Ktr. Rechtbank Noord-Nederland 28 april 2020, IT 3142; ECLI:NL:RBNNE:2020:1828 (Eiser tegen Nijestee) Eiser heeft een huurovereenkomst gesloten met Nijestee met betrekking tot de zelfstandige woning. Bij vonnis van de voorzieningenrechter van de rechtbank Noord-Nederland van 23 juni 2017 is eiser veroordeeld om haar woning te ontruimen en ter vrije beschikking te stellen van Nijestee gedurende de periode dat Nijestee aan de woning de geplande werkzaamheden verricht en de woning gedurende de uitvoering van de geplande werkzaamheden niet te betreden. Bij vonnis van de kantonrechter van de rechtbank Noord-Nederland is onder meer de huurovereenkomst tussen eiser en Nijestee met betrekking tot de woning ontbonden en eiser veroordeeld tot ontruiming ervan.

HR 12 mei 2020, IT 3140; ECLI:NL:HR:2020:799 (Digitale opslagruimte) Het cassatiemiddel klaagt onder meer dat de bewezenverklaring, voor zover inhoudende dat de verdachte “een gegevensdrager, te weten een digitale opslagruimte (Skydrive)” in zijn bezit heeft gehad, getuigt van een onjuiste rechtsopvatting, althans onbegrijpelijk is gemotiveerd. De vraag die gesteld wordt aan de Hoge Raad is: ‘Is een digitale opslagruimte een gegevensdrager a.b.i. art. 240b Sr?’

Er wordt overwogen dat er, in het geval van digitale opslag door gebruik van een clouddienst, onderscheid moet worden gemaakt tussen de voor de gebruiker beschikbare digitale opslagruimte en de gegevensdrager waarop die opslagruimte zich bevindt. Volgens de wetsgeschiedenis heeft de term 'bezit' a.b.i. art. 240b SR een fysieke connotatie, dus heeft het Hof dit verkeerd beoordeeld door bewezen te verklaren dat verdachte  “een gegevensdrager, (...) te weten een digitale opslagruimte (Skydrive)” in zijn bezit heeft gehad.

Doordat er bewezen is verklaard dat verdachte een latop in bezit had, leidt dit niet tot cassatie. Hierbij wordt in aanmerking genomen dat, indien het gewraakte onderdeel uit de bewezenverklaring vervalt, de aard en de ernst van hetgeen is bewezenverklaard in zijn geheel beschouwd niet worden aangetast, terwijl ook de kwalificatie van het bewezenverklaarde ongewijzigd blijft. Het beroep wordt verworpen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 15 mei 2020, IEF 19208, IT 3139, RB 3414; ECLI:NL:RBAMS:2020:2602 (Presentator en AVROTROS tegen Facebook) Kort geding. Presentator en AVROTROS vorderen dat Facebook (i) ieder onrechtmatig handelen jegens hen - het toestaan van advertenties op Facebook en Instagram waar naam en portret van de presentator in verband worden gebracht met (investeringen in) Bitcoin of andere cryptovaluta - staakt en gestaakt houdt; (ii) alle identificerende gegevens van de voor de advertenties verantwoordelijke partijen afgeeft. Facebook voert onder meer aan dat zij al alles doet wat redelijkerwijs in haar vermogen ligt om deze advertenties tegen te gaan. Volgens Facebook is het echter ondoenlijk en technisch onmogelijk om te garanderen dat dergelijke advertenties niet meer zullen verschijnen. Geoordeeld wordt dat Facebook vooralsnog voldoende maatregelen treft om nep-bitcoin advertenties met bekende Nederlanders te weren. Facebook handelt niet onrechtmatig geacht jegens eiser en AVROTROS, omdat onvoldoende is geconcretiseerd welke extra maatregelen Facebook op dit moment zou kunnen en moeten treffen. De vordering tot het verstrekken van identificerende gegevens van adverteerders wordt toegewezen.

