HvJ EU 18 oktober 2018, IEF 18043; IEFbe 2767; IT 2657; ECLI:EU:C:2018:841; C-149/17 (Audioboek Dan Brown; Lübbe tegen Strotzer)
Uit het persbericht: De houder van een internetaansluiting waarmee inbreuken op het auteursrecht zijn gemaakt door filesharing, kan zich niet onttrekken aan zijn aansprakelijkheid door gewoon een gezinslid aan te wijzen dat toegang kon hebben tot die aansluiting.  De rechthebbenden moeten beschikken over een doeltreffende voorziening in rechte of over middelen op grond waarvan de bevoegde rechterlijke instanties kunnen gelasten dat de noodzakelijke informatie wordt verstrekt. HvJ EU:

Artikel 8, leden 1 en 2, [InfoSoc-Richtlijn], gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, van deze richtlijn, enerzijds, en artikel 3, lid 2,[Handhavingsrichtlijn], anderzijds, moeten aldus worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling als in het hoofdgeding, zoals uitgelegd door de bevoegde nationale rechterlijke instantie, krachtens welke de houder van een internetaansluiting waarmee inbreuken op het auteursrecht zijn gemaakt door filesharing, daarvoor niet aansprakelijk kan worden gesteld, wanneer hij minstens één gezinslid aanwijst dat toegang had tot deze aansluiting, zonder dat hij meer preciseringen verstrekt over het tijdstip waarop deze aansluiting is gebruikt door dat gezinslid en over de aard van het gebruik ervan door dat gezinslid.

Prejudicieel gestelde vragen aan HvJ EU 21 juni 2018, IT 2656; C-417/18 (Locatiegegevens toestellen zonder simkaart) Telecom. Via Minbuza. Verzoekers vorderen bij de verwijzende rechter de veroordeling van de Litouwse Staat tot betaling van o.a. €4.000.000,- aan de erfgenamen van slachtoffer ES. Toen het slachtoffer “112” belde vanuit haar mobiele telefoon, gaven de exploitanten geen precieze informatie over haar locatie door aan het BPC (centrum voor respons in noodsituaties), omdat het onmogelijk was het telefoonnummer van het slachtoffer te identificeren. Verzoekers voeren in hun vordering aan dat Litouwen, vertegenwoordigd door het Ministerie (Binnenlandse Zaken), het BPC en de RRT (controleautoriteit voor communicatie), niet heeft gezorgd voor de uitvoering van artikel 26(5) van de richtlijn op grond waarvan exploitanten van communicatiediensten locatiegegevens moeten doorgeven aan noodhulpdiensten met betrekking tot personen die “112” bellen en daarmee haar verplichtingen krachtens de richtlijn en tegelijkertijd krachtens artikel 288(3) VWEU schendt. De verwijzende rechter concludeert dat het Hof om richtsnoeren moet worden gevraagd over de uitlegging van verplichte verstrekking van locatiegegevens in het geval van oproepen vanuit toestellen zonder simkaart.

Rechtbank Midden-Nederland 3 oktober 2018, IT 2655; ECLI:NL:RBMNE:2018:5020 (Eiser tegen de Volksbank) AVG. Eiser heeft een betaalrekening geopend met de mogelijkheid om rood te staan. De Volksbank heeft achterstand in de betaling van de vordering op eiser gemeld bij het CKI van het BKR. Achterstandcodering A en bijzonderheidscode 2 zijn opgenomen. Uiteindelijk heeft eiser de vordering in één keer voldaan. Bij het BKR is een herstelmelding gedaan. De Volksbank heeft bijzonderheidscode 2 verwijderd. Eiser vordert verwijdering van de achterstandsmelding en de herstelmelding uit het CKI. Hij stelt dat het belang bij het verwijderen van de meldingen zwaarder weegt dan het belang van de Volksbank bij instandhouding van de meldingen. Hij kan hierdoor geen hypotheek krijgen en tegelijkertijd is zijn financiele situatie stabiel. Omdat er gedurende een lange periode sprake is geweest van een betalingsachterstand en er wellicht toch mogelijkheden zijn voor eiser om financiering te krijgen, is niet voldoende aannemelijk dat handhaving van de BKR-registratie niet proportioneel is. De vordering is afgewezen.

