Privacy  

HR 25 februari 2022, IT 3835; ECLI:NL:HR:2022:329 (Plastisch chirurg tegen Google) Bij het googelen van de naam van de plastisch chirurg, verschenen tussen de zoekresultaten koppelingen naar onder meer www.zwartelijstartsen.nl en www.drimble.nl met vermelding van haar naam, BIG-nummer en specialisme en een uitspraak van het Tuchtcollege. Plastisch chirurg verzocht Google de koppelingen te verwijderen. Google wees dit verzoek af en stelde dat de URL’s in de zoekresultaten gerechtvaardigd worden door het wezenlijk belang van het grote publiek hier toegang tot te hebben. Het hof oordeelde onder meer dat het recht op informatievrijheid in dit specifieke geval voor het recht op privacy gaat, en Google de zoekresultaten niet hoeft te verwijderen [IT 3182]. De Hoge Raad verwerpt het beroep.

Ktr. Rb Amsterdam 14 december 2021, IT 3807; ECLI:NL:RBAMS:2021:7321 (Eiser tegen Stichting Date, Dans en Theater) Eiser is een danser in dienst van Stichting Date, Dans en Theater. Vanwege het coronavirus moesten ook artiesten, waaronder eiser, een coronatoegangsbewijs tonen om het theater binnen te komen. Eiser bezit een dergelijk bewijs niet en mocht daarom niet meer op zijn werk verschijnen vanaf 28 oktober 2021. Vanaf 1 december 2021 werd zijn salarisuitbetaling gestaakt door gedaagde, omdat eiser simpelweg geen werk meer verrichtte. Ingaande 29 november 2021 heeft gedaagde haar beleid aangescherpt en vraagt zij iedereen één keer per week een coronazelftest te doen en een eventueel positief resultaat met gedaagde te delen. Eiser vordert dat gedaagde hem moet toelaten op zijn werk en subsidiair dat gedaagde hem zijn loon moet uitbetalen vanaf 1 december 2021 tot het rechtsgeldig einde van het dienstverband.

Ktr. Rechtbank Midden-Nederland 20 januari 2022, IT 3780; ECLI:NL:RBMNE:2022:91 (Beveiligingscamera) Kort geding. De achtertuinen van partijen grenzen aan elkaar. Gedaagde heeft een camera aan de achtergevel van zijn woning bevestigd. Eiser stelt dat deze camera op zijn achtertuin is gericht en daardoor inbreuk maakt op zijn privacy / persoonlijke levenssfeer. Eiser vordert dat de camera in kwestie wordt verwijderd. De kantonrechter oordeelt dat het spoedeisend belang bij toewijzing van de vordering ontbreekt omdat de camera al ongeveer tweeënhalf jaar geleden is geplaatst. Ook indien spoedeisend belang wel zou worden aangenomen, is niet aannemelijk dat er sprake is van een onrechtmatige op de privacy / persoonlijke levenssfeer van eiser inbreukmakende situatie. Onderzoek ter plaatse heeft bewezen dat de camera slechts de tuin van gedaagde in beeld brengt. Wanneer deze handmatig flink naar links wordt gedraaid, komt ook de erfafscheiding met een deel van de tuin van eiser in beeld. De enkele mogelijkheid dat de tuin van eiser voor een deel handmatig in zicht kan worden gebracht, is onvoldoende om de onrechtmatigheid van het plaatsen van de camera zonder meer aan te nemen. De vordering van eiser wordt afgewezen.

Ktr. Rechtbank Amsterdam 12 november 2021, IEF 20463, IT 3771; ECLI:NL:RBAMS:2021:6491 (inbreuk geheimhoudingsbeding) Werknemer doet met kennis uit de dataroom van zijn werkgever zelf een bod op een onderneming. Werkgever is hierachter gekomen door de e-mails van werknemers te lezen. De werkgever vordert een verklaring voor recht dat de vaststellingsovereenkomst rechtsgeldig vernietigd is en dat de ex-werknemers wanprestatie hebben gepleegd. De ex-werknemers vorderen een verklaring voor recht dat de werkgever onrechtmatig heeft gehandeld door zich toegang te verschaffen tot hun e-mail. De kantonrechter oordeelt dat het openen door werkgever van de e-mail van werknemers als een inbreuk op de privacy moet worden beschouwd.

Rechtbank Amsterdam 16 november 2021, IT 3760; ECLI:NL:RBAMS:2021:6571 (Stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden tegen Rijksarchivaris) De rijksarchivaris hoefde Stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden die onderzoek doet naar oorlogsmisdaden in de Tweede Wereldoorlog geen toegang zonder beperkende voorwaarden te verlenen tot het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR), omdat zijzelf geen slachtoffer is van oorlogsmisdaden. De onbeperkte toegang zoals eiseres die voorstaat en waarbij een verzoek om inzage ook niet nader hoeft te worden gespecificeerd, verhoudt zich niet tot het systeem van de wet en de beoogde bescherming van persoonsgegevens.

