Dossiers

HR 1 december 2017, IT 2425; ECLI:NL:HR:2017:3053 (Vereniging Praktijkhoudende Huisartsen tegen Vereniging van Zorgaanbieders Voor Zorgcommunicatie) Uit het persbericht:  Het oordeel van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden dat elektronische uitwisseling van patiëntengegevens in de zorg, de zogeheten zorginfrastructuur, op dit moment aanvaardbaar is, blijft in stand. Dat heeft de Hoge Raad vandaag bepaald. De zorginfrastructuur is een systeem waarmee de waarnemer van een huisarts inzage kan krijgen in bepaalde gegevens die de huisarts over die patiënt heeft vastgelegd. Sommige andere zorgverleners kunnen gegevens over intoleranties, contra-indicaties en allergieën in het huisartsendossier van de patiënt inzien. De zorginfrastructuur is de ‘doorstart’ van het Elektronisch Patiënten Dossier (EPD), nadat de Eerste Kamer de voorgestelde wettelijke grondslag voor het EPD in 2011 had verworpen. Het gebruik van de zorginfrastructuur is alleen mogelijk als de patiënt daarvoor vooraf toestemming geeft. De patiënt kan daarbij bepaalde gegevens afschermen.

De Europese Raad heeft wetgeving (2016/0148 (COD)) goedgekeurd voor versterking van de samenwerking tussen nationale instanties die op consumentenbescherming toezien. De verordening moet de schadelijke gevolgen van grensoverschrijdende inbreuken op het EU-consumenten verder beperken, waardoor consumenten o.a. meer vertrouwen krijgen in e-handel. Doeltreffende consumentenbescherming moet onder andere uitdagingen aangaande bijvoorbeeld grensoverschrijdend winkelen ondervangen.

Met betrekking tot grensoverschrijdend winkelen is een akkoord tussen de EU-voorzitter en het Parlement bevestigd dat ongerechtvaardigde geo-blocking op de interne markt zal verbieden. Het verbieden van geo-blocking zal het online aanbod voor consumenten sterk vergroten en zo e-commerce een impuls geven. De ontwerpverordening moet een einde maken aan discriminatie op basis van: de nationaliteit van de klanten, de verblijfplaats en de vestigingsplaats. De ontwerpverordening (2016/0152 (COD)) moet nog goedgekeurd worden door Parlement en Raad.

Hof Den Haag 21 oktober 2014, IEF ; IT&R 2423; ECLI:NL:GHDHA:2014:4734 (Stichting Polikliniek de Blaak tegen geïntimeerde c.s.). Botsing grondrechten. Facebook. De Blaak is een in dermatologie en flebologie gespecialiseerde kliniek. Geïntimeerde heeft werkzaamheden voor De Blaak verricht. In 2013 heeft geïntimeerde via Facebook mededelingen gedaan aan lid van het personeel van De Blaak met negatieve strekking over De Blaak. Beslissend is niet of de verzonden berichten zichtbaar of toegankelijk waren voor derden, maar of de verzonden berichten van een zodanige aard waren dat hier rekening mee gehouden had moeten worden. Geïntimeerde heeft (ongevraagd) het initiatief tot de berichten genomen. Met de berichten had geïntimeerde voor ogen, of althans waren de berichten geschikt om, het beeld van De Blaak negatief te beïnvloeden. Geïntimeerde heeft geen belang toegelicht waarmee zij zich kan beroepen op haar vrijheid van meningsuiting tegenover de eer en goede naam van De Blaak. Hiermee handelt geïntimeerde onrechtmatig jegens De Blaak en wordt een verbod opgelegd om zich negatief over De Blaak uit te laten.