Rechtbank Amsterdam 11 oktober 2018, IEF 18027; IT 2651 (Eiseres tegen Uitgeverij van Oorschot) Vrijheid van meningsuiting. Privacy. Eiseres is moeder van de schrijfster van De Porseleinenkast, Faxen aan Ger en is uitgegeven door Uitgeverij van Oorschot. Het boek bevat een bundeling van door schrijfster geschreven faxen. Uit de passages blijkt dat de moeder van schrijfster afkeer tegen haar heeft. Gevorderd is dat het boek uit de handel wordt gehaald, omdat er onjuiste en beschadigende beweringen zijn gedaan. Deze vinden geen steun in de feiten en doen ze dat wel, dan wordt de persoonlijke levenssfeer van eiseres geschonden. De rechtbank oordeelt dat het werk is aan te merken als autobiografisch dagboek, maar de gemiddelde lezer zal begrijpen dat het boek niet altijd een objectieve beschrijving van de werkelijkheid betreft. Om deze reden is de persoonlijke levenssfeer van eiseres ook niet geschonden. Bovendien is door het autobiografische karakter haar moeder moeilijk te fingeren of zijn daarin moeilijk wijzigingen aan te brengen. De passages zijn niet buiten proportie grievend, het gedrag van eiseres wordt in het boek ook wel eens goedgepraat, de moeder heeft een beperkte rol in het boek en de boek is maar 800 keer gedrukt. Hierdoor weegt de uitingsvrijheid van Uitgeverij van Oorschot zwaarder. De rechtbank wijst de vordering af. 

Met dit wetsvoorstel wordt uitvoering gegeven aan de richtlijn (PbEU 2016, L157) inzake de harmonisatie in de lidstaten van de Europese Unie van de regels betreffende de bescherming van niet-openbaar gemaakte knowhow en bedrijfsinformatie. De richtlijn geeft verder aan wat onder een bedrijfsgeheim wordt verstaan, tegen welke vormen van inbreuk daarop (onrechtmatig verkrijgen, gebruiken of openbaar maken) kan worden opgetreden en welke maatregelen, procedures en rechtsmiddelen daarvoor kunnen worden ingezet. De Eerste Kamer heeft het voorstel op 16 oktober 2018 als hamerstuk afgedaan. De fractie van de PVV is daarbij aantekening verleend.

Hof Amsterdam 16 oktober 2018, IEF 18030; IT 2653; LS&R 1649 (Hallo Dokter/Stichting Effectief Medicijngebruik tegen MediSecureCards) Geheimhoudingscontract. Medisecurecards ontwikkelt een systeem/werkwijze voor de persoonlijke veiligheid van de zorgconsument en medische gegevens toegankelijk en beschikbaar te maken voor derde zorgverleners. De voorzieningenrechter [IEF 17385] oordeelt dat er in strijd met de overeengekomen geheimhoudingsverplichting is gehandeld. Het hof vernietigt het vonnis voor zover afgifte van een lijst van geanonimiseerde personen en instellingen is geweigerd en beveelt SEM om gebruik van de kaart waarmee toegang tot de online Persoonlijke Gezondheidsomgeving kan worden verkregen te staken en veroordeelt SEM om een volledig leesbaar afschrift te verstrekken van een lijst van geanonimiseerde personen en van instellingen met wie SEM sinds 13 augustus 2016 een overeenkomst is aangegaan aangaande de kaart en de data waarop de overeenkomst is aangegaan en het aantal gebruikers. Dit op straffe van een dwangsom van €500 voor iedere dag, tot maximum van €50.000,00.

HR 17 augustus 2018, IT 2650; ECLI:NL:HR:2018:1316 (Belanghebbende tegen heffingsambtenaar Waalwijk)  Algoritmes. Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen de bij beschikking vastgestelde waarde van een onroerende zaak en heeft in het kader van de hoorprocedure gevraagd om de grondstaffels. De heffingsambtenaar heeft deze pas in hoger beroep bij het Hof overgelegd. Het middel richt zich tegen het oordeel van het Hof dat de grondstaffels op de zaak betrekking hebbende stukken zijn die de heffingsambtenaar in de bezwaarfase ter inzage had moeten leggen. Het middel betoogt dat het Hof daarbij ten onrechte ervan is uitgegaan dat de grondstaffels zijn neergelegd in een schriftelijk stuk. Het middel betoogt verder dat het in de bezwaarfase technisch niet mogelijk was de grondstaffels te herleiden uit het door de heffingsambtenaar gehanteerde softwareprogramma. Het middel faalt. Een stuk in de zin van artikel 7:2 lid 2 Awb heeft niet alleen maar betrekking op gegevens in papieren vorm. Terecht betoogt het middel dat de voorgenoemde verplichting zich niet kan uitstrekken tot informatie die het bestuursorgaan zelf niet kan raadplegen. Indien een besluit echter resultaat is van een geautomatiseerd proces en de belanghebbende de juistheid daarvan wil controleren en betwisten, dan moet het bestuursorgaan zorgdragen voor de inzichtelijkheid en controleerbaarheid van de keuzes, aannames en gegevens. De grondstaffels zijn resultaat van hiervoor genoemde keuzes en daarom had de ambtenaar zorg moeten dragen voor de inzichtelijkheid. Het beroep in cassatie is ongegrond verklaard.

