Vzr. Rechtbank Gelderland 8 december 2020, IEF 19641, IT 3355; C/05/378276 / KG ZA 20-400 (Hage q.q. tegen Connect) Kort geding. Connect ontwikkelde en vermarkte onder andere software, in het bijzonder 3D configuraties voor woningbouwprojecten. IBG ontwikkelt eveneens software. Connect heeft op enig moment IBG benaderd om een 3D tekenprogramma verder te bewerken en het programma te onderhouden. Zij laten hiervoor een overeenkomst opstellen. Op 14 januari 2020 wordt Connect failliet verklaard. Curator Hage q.q. vordert de producten die in de uitvoering van de overeenkomst door IBG zijn ontwikkeld en stelt zich op het standpunt dat Connect eigenaar is van de auteursrechten. IBG voert verweer en meent dat zij de IE-rechten met betrekking tot de producten bezit, nu de overeenkomst niet door haar is ondertekend. Geoordeeld wordt dat partijen kennelijk overeenstemming hadden over de essentiala van de overeenkomst en dat zij hieraan volledige uitvoering hebben gegeven. Verder blijkt uit de correspondentie dat zij uitgingen van een bindende overeenkomst, waardoor Connect er gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat IBG de overeenkomst gestand zou doen. Dat IBG de overeenkomst niet heeft ondertekend, doet daar niet aan af. IBG wordt daarom bevolen de producten die zij nog onder zich heeft, waaronder de meest recente versie van de (bron)code, af te geven en ter beschikking te stellen op een draagbare gegevensdrager.

Rechtbank Den Haag 3 juni 2020, IT 3354; ECLI:NL:RBDHA:2020:4735 (Split-Vision tegen gemeente Leeuwarden) Split-Vision is een software-ontwikkelaar.Het geschil draait om een misgelopen automatiseringsproject bij de gemeente Leeuwarden en enige aangesloten gemeenten. In de kern is in geschil of dit mislopen het gevolg is van tekortschietende prestaties van de kant van Split-Vision onder de PDW-overeenkomst, met betrekking tot de tijdigheid, volledigheid en kwaliteit van de door haar geleverde inspanningen en resultaten en of de gemeente Leeuwarden daarom gerechtigd was de betaling van gebruiksvergoedingen aan Split-Vision te staken en de PDW-overeenkomst te ontbinden. Toepassing van de redelijkheid en billijkheid bij het bepalen van de omvang van de ongedaanmakingsverbintenis. Ook het aandeel van de opdrachtgevende gemeente wordt in het mislopen van het IT-project betrokken. De vorderingen van Split-Vision worden afgewezen. Er wordt voor recht verklaard dat de gemeente Leeuwarden de PDW-overeenkomst buitengerechtelijk heeft ontbonden, met uitzondering van de contractuele afspraken met betrekking tot de zogenaamde Fase1-koppelingen. Er is hoger beroep aangetekend.

HvJ EU 9 december 2020, IEF 19638, IT 3353, IEFbe 3156; ECLI:EU:C:2020:1007 (Groupe Canal+ tegen Europese Commissie) Mededinging. Televisiedistributie. Uit het persbericht: het Hof verklaart een besluit van de Commissie nietig waarbij toezeggingen verbindend worden verklaard die door een onderneming zijn gedaan om de mededinging op de markten in stand te houden. De omstandigheid dat de medecontractanten van een onderneming die heeft toegezegd om bepaalde contractuele clausules niet na te komen, zich tot de nationale rechter kunnen wenden, kan de gevolgen van dat besluit van de Commissie voor de contractuele rechten van die medecontractanten niet opheffen.

SGOA 27 mei 2019, IEF 19632, IT 3352 (Eiser tegen verweerder) Eiser houdt zich bezig met het technisch ontwerp en het uitvoeren van technische productinnovatie. Verweerder ontwikkelt, fabriceert en verkoopt hoogwaardige gordijnrailssystemen. Partijen hebben samengewerkt aan de ontwikkeling van een besturingssysteem voor gordijnrails. Hiervoor zijn partijen op 22 oktober 2015 een overeenkomst aangegaan. Eiser stelt dat verweerder ten onrechte weigert de openstaande facturen te betalen. Zij vordert betaling van deze facturen. Verweerder heeft dit gemotiveerd betwist. Voor de vraag of er plaats is voor toewijzing hiervan is vastgesteld dat eiser een spoedeisend belang heeft bij haar vordering, gezien het feit dat op 28 mei 2019 een faillissementsrekest wordt behandeld. Verweerder is echter de enige klant van eiser. Voor verweerder bestaat een reëel restitutierisico omdat eiser kennelijk niet zelf beschikt over financiële middelen om het faillissement af te wenden. Bij de belangenafweging zal de aannemelijkheid en opeisbaarheid van de vorderingen daarom een belangrijke rol spelen. Daarom worden alle openstaande facturen stuk voor stuk behandeld. Geoordeeld wordt dat eiser er niet in is geslaagd voldoende aannemelijk te maken dat verweerder de aan haar vorderingen ten grondslag gelegde gefactureerde bedragen verschuldigd is, zodat de vordering moet worden afgewezen.

