Contracten  

Rb. Amsterdam 29 april 2025, IT 4865; ECLI:NL:RBAMS:2025:2705 (Eiser tegen gedaagde). Gedaagde is een consument die eiser, een IT-dienstverlener, heeft benaderd voor hulp met zijn laptop. Eiser heeft vervolgens ook twee desktops van gedaagde meegenomen en deze vervangen door andere computers, waarvoor gedaagde € 450 per stuk betaalde. Vanaf januari 2021 betaalde gedaagde maandelijks € 107,50 voor een onderhoudsabonnement. Na opzegging van het abonnement in maart 2024 weigerde eiser bepaalde inloggegevens terug te geven en bleek hij software te hebben geïnstalleerd waarmee hij op afstand toegang had tot de apparatuur van gedaagde. Tevens werd via een door eiser geïnstalleerde applicatie illegale toegang tot televisiekanalen verleend. Eiser vordert in deze procedure betaling van openstaande bedragen, rente, incassokosten en proceskosten wegens gestorneerde betalingen. Gedaagde vordert in reconventie vernietiging van de overeenkomst wegens schending van informatieverplichtingen en oneerlijke handelspraktijken, terugbetaling van onverschuldigd betaalde bedragen, teruggave van de desktops, schadevergoeding en opheffing van het gelegde conservatoir beslag.

Vzr. Rb. Rotterdam 23 januari 2024, IT 4863; ECLI:NL:RBROT:2024:355 (Nemesys en Rosecure tegen Voorne ICT, E-Line en persoon 1). In deze zaak hebben Nemesys ICT Groep B.V. en Rosecure B.V. (eisers) bewijsbeslag laten leggen onder Voorne ICT B.V., E-Line B.V. en een natuurlijk persoon (gedaagden). Aanleiding was dat diverse klanten en werknemers van eisers waren overgestapt naar Voorne ICT, een recent opgerichte concurrent. Eisers vermoeden dat daarbij contractuele bedingen, zoals concurrentie-, relatie- en geheimhoudingsbedingen, zijn overtreden en dat gedaagden mogelijk onrechtmatig hebben geprofiteerd van deze overstap. Eisers vorderen in kort geding onder meer afgifte van de door de deurwaarder geselecteerde beslagobjecten (digitale en fysieke gegevens) en inzage daarin, op straffe van een dwangsom. Daarnaast vorderen zij dat de bewaarder gemachtigd wordt om een selectie te maken van de bescheiden die onder het beslag vallen. In reconventie vorderen gedaagden opheffing van het bewijsbeslag.

Rb. Amsterdam 18 april 2025, IT 4858; ECLI:NL:RBAMS:2025:3035 (SHA tegen Booking). SHA exploiteert meer dan 70 appartementen in Zwitserland via het platform van Booking. In de samenwerkingsovereenkomst is opgenomen dat Booking bevoegd is de overeenkomst te beëindigen en de accommodaties van het platform te halen bij verdenking van fraude, met een opzegtermijn van 30 dagen. In maart 2025 heeft Booking de overeenkomst met onmiddellijke ingang beëindigd wegens schending van deze overeenkomst. SHA heeft geprobeerd opheldering te krijgen maar Booking heeft slechts een algemene toelichting per mail gegeven. Booking heeft de reserveringen voor appartementen van SHA geannuleerd en SHA de toegang ontzegd tot het Extranet, het online betaalsysteem waarin haar partners onder meer informatie over de accommodaties en reserveringen kunnen invoeren. In dit kort geding vordert SHA Booking onder meer nakoming van de overeenkomst, inzage in de informatie waarop de opzegging is gebaseerd, herstel van de geannuleerde reserveringen en hernieuwde toegang tot het Extranet. SHA onderbouwt haar vorderingen met de stelling dat er geen grond is voor beëindiging van de relatie.

Hof Arnhem-Leeuwarden 6 mei 2025, IT 4860; ECLI:NL:GHARL:2025:2754 (ASR tegen Topicus). Aegon, een grote Nederlandse verzekeraar met een omvangrijke hypotheekportefeuille, heeft met Topicus, een softwarebedrijf, een IT-dienstverleningsovereenkomst gesloten voor de implementatie van de FORCE Product Suite (FPS), een softwareoplossing voor hypotheekbeheer. De overeenkomst voorzag in gefaseerde oplevering en implementatie van FPS, waarbij de doorontwikkeling van de software niet alleen voor Aegon, maar ook voor andere klanten plaatsvond. Gedurende het project ontstonden vertragingen in de oplevering van functionaliteiten en processen, waarna Aegon de overeenkomst uiteindelijk beëindigde. Aegon vordert in rechte een verklaring voor recht dat Topicus tekortgeschoten is in haar contractuele verplichtingen en aansprakelijk is voor de daaruit voortvloeiende schade. Daarnaast vordert Aegon terugbetaling van reeds betaalde bedragen en vergoeding van verdere schade. Topicus vordert op haar beurt betaling van openstaande facturen.