Hof Arnhem-Leeuwarden 7 april 2020, IT 3138 (Otys tegen Ordina) De zaak betreft een geschil over de uitvoering van een pilot door Otys, een bedrijf dat recruitment-software levert, ten behoeve van Ordina, een ICT-dienstverlener. Otys vordert betaling van de facturen, stellende dat zij correct is nagekomen. Ordina is van mening dat de kwaliteit van de opgeleverde software dermate slecht is, dat zij de overeenkomst zonder ingebrekestelling mag ontbinden. Otys meent dat de overeenkomst niet rechtsgeldig is ontbonden. Otys wordt in het gelijk gesteld. Dat de software verder van zodanige kwaliteit was dat deze ook na aanpassing niet aan de overeengekomen garanties zou kunnen voldoen en Ordina daarom redelijkerwijs kon voorzien dat niet kon worden nagekomen, wordt onvoldoende onderbouwd geacht. Ordina wordt veroordeeld tot betaling.

Helmer Klingenberg heeft zich per 7 mei 2020 als partner aangesloten bij het in Amsterdam gevestigde advocatenkantoor van Godert van Rappard en Roald Minneboo dat zich specifiek richt op intellectueel eigendoms-, informatietechnologie-, privacy- en commercieel contractenrecht.
Helmer heeft als advocaat meer dan 10 jaar ervaring bij NautaDutilh, Van Doorne en in-house bij multinationals, waar hij zich heeft gespecialiseerd in het intellectueel eigendoms-, informatietechnologie- en contractenrecht.
Als gevolg van de komst van Helmer gaat het kantoor verder onder de naam VAN RAPPARD MINNEBOO KLINGENBERG. De focus op IE, IT, privacy en contractenrecht blijft ongewijzigd.

Op 11 juni staat het Benelux Merkencongres 2020 gepland. Natuurlijk gaat dat gewoon door. Maar we pakken het dit jaar iets anders aan.
We verdelen het programma over 2 dagen: op 11 juni organiseren we een online sessie. Op 6 oktober volgt deel 2, hopelijk offline, op een locatie in Amsterdam.
Dagvoorzitters Martin Senftleben en Tobias Cohen Jehoram staan garant voor boeiende en inspirerende dagen met experts uit binnen- en buitenland. De sessies zijn interactief. We zorgen voor pauzes en natuurlijk krijgt u ruimte om vragen te stellen. U bent na afloop weer helemaal bij. 

Ktr. Rechtbank Rotterdam 1 mei 2020, IEF 19199, IT 3132; ECLI:NL:RBROT:2020:4296 (Boudoir fotoshoot) Gedaagde is bruidsfotograaf en beheert, onder andere, de website. Op 4 september 2017 heeft eiseres deelgenomen aan een in opdracht van eiseres door gedaagde uitgevoerde boudoir fotoshoot, op de website van gedaagde omschreven als ‘een romantische fotoshoot met een sexy randje’. Eiseres stelt dat gedaagde meervoudig inbreuk heeft gemaakt op het portretrecht van eiseres door het verveelvoudigen c.q. publiceren en/of openbaar maken. Gedaagde publiceerde namelijk in totaal 9 in opdracht van eiseres vervaardigde foto’s, zonder nadrukkelijke toestemming van eiseres. Daarnaast maakte gedaagde de foto’s openbaar door middel van plaatsing op de website en/of op social media platforms. Ook stelt ze dat gedaagde aansprakelijk is voor de door eiseres gelden en nog te leiden (immateriële) schade als gevolg van de meervoudige inbreuk op het portretrecht.

Rechtbank Gelderland 13 mei 2020, IEF 19202, IT 3133; ECLI:NL:RBGEL:2020:2521 (Foto’s kleinkinderen) Eiseres is de dochter van gedaagde. Vanwege een ruzie hebben partijen al ruim een jaar geen contact meer met elkaar. Eiseres heeft drie minderjarige kinderen. Ze heeft samen met haar ex-partner het gezamenlijke ouderlijk gezag over het oudste kind en zij heeft als enige het ouderlijk gezag over de twee jongste kinderen. Het oudste kind heeft een aantal jaren bij zijn grootouders in huis gewoond. Daarna is hij bij zijn vader gaan wonen. De oma plaatste in die tijd – maar ook daarna – foto’s van haar kleinkinderen op Facebook. Eiseres stelt dat zij en haar ex-partner geen toestemming hebben gegeven en sommeerde via een advocaat haar moeder om de geplaatste foto’s van haar kinderen op Facebook te verwijderen. De vraag is dus of oma gehouden is om de foto’s van de kinderen van eiseres van social media te verwijderen.