SGOA Heemstede 22 oktober 2018, IEF 19630, IT 3349, LS&R 1891 (Leverancier tegen afnemer) Arbitraal vonnis. Eiser is een leverancier van softwarepakketten aan medische zorginstellingen. Verweerder houdt zich bezig met geneesmiddelenverstrekking. Samen hebben zij een dienstenovereenkomst afgesloten voor de levering van een softwarepakket. Eiser heeft bij factuur van 2 mei 2017 een bedrag in rekening gebracht, maar de factuur is naar het oude adres verstuurd. Betaling is daarom uitgebleven. Verweerder heeft het pand dat zij huurde moeten verlaten en eiser heeft geholpen bij deze verhuizing. Eiser vordert naast de hoofdsom de handelsrente over de hoofdsom over de periode vanaf de vervaldatum van de verzonden factuur. De hoofdsom wordt toegewezen, maar uit de omstandigheden van het geval leidt de arbiter af dat eiser op de hoogte was van de verhuizing, ondanks dat verweerder verzuimd heeft een adreswijziging door te geven. Deze vordering wordt daarom afgewezen. Nu verweerder niet heeft betaald nadat zij de factuur alsnog heeft ontvangen, stelt de arbiter in redelijkheid vast dat verweerder zal worden veroordeeld in de kosten van de arbitrage.

HR 4 december 2020, IEF 19636, IT 3351; ECLI:NL:HR:2020:1942 (Eiser tegen Het Parool) Vervolg op [IEF 18468]. Privacyrecht. Het Parool heeft in 2016 artikelen gepubliceerd over de kopers van politiepanden op de Amsterdamse Wallen en hun banden met criminelen. De betrokken kopers vorderen te verklaren dat publicatie van de artikelen onrechtmatig is. Publicatie van de artikelen was niet onrechtmatig volgens de rechtbank. Het hof oordeelde dat één bewering in het laatste artikel onrechtmatig was wegens het ontbreken van nuancering en/of wederhoor. De artikelen werden verder rechtmatig bevonden. Plaatsing van een rectificatie bij het laatste artikel in het digitale archief volstond. De Hoge Raad verwerpt het beroep. De klachten over het arrest van het hof kunnen niet leiden tot vernietiging van dat arrest. Zie ook de conclusie van de A-G [IEF 19341].

Binnenkort start bij deLex Media een serie online seminars over de nieuwe Franchisewet die naar verwachting per 1 januari 2021 in werking treedt. Deze wet heeft gevolgen voor zowel franchisenemers- als gevers, en voor u als professional in het vakgebied.
De gevolgen voor franchiseovereenkomsten, privacy en marketing zijn aanzienlijk!
Bert-Jan van den Akker, Esther Brons-Stikkelbroeck en Eva de Vries nemen u gedurende vier seminars mee door de algemene en praktische aspecten van deze nieuwe wet.

Donderdag staat het Nationaal Reclamerechtcongres 2020 alweer op de agenda. Omdat we weer online gaan, verdelen we programma over twee webinars, op 10 december en op 28 januari 2021. In januari komen onder meer e-commerce aan bod, de Stichting Reclame Code en het toezicht van de Kansspelautoriteit (KSA). Met dagvoorzitters Ebba Hoogenraad en Willem Leppink als moderators en aanjagers!

Middagprogramma donderdag 10 december

Onze manier van betalen wordt steeds moderner. We zijn gewend aan betaalverzoeken via de smartphone of geld overmaken via een app, in aanvulling op gebruik van de bankpas of contant geld. Dat brengt ook nieuwe vormen van criminaliteit met zich mee, zoals whatsapp fraude of phishing. Daarom wordt het vervalsen, gebruiken, vervaardigen en aanschaffen van elektronische betaalinstrumenten een zelfstandig strafbaar feit. Ook gaan de maximale straffen voor betaalfraude omhoog. Dat staat in het wetsvoorstel dat minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid afgelopen week naar de Tweede Kamer stuurde en een Europese richtlijn omzet in Nederlands recht.
Lees verder op Rijksoverheid.nl.

Computerrecht 2020, afl. 6. Inhoudsopgave

EDITORIAL
221 Het digitaal decennium: recht op (de)connectie / p. 401
M. Taeymans

ARTIKELEN
222 De corona app, een wereldwijd experiment op het gebied van contact tracing: hoe zijn de fundamentele rechten van burgers gewaarborgd? / p. 402
In dit artikel worden de (nood)maatregelen besproken, die als gevolg van de Covid-19-pandemie door overheden zijn ingevoerd of geactiveerd, en die (on)rechtmatig de fundamentele vrijheden van burgers beperken ter bestrijding van verdere verspreiding van het virus. In dit kader wordt vooral de schijnwerper gericht op de consequenties van de invoering van de volg- en contactidentificatie, op de “coronamelding applicatie”, gelegitimeerd als “afschalingsinstrument”, en op de aanbevelingen, richtlijnen en wetgeving die het gebruik van deze corona-­app omringen.
R. van den Hoven van Genderen