Telecomrecht  

HvJ EU 20 november 2025, IT 5039; ECLI:EU:C:2025:901 (Telekom Deutschland GmbH tegen Bundesrepublik Deutschland). Het Hof van Justitie beantwoordt prejudiciële vragen gesteld in een geding tussen Telekom Deutschland en de Bondsrepubliek Duitsland over een verplichting om het verlenen van toegang tot civieltechnische voorzieningen de telecommunicatiesector. De Bundesnetzagentur (Duitse toezichthouder) had Telekom Deutschland als onderneming met aanmerkelijke marktmacht verplicht toegang te verlenen tot civieltechnische voorzieningen. Telekom Deutschland stelde dat deze verplichting onvoldoende was gemotiveerd en betwistte de rechtmatigheid bij de bestuursrechter. De verwijzende rechter verzoekt het Hof om verduidelijking van de aard van het onderzoek dat de nationale regelgevende instanties moeten verrichten wanneer zij overwegen een onderneming die als onderneming met aanmerkelijke marktmacht op een specifieke markt is aangewezen, een verplichting tot toegang op te leggen tot civieltechnische voorzieningen die volgens de marktanalyse geen deel uitmaken van de betrokken markt.  

Rb. Amsterdam 20 augustus 2025, IT 5033; ECLI:NL:RBAMS:2025:6688 (Lightup tegen Carrier2). Partijen hebben een interconnectieovereenkomst gesloten voor over en weer te leveren gespreksafgiftediensten. Per e-mail hebben zij aparte afspraken gemaakt die zien op revenue sharing ten aanzien van nummerhostingsdiensten die Carrier2 daarnaast aan Lightup leverde. Volgens Lightup heeft zij recht op een deel van de vergoeding voor inkomende gesprekken op de nummers die zij via Carrier2 afneemt. Carrier2 stelt dat uitbetaling pas plaatsvindt nadat zij zelf van haar providers is betaald. Omdat dat nog niet is gebeurd, is er volgens haar nog geen verplichting tot betaling aan Lightup. 

Prejudiciële vragen aan het HvJEU 12 september 2025, IT 5018; IEFbe 4042; C-608/25 (1N Telecom) via MinBuza. Verzoeker behartigt belangen van consumenten. Verweerster levert telecommunicatiediensten aan particulieren en zakelijke klanten. Nadat zij in september 2023 facturen aan een consument had geleverd die geen informatie bevatten over de aanvangsdatum van de overeenkomst, de minimumcontractduur en de opzegtermijn, heeft verzoeker een stakingsvordering ingesteld tegen verweerder. Op grond van nationale regelgeving is het opnemen van die informatie op een factuur verplicht. De Duitse rechter wil weten of artikel 101, lid 1 van richtlijn 2018/1972 zich tegen deze nationale regeling verzet, omdat het uitgaat van volledige harmonisatie, of dat de regeling valt onder de uitzonderingen van artikel 102, lid 7.

Rb. Rotterdam 14 oktober 2025, IT 4973; ECLI:NL:RBROT:2025:11743 (L-mobi tegen ACM). De Rechtbank Rotterdam verklaart het beroep van L-mobi (Ruban Holding B.V. en L-mobi Mobile B.V.) tegen het ACM-besluit dat vergunning verleent voor de overname van Youfone door KPN ongegrond; het besluit blijft in stand. De rechtbank stelt voorop dat de ACM de markten en effecten prospectief heeft onderzocht en acht die analyse overtuigend. Op de retailmarkt gaat de ACM uit van één nationale markt; Youfone heeft daar een beperkte positie en het gezamenlijke aandeel van KPN/Youfone in het no-frills-segment ligt rond [20–30]%. Youfone hanteert geen bijzondere prijsstelling en kent geen zeer sterke naamsbekendheid; recente toetreding/verbeterde wholesalecontracten bij andere MVNO’s (o.a. 50+Mobiel, Lebara, BudgetMobiel) ondersteunen dat geen belangrijke concurrentiekracht wegvalt. Het fusiesimulatiemodel bevestigt dat de prijseffecten van de overname gering zijn. Deze bevindingen neemt de rechtbank over.

