Contracten  

Rb. Amsterdam 15 januari 2025, IT 4835; ECLI:NL:RBAMS:2025:197 (Fish on Fire tegen Provast c.s.). Fish on Fire ontwikkelt digitale producten zoals apps en webplatforms. Gedaagde 4 is bestuurder en enig aandeelhouder van gedaagde 3, die op haar beurt bestuurder en aandeelhouder is van Provast en indirect ook van Rentbay. Deze vennootschappen zijn actief in vastgoedmanagement. In 2021 heeft gedaagde 4 Fish on Fire benaderd voor de ontwikkeling van een webplatform voor het verhuren van vastgoed zonder tussenkomst van makelaars. Fish on Fire heeft offertes uitgebracht, die gedaagde 4 digitaal ondertekende namens Provast. In deze zaak draait het om het uitblijven van betaling van openstaande facturen voor de ontwikkeling van het platform. Hierbij is het onduidelijk wie er contractspartijen zijn, en of de algemene voorwaarden van Fish on Fire geldig van toepassing zijn. Provast voert aan dat zij deze voorwaarden bij het sluiten van de overeenkomst niet op een geldige manier ter hand gesteld had gekregen, omdat de hyperlink naar de algemene voorwaarden niet zou werken. Volgens Provast kon zij daardoor geen kennis nemen van de inhoud van de voorwaarden. 

Hof 's-Hertogenbosch 17 december 2024, IT 4826; ECLI:NL:GHSHE:2024:4059 (Appellante tegen geïntimeerde). In deze zaak draait het om een geschil tussen appellante, een producent en handelaar in zonwerings- en aanverwante producten, en geïntimeerde, een leverancier van ERP-software en maatwerkoplossingen. Appellante verwijt geïntimeerde ervan dat de implementatie van een automatiseringsproject waarvoor geïntimeerde was aangenomen dermate slecht verliep dat appellante veel tijd en kosten heeft moeten maken om het automatiseringssysteem te doen werken. Geïntimeerde stelt dat zij wel een degelijk systeem heeft geleverd, maar dat deze levering langer heeft geduurd dan in de offerte was gepland. In eerste aanleg oordeelde de rechter dat er geen schending van de zorgplicht was [zie IT 4318]. Appellante heeft twaalf grieven aangevoerd en vordert vernietiging van dit vonnis, voor zover daarbij haar vorderingen zijn afgewezen. Zij vordert alsnog toewijzing van haar oorspronkelijke vorderingen.

SGOA 10 oktober 2022, IT 4820 (Leverancier tegen afnemer). Een IT-leverancier sluit een overeenkomst met een bedrijf op grond waarvan een specifieke persoon als interim IT-manager werkzaamheden zal verrichten in het kader van een migratie naar de cloud. Bij de migratie treden problemen op. Het bedrijf vordert betaling voor haar werkzaamheden, de IT- leverancier vergoeding van de schade die zij door de problemen heeft geleden. Het scheidsgerecht stelt vast dat op de IT-leverancier slechts inspanningsverbintenissen rustten, en dat de IT-Leverancier in de nakoming daarvan niet is tekortgeschoten. De IT-leverancier heeft volgens het scheidsgerecht ook de zorgplicht niet geschonden. De betalingsvordering wordt daarom toegewezen, de schadevergoedingsvordering afgewezen.