Op last van een dwangsom is bepaald dat de foto’s van het internet moeten, omdat niet gebleken is dat de vrouw de foto’s slechts gebruikt voor een zuiver persoonlijke activiteit. Verder is het onduidelijk in hoeverre zij haar Facebook-account had afgeschermd voor derden en is onduidelijk of de foto’s via een zoekmachine te vinden zijn. Daarnaast is bij Facebook niet uit te sluiten dat geplaatste foto’s verspreid kunnen worden en in handen van derden kunnen komen. De AVG en Uavg zijn dan ook van toepassing. In de UAVG is bepaald dat voor het plaatsen van foto’s van minderjarigen, die de leeftijd van 16 jaren nog niet hebben bereikt, toestemming van hun wettelijke vertegenwoordiger(s) is vereist. Daarnaast is overwogen dat oma geen nieuwe afbeeldingen van haar kleinkinderen op social media mag plaatsen zonder toestemming. Haar emotionele band met het oudste kind leidt niet tot een ander oordeel.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 24 april 2020, IEF 19197, ECLI:NL:RBAMS:2020:2410 (Holy Boat) Eiser voert sinds 1 januari 2013 een eenmanszaak onder de naam Holyboot, gericht op recreatieve activiteiten op het water. Vanaf 2 mei 2012 heeft eiser de domeinnaam ‘holyboot.nl’ in gebruik en sinds 2014 heeft eiser op Facebook ook de naam Holyboat gehanteerd. Op 23 mei 2019 is Holy Boat B.V. opgericht. Vanaf mei 2019 gebruikt Holy Boat B.V. de handelsnaam The Holyboat (of The Holy Boat) en de domeinnaam ‘theholyboat.com’. De onderneming houdt zich bezig met de exploitatie van rondvaartboten, geschikt voor maximaal 40 personen, in het bijzonder van de boot genaamd ‘Holy Boat’ op de grachten van Amsterdam. Volgens eiser is sprake van inbreuk op haar handelsnaam, omdat (The) Holy Boat identiek is aan, dan wel slechts in geringe mate afwijkt van de handelsnamen ‘Holyboat’ en ‘Holyboot’. Daarnaast zijn volgens eiser beide partijen actief in dezelfde branche en werken in eenzelfde geografische gebied.

Er wordt geoordeeld dat Holy Boat B.V. met het gebruik van de naam ‘(The) Holy Boat’ inbreuk maakt op de handelsnamen van eiser. Zij zal daarom worden verboden die naam nog te hanteren. Het is namelijk voldoende aannemelijk is dat eiser naast de handelsnaam ‘Holyboot’ ook de naam ‘Holyboat’ als handelsnaam gebruikt. Er is sprake van een grote mate van overeenstemming tussen de handelsnamen van partijen. Er is ook sprake van verwarringsgevaar, gelet op het feit dat de ondernemingen werkzaam zijn in dezelfde branche, er een gering verschil is in geografische vestiging, de doelgroepen van beide ondernemingen een substantiële overlap hebben en beide partijen diensten op het internet aanbieden.

Compleet, actueel en praktijkgericht: de congressen van deLex. Met experts uit advocatuur, bedrijfsleven, wetenschap en rechterlijke macht. Het Nederlands Octrooicongres valt elk jaar op de tweede dinsdag van juni, maar wordt deze keer verdeeld over twee dagen. Op dinsdag 9 juni gaan we online met deel 1 van het programma, en op dinsdag 8 september volgt het tweede deel. Ook dit jaar met een programma dat is samengesteld door Gertjan Kuipers (De Brauw Blackstone Westbroek) en Peter Blok (CIER, Gerechtshof Den Haag).

Kijk hier voor meer informatie.