Rb. Gelderland 5 september 2025, IT 4951; ECLI:NL:RBGEL:2025:7488 (Innova Energie B.V. tegen [gedaagde 1] en [gedaagde 2]). Innova exploiteert een onderneming die is gericht op de levering van gas en elektriciteit. [gedaagde 1], waarvan [gedaagde 2] enig bestuurder en aandeelhouder is, verricht activiteiten op de markt voor het telefonisch aanbieden van energiecontracten aan consumenten en neemt opdrachten aan om energiecontracten aan te bieden. In een samenwerkingsovereenkomst met CCTr, daarin aangeduid als “Partner”, is onder meer bepaald dat partner verantwoordelijk is voor zorgvuldige omgang met systemen en data, binnen de grenzen van de AVG en overige wetgeving. Gegevensverwerking moet voldoen aan de AVG, de Telecommunicatiewet en eventuele branchecodes, en op verzoek dient partner bewijs te overleggen van opt-in en databron. Bij brief van 20 juni 2025 schrijft Innova dat klanten van haar ongevraagd zijn benaderd. Daarbij is volgens Innova gesuggereerd dat Innova failliet zal gaan of leveringstarieven zal verhogen, en is onjuist meegedeeld dat namens Innova werd gebeld. Innova stelt dat ongevraagd telefonische communicatie voor commerciële doeleinden naar natuurlijke personen verboden is, tenzij voor elk ongevraagd telefoongesprek voorafgaande toestemming is verkregen, en heeft [gedaagde 1] gesommeerd om alle onrechtmatige activiteiten te staken.

Rb. Noord-Holland 6 augustus 2025, IT4942, ECLI:NL:RBNHO:2025:9108 (KJM tegen DHL). KJM handelt in smartphones en iPads, en maakt voor de bezorging gebruik van DHL. Ook de levering aan IT Rental verliep via DHL. De eerste zending iPads raakte zoek. Voor de tweede zending, verzekerd voor €24.000, meldde DHL dat het pakket is aangeboden op het distributiecentrum. Daar bleek het label te horen bij een eerdere, al verwerkte zending. DHL stuurde het pakket retour. Bij aankomst tekende een koerier zelf voor ontvangst; een medewerker van KJM weigerde te tekenen. KJM geeft aan dat het pakket nooit is bezorgd en stelt DHL aansprakelijk voor het verzekerde bedrag, €24.285,91, inclusief verzendkosten. Volgens KJM kwam de zending niet op tijd aan. DHL weerspreekt dat er sprake is van verlies, en vermoedt fraude: het pakket zou nooit daadwerkelijk zijn aangeboden. DHL stelt dat KJM het label heeft verwisseld.

Rb. Den Haag 2 juli 2025, IEF 22800, IT 4910; ECLI:NL:RBDHA:2025:11810 (VerifyIP tegen KPN). VerifyIP treedt in deze procedure op krachtens lastgeving van Oppo. VerifyIP is een Nederlandse vennootschap die het doel heeft om het Nederlandse deel van Europees octrooi EP 033 van KPN te vernietigen. Tot de stand van de techniek behoort een Amerikaanse octrooiaanvrage (hierna: Mooney) voor een octrooi op een methode voor het verstrekken van toegangsinformatie aan een toegangsterminal. In deze procedure vordert VerifyIP vernietiging van het Nederlandse deel van EP 033. Op de prioriteitsdatum zou het octrooi niet nieuw en niet inventief zijn gelet op onder meer Mooney en de GPRS-standaard. Daarnaast zou het octrooi toegevoegde materie bevatten. KPN voert het verweer dat VerifyIP niet-ontvankelijk is en/of dat de vorderingen moeten worden afgewezen.