Rb. Rotterdam 10 april 2025, IT 4852; ECLI:NL:RBROT:2025:4473 (Debtt tegen Trading Company Zeeland).  Partijen hebben een overeenkomst gesloten en dit serviceabonnement houdt onder meer juridisch advies met betrekking tot het opstellen van algemene voorwaarden en het incasseren van vorderingen door Debtt voor Trading Company in. Debtt heeft Trading Company een factuur gestuurd, maar deze is niet betaald. Debtt eist betaling van het factuurbedrag en het verwijderen van een negatieve review en dat Trading Company zich niet meer negatief uitlaat over Debtt. Trading Company eist op haar beurt dat Debtt alsnog correcte algemene voorwaarden opstelt en dat de factuur over 2024 wordt gecrediteerd. Daarbij doet ze een beroep op opschorting, zolang Debtt geen correcte algemene voorwaarden voor haar opstelt, hoeft zij niet te betalen. De kantonrechter oordeelt dat Trading Company de factuur over 2024 moet betalen inclusief rente en kosten. Verder worden alle vorderingen van beide partijen afgewezen. Debtt heeft de algemene voorwaarden opgesteld en naar Trading Company opgestuurd. Hierbij geeft Debtt aan dat ze er teveel tijd voor hebben genomen, maar ze hebben uiteindelijk wel geleverd. De gevorderde hoofdsom in conventie wordt toegewezen en de in reconventie gevorderde creditering van de factuur wordt afgewezen.

Rb. Overijssel 16 april 2025, IT 4848; ECLI:NL:RBOVE:2025:2459 (MST tegen Solix). MST is een stichting, waarin een ziekenhuis is ondergebracht en Solix is een softwareontwikkelaar. Zij hebben in 2021 drie overeenkomsten met elkaar gesloten: een softwarelicentieovereenkomst en twee overeenkomsten van opdracht: één voor de installatie van de software en een tweede voor de migratie van data. MST vordert – samengevat en primair – een verklaring voor recht dat de drie overeenkomsten buitengerechtelijk zijn ontbonden omdat Solix is tekortgeschoten in nakoming van haar verplichtingen, terugbetaling van het door haar aan Solix betaalde bedrag van € 228.934,00, betaling van een bedrag van € 78.219,71 aan schadevergoeding en betaling van de buitengerechtelijke incassokosten, proceskosten en wettelijke rente. Naar het oordeel van de rechtbank is van wanprestatie van Solix die ontbinding van de overeenkomsten rechtvaardigt, geen sprake. Het stond MST wel vrij de drie overeenkomsten op te zeggen. Omdat de licentie al was geleverd en de eerste opdracht al was afgerond, heeft MST geen recht op teruggave van de daarvoor betaalde bedragen. Met de tweede opdracht is nooit gestart en daarvoor is ook niets betaald. MST heeft alleen recht op terugbetaling van het bedrag dat is gemoeid met diensten zoals overeengekomen in de licentieovereenkomst die in verband met de opzegging ervan niet worden afgenomen, maar waarvoor zij al vooraf heeft betaald.

Rb. Amsterdam 2 april 2025, IT 4847; ECLI:NL:RBAMS:2025:2197 (I&DT tegen NDC-IT). I&DT en NDC-IT zijn IT-dienstverleners die een samenwerking zijn aangegaan voor het beheer van de ICT-infrastructuur van I&DT. Partijen sloten een geheimhoudingsovereenkomst, een raamovereenkomst en een deelovereenkomst, waarbij NDC-IT beheersdiensten zou leveren. In de loop van de samenwerking ontstonden klachten bij I&DT over de kwaliteit van de dienstverlening door NDC-IT. NDC-IT heeft de samenwerking opgezegd, waarna I&DT stelde dat NDC-IT tekort was geschoten in haar verplichtingen. De samenwerking is uiteindelijk per 1 december 2022 beëindigd. I&DT vordert in deze procedure onder andere terugbetaling van facturen, schadevergoeding, terugbetaling van onverschuldigd betaalde bedragen en een boete wegens schending van de geheimhouding. Daarnaast vorderde I&DT dat NDC-IT zou worden verplicht om back-updiensten te staken en alle data te vernietigen. NDC-IT stelde in reconventie een vordering in tot betaling van openstaande facturen voor geleverde diensten, Office365-licenties, incidentele werkzaamheden en leasekosten.