Hof Amsterdam 28 december 2021, IEF 20429; C/13/700785/KG ZA 2 1-323 (Noordkaap en Talpa TV tegen X) Zaak over het niet “volledig onherkenbaar” in beeld te brengen van X in een uitzending van het televisieprogramma “Undercover in Nederland” over misstanden in een kattenfokkerij. Zie [IEF 19385] en [IEF 20024]. Er wordt geoordeeld dat de blur wel voldoende was om X onherkenbaar te maken, en dat er dus geen dwangsom is verbeurd, zoals de voorzieningenrechter nog wel aannam. Het fokken van ‘designkatten’ die gewild zijn om hun uitzonderlijke uiterlijk zonder dat rekening wordt gehouden met de nadelen die dat voor hun welzijn oplevert is een maatschappelijke misstand. Het is de taak van de media het publiek daarover te informeren. De uitzending draagt daaraan bij, aldus het hof. Voorts is van belang dat in de uiteindelijke uitzending, ten opzichte van het in juli 2020 getoonde materiaal, aanpassingen hebben plaatsgehad die de totaalindruk van het item in voor gunstige zin hebben beïnvloed. Daartegenover staan, nog steeds, de belangen van dat haar persoonlijke levenssfeer wordt beschermd. Het hof ziet, gelet op al het voorgaande, geen aanleiding om de afweging tussen de zwaarwegende belangen van Noordkaap c.s. en die van anders te maken dan de voorzieningenrechter in het eerste kortgedingvonnis heeft gedaan. Er is dan ook geen grond om de vordering toe te wijzen voor zover die ziet op het verwijderen van de beschuldigingen. Ook de subsidiaire vordering (het laten meelopen van de banner) is, om dezelfde redenen, niet toewijsbaar.

Rechtbank Gelderland 20 oktober 2021, IT 3691; ECLI:NL:RBGEL:2021:5596 (Eiser A tegen het CIZ) Bestuursrecht. Eiser heeft het CIZ verzocht hem een volledig overzicht te vertrekken van alle gegevens die verwerkt zijn, met inbegrip van de loggegevens. Deze vertrekking is volgens eiser niet volledig, omdat de loggingsgegevens niet verstuurd zijn. CIZ heeft verklaard dat deze niet zijn opgeslagen, en daarom niet verstrekt kunnen worden. In deze zaak onderbouwd eiser onvoldoende waarom er twijfel bestaat dat CIZ de gegevens wél zou hebben opgeslagen. Daarnaast heeft het CIZ ook geweigerd om persoonsgegeven van de moeder van eiser te verstrekken, nu alleen een door de kantonrechter benoemde mentor als derde dit kan opvragen. Eiser is dit niet en een volmacht volstaat in deze situatie niet. De rechtbank gaat op beide vlakken mee in de redenatie van het CIZ en verklaart het beroep van eiser ongegrond. 

Rechtbank Noord-Holland 13 oktober 2021, IEF 20246, IT 3683; ECLI:NL:RBNHO:2021:8863 (Documenten dwangarbeid) Twee kerkgenootschappen moeten diverse officiële documenten verstrekken aan negentien vrouwen die stellen dat ze tussen 1951 en 1979 dwangarbeid moesten verrichten voor de katholieke congregatie van de Zusters van de Goede Herder. De vrouwen stellen hierdoor schade te hebben geleden. Zij vinden dat de kerkgenootschappen onrechtmatig hebben gehandeld en civielrechtelijk aansprakelijk zijn.

Rechtbank Amsterdam 10 september 2021, IT 3676; ECLI:NL:RBAMS:2021:6488 (Eisers tegen Autoriteit Persoonsgegevens en Dienst Wegverkeer) Het beroep van eisers tegen de beslissing van de Autoriteit Persoonsgegevens om niet te handhaven tegen de Dienst Wegverkeer (RDW), wordt door de rechtbank ongegrond verklaard. Eisers meenden dat RDW ten aanzien van hen onjuiste persoonsgegeven had verwerkt en op onrechtmatige wijze geautomatiseerde besluitvorming zou uitvoeren, in de zin van artikel 22 AVG, door middels registervergelijkingen mee te werken aan het opleggen van boetes voor het onverzekerd rondrijden met een voertuig en het niet hebben van en geldige APK-keuring.

Rechtbank Gelderland 12 mei 2021, IT 3665; ECLI:NL:RBGEL:2021:4809 (ZIDB c.s. tegen Menzis) Verzekeringsrecht. ZIDB c.s. vordert in deze zaak dat voor recht verklaard wordt dat Menzis onrechtmatig heeft gehandeld door ZIDB c.s. te proberen te bewegen om (medische) persoonsgegevens te vertrekken. Menzis zou zich niet hebben gehouden aan de regels die volgen uit de Rzv en de verdere uitwerking hiervan in de Gedragscode Verwerking Persoonsgegevens en het Protocol Materiële Controle van Zorgverzekeraars Nederland. De gegevens die Menzis heeft opgevraagd betreffen persoonsgegevens van verzekerden en zorgverleners, waarbij er geen toestemming is gegeven door de eerstgenoemde partij en ook enige wettelijke grondslag ontbreekt. Voor de beoordeling van deze zaak kijkt de rechter naar de rechtmatigheid van het opvragen van de persoonsgegevens door Menzis, en in hoeverre ZIDB c.s. die gegevens mag en/of moet verstrekken. De wetgever heeft nadrukkelijk beoogd dat bij verstrekking van gezondheidsgegevens eerst moet worden getoetst aan regels voor doorbreking van het medisch beroepsgeheim. In het geval van een niet-gecontracteerde zorgaanbieder zoals ZIDB c.s. mogen dat soort gegevens alleen rechtstreeks aan de zorgaarbieder worden verstrekt met expliciete toestemming van de verzekerde. Daarvan is hier geen sprake geweest. De rechtbank concludeert dat er hier geen wettelijke grondslag was en verklaart dat Menzis onrechtmatig heeft gehandeld.