Ktr. Rechtbank Rotterdam, 7 augustus 2020, IEF 19370, IT 3208,  ECLI:NL:RBROT:2020:7053 (Gemeente en gedaagde) Gemeente is eigenaar en exploitant van een recreatieoord. Gedaagde huurt een perceel op het recreatieoord. Gedaagde heeft ten onrechte de kosten voor de cai-kabelaansluiting en Videma, collectieve beheersorganisatie van vertoningsrechten op tv-beelden, ingehouden op de betaling van de verschuldigde jaarfacturen. Er is geen sprake van opzegging van de cai-installatie. De gemeente heeft een collectief abonnement afgesloten met UPC (later KPN) voor alle percelen op het recreatieoord. Om die reden kon gedaagde niet voor zijn perceel de aansluiting opzeggen, want hij was geen contractant met UPC. De vordering dat gedaagde de kosten voor cai-installatie en Videma moet betalen aan de gemeente is toewijsbaar.

Hof ’s-Hertogenbosch 6 augustus 2020, IT 3207; ECLI:NL:GHSHE:2020:2536 (Appellant tegen Achmea en ABN AMRO) Registratie persoonsgegevens in het kader van kredietregistratie. Het hof Den Bosch bekrachtigt de beschikking van de rechtbank (IT 2943). Ook het hof komt tot de conclusie dat de banken ter uitvoering van hun wettelijke plicht tot deelname aan een kredietregistratiesysteem - en alles wat daar noodzakelijk bij hoort - persoonsgegevens als in deze zaak aan de orde mogen laten verwerken door of registreren bij het BKR op grond van artikel 6 lid 1 sub c AVG (wettelijke verplichting). Om die reden komt het hof niet toe aan een bespreking van de stellingen van appellant als gebaseerd op de artikelen 6 lid 1 sub f (gerechtvaardigd belang), 17 lid 1 (het recht op vergetelheid) en 21 lid 1 (het recht op bezwaar) van de AVG, een en ander zoals reeds door de rechtbank is overwogen en beslist. Noemenswaardig is dat het hof ingaat op het advies van de Autoriteit Persoonsgegevens d.d. 14 november 2019, waarin de positie van het BKR aan de orde komt in combinatie met de grondslagen van de AVG. Het hof deelt niet de klaarblijkelijke visie van de Autoriteit Persoonsgegevens dat nu bepaalde aspecten van de nadere uitwerking van het verplichte systeem van kredietregistratie niet expliciet bij wet geregeld zijn, daarbij uitsluitend de zogenaamde f-grond als verwerkingsgrond aan de orde is of zou zijn.

Hof Arnhem-Leeuwarden 28 juli 2020, IT 3206; ECLI:NL:GHARL:2020:6021 (Werkneemster tegen Hoffmann Bedrijfsrecherche) Privacyrecht. Stichting Zorggroep Groningen (ZZG) laat door Hoffman Bedrijfsrecherche een onderzoek instellen naar de signalen die ZGG naar eigen zeggen hadden bereikt over de mogelijkheid dat een van hun werkneemsters - die vanwege een hernia was uitgevallen - ondanks haar ziekte werkzaamheden zou verrichten. Het ging om een ‘onderzoek vermoeden verzuimfraude’. Hoffmann heeft een observatie verricht bij de publiek toegankelijke tuin van de werkneemster waar zij koffie, thee en gebak verkocht aan bezoekers. Hiervan heeft Hoffmann een verslag gemaakt en daarin onder meer videobeelden opgenomen. Naar aanleiding van dit verslag heeft ZZG de werkneemster op staande voet ontslagen. De werkneemster stelt dat Hoffmann inbreuk heeft gemaakt op haar privacyrecht en vordert schadevergoeding. Het hof oordeelt dat de Privacygedragscode de inbreuk op het privacyrecht rechtvaardigt. De observatie van de werkneemster is uitgevoerd in overeenstemming met de regeling die in de Privacygedragscode is opgenomen en is niet in strijd met het proportionaliteits- en subsidiariteitsbeginsel.

In een Kamerbrief kondigt Hugo de Jonge - minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport - aan dat de overheid passagiersgegevens van reizigers uit risicogebieden kan opvragen om hiermee door middel van steekproeven te controleren of zij zich aan de coronamaatregelen houden. Passagiers die terugkomen uit een risicogebied moeten twee weken in quarantaine en met deze gegevens kan gecontroleerd worden of dat daadwerkelijk wordt gedaan. Deze persoonsgegevens moeten worden opgevraagd op grond van artikel 53 lid 3 Wet publieke gezondheid. Lees hier de volledige Kamerbrief.