Vzr. Rb. Amsterdam 2 mei 2025, IT 4856; ECLI:NL:RBAMS:2025:2936 (Eiseres tegen Salesforce). Eiseres voert een collectieve actie op grond van de Wet afwikkeling massaschade in collectieve actie (WAMCA) tegen onder meer Salesforce wegens vermeend onrechtmatige verwerking van persoonsgegevens via haar softwareproduct Audience Studio. Volgens eiseres heeft Salesforce in strijd met de Algemene Verordening Gegevensbescherming en Telecommunicatiewet third-party cookies (“_kuid_”) geplaatst op randapparatuur van internetgebruikers en zo persoonsgegevens verwerkt. De rechtbank verklaarde eiseres eerst niet-ontvankelijk, maar het hof vernietigde dit oordeel bij het tussenarrest van 24 september 2024. Salesforce stelde daarop cassatie in, eiseres volgde met een incidenteel cassatieberoep. De bodemprocedure is aangehouden in afwachting van de uitkomst bij de Hoge Raad, met schriftelijke toelichtingen gepland op 27 juni 2025. Eiseres vreest dat bewijs verloren gaat nu Audience Studio per februari 2024 is beëindigd. In dit kort geding vordert zij daarom dat Salesforce relevante gegevens, zoals cookie ID’s en daaraan gekoppelde informatie, bewaart en opgave doet van mogelijk gemigreerde data naar andere diensten. Subsidiair vordert zij de benoeming van een deskundige om de Salesforce’s handelwijze te onderzoeken en een opgave van (voormalige) Nederlandse klanten die gebruikmaakten van Audience Studio.

Rechtbank Rotterdam 7 maart 2025, IT&R 4836; ECLI:NL:RBROT:2025:1884 (Bike Store tegen Digihero). Bike Store heeft op 3 oktober 2023 een telecomcontract afgesloten met Digihero. Bike Store heeft dit contract op 6 december 2023 buitengerechtelijk vernietigd wegens dwaling. In dit geschil vordert Bike Store een verklaring voor recht dat het contract rechtsgeldig is vernietigd, de veroordeling van Digihero tot vrijgave van Bike Store’s telefoonnummers en terugbetaling van de gemaakte kosten. Op 3 oktober 2023 is een medewerker van Digihero bij Bike Store langs geweest. Tijdens dit gesprek is aan Bike Store verteld dat haar huidige koperverbinding via Ziggo binnenkort zou verdwijnen, en dat het voordelig zou zijn nu al over te stappen op glasvezel om hogere kosten in de toekomst te voorkomen. Daarbij gaf de persoon ten onrechte aan dat Digihero een dochteronderneming van KPN zou zijn, vermoedelijk om vertrouwen te winnen. Digihero levert echter slechts diensten via het netwerk van KPN. Ook werd voorgesteld om de telefonie over te nemen en zowel de zakelijke als de privé diensten onder één contract te brengen. Bike Store kreeg een aantrekkelijk aanbod gepresenteerd dat sneller, beter en goedkoper zou zijn dan haar bestaande abonnement bij Ziggo.

GvEU 26 maart 2025, IEF 22642, IT 4831; ECLI:EU:T:2025:331 (A2B Connect e.a. tegen Raad van de EU). De verzoeksters in deze zaak bij het Gerecht zijn drie Nederlandse telecombedrijven. Zij stellen beroep in op grond van artikel 263 VWEU en vragen om nietigverklaring van bepaalde handelingen van de Raad van de Europese Unie die beperkende maatregelen vaststellen tegen Rusland naar aanleiding van de situatie in Oekraïne. De bestreden handelingen maken deel uit van het sanctieregime van de EU tegen Rusland vanwege diens destabiliserende acties in Oekraïne. Hieronder valt het verspreidingsverbod: een maatregel waarbij exploitanten zoals internetproviders wordt verboden bepaalde inhoud van gesanctioneerde Russische media te verspreiden of de verspreiding daarvan mogelijk te maken. Hoewel verzoeksters niet zelf op de sanctielijsten staan, zijn zij als internetproviders onderworpen aan de uitvoering van het verspreidingsverbod dat door de Raad is opgelegd. Tegen deze maatregel stellen zij beroep in bij het Gerecht van de EU, stellende dat de maatregelen onrechtmatig op hen van toepassing zijn.