Rechtbank Amsterdam 2 april 2025, IT 4837; ECLI:NL:RBAMS:2025:2275 (Eisers tegen gedaagde). [eiser 1] en [eiser 2] zijn zusterondernemingen binnen de Altas Groep B.V. en bieden respectievelijk IT- en telecommunicatieoplossingen aan bedrijven. [gedaagde] is een administratie- en belastingadvieskantoor. Er zijn tussen partijen drie specifieke overeenkomsten gesloten: overeenkomst A voor een glasvezellijn, overeenkomst B voor een cloudomgeving en overeenkomst C voor datamigratie naar een nieuwe IT-dienstverlener. [gedaagde] zegde op 26 mei 2023 het contract met [eiser 1] op per 11 oktober 2023; [eiser 1] stelde dat de overeenkomst pas per 1 december 2024 eindigde. Eisers vordert betaling van € 5.735,40 aan [eiser 2] dan wel [eiser 1] en betaling van € 58,203,04 aan [eiser 1]. Hierbij beroept eisers zich op het drietal van gesloten overeenkomst, waarvan zij nakoming vordert tot aan het einde van de looptijd ervan. [Gedaagde] zou deze contracten ten onrechte, dan wel te vroeg tussentijds hebben opgezegd waardoor zij in verzuim verkeert. [Gedaagde] voert gemotiveerd verweer en stelt dat zij alle werkzaamheden en diensten volgens de afrekening heeft voldaan en daardoor niks meer schuldig is aan [eisers]. In reconventie vordert [gedaagde] een bedrag van € 4.662,28 wegens toerekenbare tekortschieting in overeenkomst C. 

Rb. Amsterdam 15 januari 2025, IT 4835; ECLI:NL:RBAMS:2025:197 (Fish on Fire tegen Provast c.s.). Fish on Fire ontwikkelt digitale producten zoals apps en webplatforms. Gedaagde 4 is bestuurder en enig aandeelhouder van gedaagde 3, die op haar beurt bestuurder en aandeelhouder is van Provast en indirect ook van Rentbay. Deze vennootschappen zijn actief in vastgoedmanagement. In 2021 heeft gedaagde 4 Fish on Fire benaderd voor de ontwikkeling van een webplatform voor het verhuren van vastgoed zonder tussenkomst van makelaars. Fish on Fire heeft offertes uitgebracht, die gedaagde 4 digitaal ondertekende namens Provast. In deze zaak draait het om het uitblijven van betaling van openstaande facturen voor de ontwikkeling van het platform. Hierbij is het onduidelijk wie er contractspartijen zijn, en of de algemene voorwaarden van Fish on Fire geldig van toepassing zijn. Provast voert aan dat zij deze voorwaarden bij het sluiten van de overeenkomst niet op een geldige manier ter hand gesteld had gekregen, omdat de hyperlink naar de algemene voorwaarden niet zou werken. Volgens Provast kon zij daardoor geen kennis nemen van de inhoud van de voorwaarden. 

Hof 's-Hertogenbosch 17 december 2024, IT 4826; ECLI:NL:GHSHE:2024:4059 (Appellante tegen geïntimeerde). In deze zaak draait het om een geschil tussen appellante, een producent en handelaar in zonwerings- en aanverwante producten, en geïntimeerde, een leverancier van ERP-software en maatwerkoplossingen. Appellante verwijt geïntimeerde ervan dat de implementatie van een automatiseringsproject waarvoor geïntimeerde was aangenomen dermate slecht verliep dat appellante veel tijd en kosten heeft moeten maken om het automatiseringssysteem te doen werken. Geïntimeerde stelt dat zij wel een degelijk systeem heeft geleverd, maar dat deze levering langer heeft geduurd dan in de offerte was gepland. In eerste aanleg oordeelde de rechter dat er geen schending van de zorgplicht was [zie IT 4318]. Appellante heeft twaalf grieven aangevoerd en vordert vernietiging van dit vonnis, voor zover daarbij haar vorderingen zijn afgewezen. Zij vordert alsnog toewijzing van haar oorspronkelijke vorderingen.