SGOA: Schade tekortkoming of ongeoorloofde afgebroken onderhandeling aanvullende overeenkomst niet bewezen

SGOA arbitraal vonnis 14 augustus 2017, IT 2741 (geen schade aanvullende overeenkomst) Bestaande beheersovereenkomst. Aanvullende overeenkomst of bewijs ongeoorloofde afbreking van onderhandelingen ter zake waardoor schade is geleden. Thans is eerst de vraag welke schade Leverancier heeft geleden met betrekking de door haar gestelde tekortkomingen met betrekking tot de aanvullende overeenkomst respectievelijk de door haar gestelde onrechtmatige daad bestaande uit het ongeoorloofd afbreken van onderhandelingen ter zake de aanvullende overeenkomst. Het scheidsgerecht is van oordeel dat leverancier in het geheel niet is geslaagd in de bewijsopdracht. Leverancier is van oordeel dat volledige omzet die met SPOC (Single Point of Contact) en Office 365 dienstverlening gegenereerd had kunnen worden gezien moet worden als 'gederfde winst'. Omdat het hier gaat om een algemene helpdesk voor 'All IT Matters', dus voor alle 40 klanten.

De personeelskosten voor de inzet van arbeidskrachten op de helpdesk zijn variabele kosten. Als de omvang van het aantal klanten zou groeien van thans circa 40 klanten naar bijvoorbeeld 1000 klanten, dan zal de bemensing van de helpdesk zonder enige twijfel moeten toenemen, hetgeen zich praktisch gezien zou vertalen in additionele arbeidskosten. Nu leverancier niet geslaagd is in haar bewijsopdracht ten aanzien van de beweerdelijk door haar geleden schade kan in deze procedure verder buiten beschouwing blijven of een aanvullende overeenkomst tot stand is gekomen althans onderhandelingen ter zake ongeoorloofd zijn afgebroken. Het scheidsgerecht wijst alle vorderingen af en veroordeelt leverancier tot betaling van €15.904,07 aan rechtsbijstandsvergoeding.

2.16 [Leverancier] stelt zich in wezen op het standpunt dat de arbeidskosten van de algemene helpdesk vaste kosten zijn, welke bij de becijfering van de winstderving buiten beschouwing kunnen blijven. Dat de arbeidskosten die samenhangen met het verlenen van helpdeskdiensten vaste kosten zijn, getuigt van weinig realiteitszin. Als variabele kosten worden immers aangemerkt al die kosten die afhankelijk van de omvang van de bedrijfsactiviteiten toe- of afnemen. De personeelskosten voor de inzet van arbeidskrachten op de helpdesk zijn, naar het oordeel van het scheidsgerecht, zulke variabele kosten. Als de omvang van het aantal klanten van [Leverancier] zou groeien van thans circa 40 klanten naar bijvoorbeeld 1000 klanten, dan zal de bemensing van de helpdesk zonder enige twijfel moeten toenemen, hetgeen zich praktisch gezien zou vertalen in additionele arbeidskosten.

2.17 Aldus beschouwd is het, naar het scheidsgerecht meent, niet relevant dat [Leverancier] (naar haar zeggen) voor haar SPOC- en Office 365 dienstverlening ten behoeve van [Afnemer] uit de voeten kan met de huidige personele bezetting van de helpdesk. Dat gegeven doet namelijk niets af aan het variabele karakter van de bedoelde personeelskosten. Om die reden kent het scheidsgerecht dan ook geen betekenis toe aan de hierboven onder overweging 2.10 genoemde verklaringen van directie en medewerkers van [Leverancier]. Nog los van de onvoldoende gesubstantieerde inhoud van die verklaringen, berusten zij op de onjuiste aanname dat personeelskosten geen variabele bedrijfskosten zijn.