Autoriteit Consument & Markt, Beleidsregel Kenbaarheid van Internetsnelheden, Staatscourant 2017, 68591. Via ACM: Volgens de netneutraliteitsverordening moeten internetaanbieders precies omschrijven welke internetsnelheden consumenten mogen verwachten van de internetdienst die ze afnemen. Zo moet bijvoorbeeld duidelijk zijn welke maximumsnelheid een aanbieder kan leveren en welke snelheid een consument normaal gesproken kan verwachten.  De Autoriteit Consument en Markt (ACM) heeft een beleidsregel gemaakt waarin de verschillende internetsnelheden die worden genoemd in de netneutraliteitsverordening nader worden ingevuld. Op die manier wordt duidelijk welke verschillende snelheden internetaanbieders kenbaar moeten maken. De beleidsregel treedt in werking per 1 januari 2018 voor nieuwe contracten en per 1 maart 2018 voor bestaande contracten van zowel consumenten als zakelijke eindgebruikers.

Hof 's-Hertogenbosch 24 november 2016, IT 2419; ECLI:NL:GHSHE:2016:5276 (Belastingdienst) Geschil over aftrek licentiebedragen wegens beweerdelijk gebruik softwareprogramma. Licenties betaald aan in het buitenland gevestigde stichting. Nieuw feit. Omkering bewijslast. Hof acht overtuigend bewezen dat verplichting tot betaling licenties reëel is, maar acht de zakelijkheid van de hoogte van de licentiebedragen niet overtuigend bewezen. Omdat de verplichting tot licentiebetaling reëel is, acht het Hof het integraal schrappen van de aftrek van licentiebetalingen door de inspecteur onredelijk. Het Hof stelt een redelijke schatting van de aftrek vast. Voorts oordeelt het Hof dat de inspecteur met toepassing van de foutenleer de in het verleden ten onrechte afgetrokken licentiebedragen mag corrigeren.

Rechtbank Amsterdam 6 november 2017, IT&R 2418; ECLI:NL:RBAMS:2017:8567 (Eisers tegen Zakelijke Telefonie). Telecom. Eisers hebben (gezamenlijk) meerdere zakelijke telefoonaansluitingen bij Zakelijke Telefonie.nl. In 2016 heeft zij een verzoek ingediend om de aansluiting met nummerbehoud naar een telecombedrijf over te laten gaan. Dit verzoek is afgewezen omdat er geen rechtsgeldige opzegging van de overeenkomst zou zijn. Het ligt echter voor de hand dat een afnemer die – direct of via de opvolgende provider – verzoekt om portering ook bedoelt om de overeenkomst per datum portering op te zeggen. Bij twijfel over deze vraag ligt het op de weg van de provider om nadere inlichtingen te vragen. Een boete en betaling van de facturen sinds de portering zijn onverschuldigd gedaan en dienen terugbetaald te worden.

Rechtbank Midden-Nederland 4 januari 2017, IT 2420;  ECLI:NL:RBMNE:2017:2 (Achmea tegen X-Y) Achmea is een verzekeraar. [gedaagde X] is een IT-dienstverlener en aanbieder van het [gedaagde X] Payment Platform (hierna: het Platform). [gedaagde Y] is een aan [gedaagde X] gelieerde vennootschap. Het concern waartoe Achmea behoort (hierna: de Achmea Groep) maakt voor het voeren van haar financiële administratie gebruik van het Platform. In dat verband hebben partijen een “overeenkomst inzake licentie en onderhoud [gedaagde X] Payment Platform” gesloten op 29 juni 2012 (hierna: de overeenkomst). Uitleg overeenkomst payment platform. Koppeling licentie en onderhoudsverplichting. De rechtbank draagt X op om te bewijzen dat partijen zijn overeengekomen dat, als de overeenkomst eindigt, Achmea de licentie voor het Platform alleen mag blijven gebruiken als er een onderhoudsovereenkomst is afgesloten.