Conclusie A-G HR 21 februari 2025, IT 4813, LSR 2282; ECLI:NL:PHR:2025:260 (Eiser tegen ICS). Deze zaak draait om een natuurlijk persoon om principiele redenen weigert om in te gaan op een verzoek op grond van de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (hierna: Wwft). Het verzoek kwam van creditcardmaatschappij International Card Services (hierna: ICS), die in het kader van hernieuwd cliëntenonderzoek eiser heeft gevraagd om een kopie van haar paspoort met foto. ICS bewaart ontvangen kopieën, maar eiser wil hier niet aan meewerken. ICS heeft de overeenkomst met eiser daarom opgezegd. Dit leidde tot een procedure waarin het hof uiteindelijk heeft geoordeeld dat ICS de creditcardovereenkomst mocht opzeggen [zie IT 4806]. In cassatie betoogt eiser dat het door ICS toegepaste (her)identificatieproces, een verwerking van biometrische gegevens is. Ook meent eiser dat artikel 33 van de Wwft aan financiële ondernemingen geen wettelijke grondslag biedt voor het bewaren van een kopie van een identiteitsbewijs met pasfoto. ICS voert verweer en stelt dat eiser geen belang heeft bij haar rechtsklachten. De A-G concludeert tot verwerping van het beroep en ziet geen aanleiding voor het stellen van prejudiciële vragen. 

Hof Amsterdam 5 maart 2024, IT 4806, LSR 2281; ECLI:NL:GHAMS:2024:419 (Appellante tegen ICS). Partijen, appellante en International Card Services (hierna: ICS), hebben in 2008 een creditcardovereenkomst gesloten. In 2020 verzocht ICS appellante om zich online te identificeren, maar zij heeft hier niet op gereageerd. Uiteindelijk blokkeerde ICS de creditcard en kondigde aan de overeenkomst op te zeggen. Als reactie hierop startte appellante deze procedure en stelde zij een groot aantal vorderingen in. De kantonrechter verklaarde appellante voor een deel van haar vorderingen niet-ontvankelijk en wees de overige af. In hoger beroep legde appellante zich neer bij een deel van het vonnis, handhaafde zij enkele vorderingen en wijzigde zij haar eis gedeeltelijk. Zo vordert zij onder meer heractivatie van haar creditcard, een vergoeding voor de periode dat deze geblokkeerd was en een verbod voor ICS om de overeenkomst eenzijdig te beëindigen. De meeste grieven richten zich tegen het oordeel dat ICS de overeenkomst mocht opzeggen, omdat appellante niet meewerkte aan haar identiteitsvaststelling.

Rb. Zeeland-West-Brabant 19 februari 2025, IT 4797; ECLI:NL:RBZWB:2025:955 (Eiser tegen gedaagde). Partijen hebben elkaar ontmoet via de website Suikerarrangement. Eiser heeft vervolgens een aantal bedragen betaald aan gedaagde. Het is hierbij niet duidelijk of deze bedragen leningen of schenking zijn en hierover verschillen partijen dan ook van mening. De vragen die de kantonrechter in deze zaak moet beantwoorden is of gedaagde geld heeft geleend van eiser en of zij dat moet terugbetalen. Eiser stelt dat hij in totaal een bedrag van € 20.068,00 heeft geleend aan gedaagde, waarvan nog een bedrag van € 17.118,- moet worden terugbetaald. Gedaagde stelt dat er ook bedragen zijn geschonken en verwijst er daarbij bij dat de partijen elkaar hebben ontmoet via de website Suikerarrangement. Eiser wist dat er een vergoeding gold voor het gezelschap van gedaagde. De kantonrechter oordeelt dat er in deze zaak sprake is van geldlening voor wat betreft de bedragen waarvoor in deze zaak een schriftelijke overeenkomst is overgelegd.

Vzr. Rb. Midden-Nederland 28 januari 2025, IT 4795; ECLI:NL:RBMNE:2025:781 (Handelsnaam tegen Bol.com). Partijen hebben een overeenkomst gesloten waarbij [handelsnaam] sinds 2015 als verkooppartner via het platform van Bol.com sieraden verkoopt via een verkoopaccount. De betaling verloopt via het platform, waarbij klanten betalen aan Bol.com. Bol.com keert deze betalingen achteraf uit aan [handelsnaam] . Bol.com hanteert een retourbeleid waarbij consumenten gekochte artikelen binnen 30 dagen zonder opgave van redenen kunnen retourneren aan de verkooppartner, in dit geval [handelsnaam] , en Bol.com deze consumenten terugbetaalt. [handelsnaam] heeft meermaals beschadigde retouren ontvangen. In november 2021 heeft mediation plaatsgevonden tussen partijen. Volgens [handelsnaam] hebben partijen daarbij afgesproken dat Bol.com bij beschadigde retouren 75% van de verkoopprijs aan hem vergoedt en [handelsnaam] een vaste contactpersoon krijgt bij Bol.com. [handelsnaam] wil dat Bol.com deze afspraken nakomt. Ook wil [handelsnaam] dat het Bol.com wordt verboden om 1) beleidspunten van zijn verkoopaccount af te trekken en 2) om de betaling van de beschadigde retouren te crediteren. [handelsnaam] wil ook dat Bol.com haar retourbeleid aanpast.