Hof Arnhem-Leeuwarden 4 augustus 2020, IEF 19357, IT 3204; ECLI:NL:GHARL:2020:6085 (Jehova’s Getuigen tegen Universiteit Utrecht en de Nederlandse Staat) Publicatieverbod. Rectificatie. De Universiteit heeft op verzoek van de Minister en het WODC een onderzoeksrapport opgesteld met als titel “Seksueel misbruik en aangiftebereidheid binnen de gemeenschap van de Jehova’s Getuigen”. De Jehovah’s Getuigen hebben een publicatieverbod gevorderd van de Universiteit en de Staat. De vorderingen werden afgewezen door de kortgedingrechter. De Minister heeft het onderzoeksrapport daarna aan de Tweede Kamer gestuurd en het rapport is gepubliceerd op www.rijksoverheid.nl en op www.wodc.nl. In hoger beroep vorderen de Jehovah’s Getuigen, na vernietiging van de uitspraak van de kortgedingrechter, van de Staat en de Universiteit verwijdering van het rapport van deze websites en van de Staat het plaatsen van een rectificatie op deze sites. Daarnaast wordt gevorderd de Minister te gelasten een brief te sturen aan de Tweede Kamer met rectificerende mededelingen over het onderzoeksrapport. De vorderingen worden door het hof afgewezen.

Rechtbank Midden-Nederland 8 juli 2020, IT 3203, ECLI:NL:RBMNE:2020:2646 (Journalist tegen korpschef politie) Inzage gegevens. Eiser is journalist en heeft verweerder gevraagd om het verstrekken van inzage in gegevens over een aanhouding. Verweerder heeft eisers aanvraag afgewezen. Volgens verweerder is eiser niet één van de categorieën personen die volgens de Wet politiegegevens (Wpg) dan wel het Besluit politiegegevens (Bpg) recht heeft op inzage of verstrekking van de gevraagde gegevens. Eiser is het niet eens met het besluit van verweerder. Eiser voert onder andere aan dat hij in het kader van vrije nieuwsgaring, het recht op inlichtingen en de mogelijkheid van het adequaat besturen op informatie waar inwoners recht op hebben zonder inmenging van enig openbaar gezag, als journalist ten onrechte geen inzage heeft gekregen in gegevens over de aanhouding. Eiser had de gevraagde gegevens over de aanhouding nodig om onderzoek te doen voor een artikel dat hij aan het schrijven is en ter lering, bewustwording en verbetering van de wereld. Bij de rechtbank stelt eiser dat de inzage, dan wel verstrekking van de gegevens als politiegegeven onterecht is geweigerd. De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Hof Amsterdam 7 juli 2020, IT 3202, ECLI:NL:GHAMS:2020:1984 (Appellant tegen ING Bank) Verwerking persoonsgegevens. Appellant is sinds langere tijd in privé klant bij ING en heeft veel zakelijke rekeningen geopend. In 2013 zijn de persoonsgegevens van appellant voor een aantal jaren opgenomen in her IVR-register van ING. Toen appellant een creditcard wilde aanvragen is deze door ING geweigerd, omdat hij in het IVR geregistreerd staat. Appellant ging in eerste aanleg in tegen de IVR-registratie en stelde dat ING hier geen voldoende grond voor had. De vordering werd afgewezen. Tegen deze beslissing en de daaraan ten grondslag gelegde motivering komt appellant op. Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank. ING had voldoende gronden om over te gaan tot registratie.

Vanaf 1 juli 2021 zijn providers verplicht om locatiedata mee te zenden als iemand het alarmnummer belt. Dit heeft de Autoriteit Consument & Markt besloten in de Beleidsregel mobiele aankiesbaarheid 112. Waar thans gebruikelijk is dat providers locatiedata meezenden over de zendmast van de beller, is het vanaf 1 juli 2021 verplicht voor providers om locatiedata vanuit de telefoon van de beller zelf te verstrekken. Deze data geeft vaak nauwkeuriger de locatie van de beller weer.

Op 1 juli 2020 traden de eerst door minister Schippers uitgestelde regels uit de Wet cliëntenrechten bij elektronische verwerking van gegevens gedeeltelijk in werking. Deze wet is onderdeel van een andere wet: de Wet aanvullende bepalingen verwerking persoonsgegevens in de zorg (Wabvpz). De Wabvpz regelt onder meer de randvoorwaarden voor elektronische gegevensuitwisseling in de zorg. Vanaf 1 juli 2020 zijn er nieuwe rechten en verplichtingen met betrekking tot het elektronisch patiëntendossier. Zo geldt per 1 juli de eis van elektronische inzage en afschrift. Dit houdt in dat zorgaanbieders op aanvraag elektronische inzage of afschrift moeten verschaffen aan cliënten.

Rechtbank Amsterdam 22 juli 2020, IEF 19350, IT 3199; ECLI:NL:RBAMS:2020:3557 (Eiser tegen NRC) Mediarecht. Eiser vordert schadevergoeding van NRC wegens onrechtmatige perspublicatie. Eiser stelt dat er inbreuk is gemaakt op zijn persoonlijke levenssfeer. Toewijzing van de vorderingen van eiser zouden een beperking vormen op het grondrecht van NRC op vrijheid van meningsuiting. Een dergelijke beperking is alleen indien de perspublicatie onrechtmatig is in de zin van artikel 6:162 BW. De rechtbank weegt alle wederzijdse belangen af, waarbij alle omstandigheden van het geval in aanmerking worden genomen en oordeelt dat de perspublicatie niet onrechtmatig is. Dat de naam van de bestuurder van de rechtspersoon vaak wordt genoemd, dat er geen wederhoor is toegepast en dat de gevolgen van publicatie ernstig voor die voormalige bestuurder, doen hier niet aan af.