Rechtbank Rotterdam 15 november 2017, IEF 17295; IT&R 2415; ECLI:NL:RBROT:2017:8878 (Uitlatingen over vermeend afperser). Laster. Media. Eiser stelt dat gedaagde diffamerende en onware uitlatingen heeft gedaan via het VPRO radioprogramma Argos en via de websites van BN de Stem, Breda Vandaag en Omroep Brabant. Gedaagde heeft de naam van eiser niet genoemd, of de beschuldigingen aan eiser geadresseerd, maar de beschuldigingen zijn wel, zonder de naam van eiser te noemen, door journalisten gepubliceerd. Gedaagde voert aan dat de beschuldigingen dat eiser gefraudeerd en afgeperst heeft gegrond zijn. Eiser onderbouwt zijn stelling dat er sprake is van onware uitlatingen niet met stukken of concrete feiten. Het feit dat de uitlatingen mede gebaseerd zijn op verklaringen van recenter datum dan de uitlatingen zelf ontneemt niet de kracht van die onderbouwingen. De juistheid van een uitlating kan ook blijken uit onderbouwing van ná de uitlating. Gedaagde heeft de grenzen van de vrijheid van meningsuiting niet overschreden.

Rechtbank Den Haag 15 maart 2017, IT 2417; ECLI:NL:RBDHA:2017:2615 (De Politie tegen Microsoft) Politie doet foute opgave licentie, betaalt vergoeding daarvoor, komt er na enige tijd achter dat de opgave op een vergissing berust en vordert betaalde licentievergoeding terug. Vordering wordt afgewezen. Geen onverschuldigde betaling dan wel ongerechtvaardigde verrijking. Geen grond voor billijkheidscorrectie. Opgave, waarvan Microsoft kon aannemen dat dit de uiting was van de wil van de politie, gold krachtens de overeenkomst tussen partijen als bestelling voor licenties. De rechtbank neemt daarbij mede in aanmerking dat de politie een grote professionele wederpartij is, waarbij het besteltraject van de licenties naar buiten kenbaar over verschillende ‘schijven’ liep. Iedere opgave werd dus door verschillende functionarissen binnen de politie gezien voordat deze werd gedaan. Voorts wordt de door de politie gestelde evidentie van de vergissing gerelativeerd door het feit dat de politie er zelf geruime tijd over heeft gedaan om deze te ontdekken. Ook het volgens de politie in het oog springende hoge bedrag van de factuur is destijds bij de politie zelf niet opgevallen in het interne controleproces dat aan betaling van facturen voorafgaat; naar eigen zeggen van de politie omdat de interne controle tekortgeschoten is. Feitelijk gebruik van de licenties is niet relevant, aangezien de betaalde licentievergoeding die ziet op het recht van gebruik, niet op het feitelijk gebruik, en dus ook verschuldigd is als software feitelijk niet wordt gebruikt.

Hof Amsterdam 21 november 2017, IEF 17296; IT&R 2416; ECLI:NL:GHAMS:2017:4850 (Appellant tegen SBS c.s.) Privacy. Mediarecht. Appellant heeft een langlopend conflict met zijn buren, welk conflict is behandeld in het SBS-programma "Mr. Visser doet uitspraak". In eerste aanleg werd een uitzendverbod afgewezen [ECLI:NL:RBAMS:2016:7288]. In hoger beroep heeft appellant nog steeds belang bij het uitzendverbod, omdat er een heruitzending van de aflevering kan plaatsvinden. Dat SBS c.s. na het vonnis in eerste aanleg de datum van uitzending heeft vervroegd maakt niet dat zij onjuist gehandeld heeft. Appellant heeft zelf contact gezocht met de makers van het programma. Uit niets blijkt dat hij een cognitieve beperking heeft, ook al stelt hij zelf dat door het jarenlange conflict met de buren hij psychisch en fysiek 'geknakt' is. Aan SBS c.s. komt het recht op vrijheid van meningsuiting toe. Het privacyrecht van appellant wordt medebepaald door het Reglement Bindend Advies, waaraan partijen zich hebben onderworpen, waarin onder meer is opgenomen dat partijen toestemming geven voor de uitzending van de opnames. Voorts heeft appellant zichzelf aangemeld voor het programma en was hij bekend met het programma, dus wist hij zijn toestemming betekende. Er zijn aldus geen omstandigheden die inbreuk op het recht op vrijheid van meningsuiting rechtvaardigen.