Hof Arnhem-Leeuwarden 25 februari 2025, IT 4790; ECLI:NL:GHARL:2025:1046 (Hof van Twente tegen Switch) Gemeente Hof van Twente heeft systeembeheer en aanverwante ICT-beheerdienstverlening na een Europese aanbestedingsprocedure in 2018 uitbesteed aan Switch. Op 1 december 2020 heeft bij de gemeente een cyberaanval plaatsgevonden. Daarbij zijn de systemen van het netwerk van de gemeente en de back-up versleuteld en ontoegankelijk gemaakt en vele servers verwijderd. De gemeente houdt Switch daarvoor verantwoordelijk. De gemeente meent dat Switch tekortgeschoten is in de nakoming van haar verplichtingen uit de overeenkomst van partijen, althans haar zorgplicht als ICT-beheerder heeft geschonden, althans onrechtmatig heeft gehandeld. Op grond daarvan vordert de gemeente ontbinding van de overeenkomst, terugbetaling van wat zij op grond van de overeenkomst heeft betaald en schadevergoeding. De rechtbank heeft de vorderingen van de gemeente afgewezen, omdat zij van mening is dat Switch niet tekortgeschoten is in de nakoming van de verplichtingen uit de overeenkomst, noch haar zorgplicht heeft geschonden, en er evenmin sprake is van onrechtmatig handelen.

Rb. Midden-Nederland 14 augustus 2024, IT 4785; ECLI:NL:RBMNE:2024:4735 (Eiseres tegen gedaagde). Eiseres is een softwareontwikkelingsbedrijf en gedaagde is een onderneming in kantoorbenodigdheden. Gedaagde heeft Eiseres opdracht gegeven om een website met webshop en een Product Information Management (PIM) systeem te ontwikkelen. De opdrachtovereenkomst is op 2 november 2020 ondertekend en omvat een abonnement voor hosting, beheer, onderhoud en licentie van de software. Het geschil dat hier voor de rechtbank komt is ontstaan doordat Gedaagde ontevreden is over de voortgang en functionaliteiten van het PIM-systeem, met name het ontbreken van klantspecifieke productexports. Gedaagde besluit de overeenkomst voortijdig te beëindigen op 19 september 2023, terwijl de livegang van de website oorspronkelijk gepland stond voor eind maart 2023 maar op verzoek van Gedaagde is uitgesteld en gepauzeerd.

Hof Amsterdam 14 januari 2025, IT 4784; ECLI:NL:GHDHA:2025:10 (appellant tegen Capgemini) Tussen appellant en Capgemini is in 2005 een overeenkomst tot stand gekomen die ertoe strekte dat Capgemini een door Equihold ontwikkelde sprotmanagementapplicatie zou herschrijven in een andere programmeertaal. Appellant vindt dat Capgemini is tekortgeschoten in de nakoming van haar verplichtingen uit hoofde van die overeenkomst en hij wil schadevergoeding. De rechtbank heeft de vordering van appellant afgewezen [IT 2118]. Het hof Amsterdam heeft geoordeeld dat een deskundige onderzoek moet doen naar kortweg de deugdelijkheid van het door Capgemini geleverde werk [IT 3293]. De Hoge Raad heeft het arrest van het hof Amsterdam vernietigd en de zaak verwezen naar dit hof voor een verdere behandeling.