Noot Bieneke Braat onder RCC 20 september 2018, RB 3216; IT 2647; dossiernr. 2018/00311 (Trimbos advertentie kankerpatiënten) 1. Inleiding. Is het tonen van advertenties in Facebook, op basis van klik- en likegedrag waaruit kan blijken dat iemand kanker heeft (gehad) aan te merken als een verwerking van bijzondere persoonsgegevens? Voor die vraag zag de Reclame Code Commissie zich gesteld. De beslissing is op 11 oktober 2018 gepubliceerd op (o.a.) itenrecht.nl onder nummer IT 2647 en RB 3216. Lees verder.

Download Whitepaper Legal Operations, Wolters Kluwer. Als u aan de General Counsel vraagt waar ze tegenaan lopen op het gebied van legal operations, krijgt u vaak te horen dat ze de productiviteit willen verbeteren, processen willen stroomlijnen en waarde willen creëren. Het komt allemaal neer op efficiëntie en werken op de meest strategisch mogelijke manier. Om deze uitdagingen aan te pakken, helpt het begrip ‘legal operations’ bedrijfsjuristen om meer te kunnen doen in minder tijd – oftewel, het credo ‘do more with less.’

Legal operations is een multidisciplinaire functie die het verlenen van juridische diensten optimaliseert. Het doel van legal operations is om ervoor te zorgen dat de bedrijfsjurist zijn zaken gedaan krijgt door gebruik te maken van de juiste technologie of nieuwe processen in te zetten. Als resultaat van deze ‘productiviteitsrevolutie’ werven vele juridische afdelingen professionals die zich fulltime op legal operations kunnen richten. Voor juridische afdelingen die over beperkt budget en resources beschikken wordt het vaak lastig om extra personeel aan te nemen. Wat kunnen ze in dit geval doen?

RCC 20 september 2018, RB 3216; IT 2647; dossiernr. 2018/00311 (Trimbos advertentie kankerpatiënten) Afwijzing. Strijd met wet. De uiting betreft een reclame-uiting van Trimbos die op de Facebook-pagina van klaagster verscheen. Daarop is een afbeelding te zien van een wijnglas en een fles wijn op het moment vlak voor het inschenken en een hand van iemand die kennelijk het gebaar maakt om aan te geven geen prijs te stellen op (meer) wijn. Daaronder is de volgende tekst geplaatst, voor zover zichtbaar op de door klaagster overgelegde uiting: “Minderen of stoppen met alcohol? Begin vandaa... Mensen die kanker hebben of hebben gehad zijn extra gebaat bij het minderen of stoppen met drinken van alcohol. MijnKoers v… Meer weergeven”. Boven de afbeelding staat: “Trimbos Instituut” en “gesponsord”. De klacht. Klaagster beschrijft dat zij tijdens het ‘Facebooken’ werd geconfronteerd met reclame van Trimbos voor een anti-alcoholprogramma voor mensen die kanker hebben gehad en meent dat sprake is van gepersonaliseerde/targeted reclame. Klaagster benadrukt dat zij zich met haar klacht niet zozeer tot Facebook maar tot Trimbos richt, een door de overheid gesubsidieerde organisatie die opdracht geeft tot dit soort advertenties waarbij (ex)kankerpatiënten proactief in de privésfeer van een Facebook-account lastig worden gevallen met hun ziekte(geschiedenis). De reclame-uiting is duidelijk bedoeld voor (ex)kankerpatiënten; het gaat tenslotte om een programma voor (ex)kankerpatiënten en niet om een programma voor mensen met “interesse” in kanker. Trimbos heeft dus met de advertentie willens en weten, gebruikmakend van individuele data van Facebook-gebruikers en persoonlijke gegevens omtrent de gezondheid er op aangestuurd om (ex)kankerpatiënten te bereiken. Dat lijkt klaagster in strijd met de Wet bescherming persoonsgegevens.