HR 27 september 2019, IEF 18718, IT 2883; 18/01667 (Ryanair tegen PR Aviation) Langlopende zaak. Het gaat om de vraag of PR Aviation de gebruiksvoorwaarden op de site van Ryanair heeft geaccepteerd. Het Haagse hof [IEF 17459] oordeelde eerder dat de gebruiksvoorwaarden naar het toepasselijke Ierse recht niet zijn overeengekomen. Het enkel doorklikken op de website is onvoldoende voor de conclusie dat een redelijk persoon de voorwaarden wilde aanvaarden. In deze tweede cassatie betoogt Ryanair dat dit oordeel in strijd is met art. 9 van de Richtlijn elektronische handel. De AG concludeerde tot verwerping van het cassatieberoep [IEF 18557]. De advocaat van Ryanair heeft schriftelijk op die conclusie gereageerd. Het beroep wordt verworpen. Ryanair wordt veroordeeld in de kosten van het geding in cassatie.

Rechtbank Amsterdam 20 september 2019, IT 2882; ECLI:NL:RBAMS:2019:7698 (Verkoper tegen Marktplaats) Marktplaats expoiteert een website waarop goederen en diensten te koop worden aangeboden in advertenties. Eiser heeft een advertentie op Marktplaats geplaatst tot verkoop van een verzameling postzegels. In augustus 2018 ontvangt eiser een bericht van een zekere X die 6.000,00 biedt. Eiser reageert met bod is akkoord en geaccepteerd. X geeft later te kennen de verzameling toch niet te willen kopen. Eiser heeft Marktplaats tevergeefs om de persoonsgegevens van X verzocht. Geoordeeld wordt dat Marktplaats, als internettussenpersoon, aan eiser geen persoonsgegevens van een andere gebruiker hoeft te verstrekken omdat eiser geen gerechtvaardigd belang heeft in de zin van art. 6(1)(f) AVG. Marktplaats wijkt in haar algemene gebruiksvoorwaarden op rechtsgeldige wijze af van het wettelijk regime voor de totstandkoming van overeenkomsten, meer specifiek voor aanbod en aanvaarding (§ 4.2). Deze voorwaarden binden de gebruikers.

Tijdens de bijeenkomst op donderdagmiddag 10 oktober zullen twee korte voorlichtingsfilms en een publicatie over auteurs- en naburig recht gepresenteerd worden. Daarnaast organiseren wij een debat met zowel makers, producenten als politici onder leiding van journalist Frénk van der Linden. Onder meer de Kamerleden Peter Kwint (SP), Niels van den Berge (GroenLinks) zullen daarbij aanwezig zijn.
Het inkomen van makers en werkenden in de cultuur staat hoog op de politieke agenda. Het feit dat in de culturele sector sprake is van zeer scheve arbeidsverhoudingen wordt breed als een probleem ervaren, binnen de Tweede Kamer en binnen het kabinet. Het auteurs- en naburig recht is voor auteurs en artiesten essentieel voor het verkrijgen van inkomen, maar lijkt daarbij soms onderbelicht.

Rechtbank Den Haag 25 september 2019, IEF 18709, IT 2880; ECLI:NL:RBDHA:2019:10064 (ASSIA tegen KPN en Nokia) ASSIA is rechthebbende van het octrooirecht op een digitaal communicatiesysteem. Het gaat met name om een DSL-technlogie die ertoe dient om overspraak tegen te gaan door middel van "vectoring" in combinatie met onafhankelike energielocatie. Overspraak houdt in dat niet alleen verzonden signalen aan het einde van een modem worden ontvangen, maar ook vervormde signalen die op naburige koperparen worden verzonden. Volgens ASSIA is het genoemde octrooirecht geschonden door KPN en Nokia. Nokia levert de Digital Subscriber Line Access Multiplexer (kort: "DSLAM") die onderdeel uitmaakt van het netwerk-systeem van KPN en tevens wordt gebruikt door Telfort en X4ALL (dochterondernemingen van KPN). KPN past hierbij de G.vector standaard toe en maakt dus eveneens gebruik van "vectoring". Is het octrooirecht van ASSIA geldig en maken KPN en Nokia daar inbreuk op? Het octrooirecht van ASSIA is ongeldig. Los daarvan is onvoldoende gesteld om een inbreuk op dit octrooirecht door KPN en Nokia te kunnen constateren. Het is niet gebleken of het genoemde model bij de DSLAM uitsluitend na de initialisatie werd gemaakt of ook tijdens initialisatie, waarbij het model nog kan worden aangepast. Op grond van het gemankeerde debat en omdat onduidelijk was of een aktewisseling nodig was geweest, zijn de vorderingen van ASSIA afgewezen.

HvJ EU 24 september 2019, IEF 18705, IT 2879, IEFbe 2954; C-136/17 (Google tegen CNIL) Google werd door de CNIL aangemaand om over te gaan tot verwijdering van links naar webpagina’s uit de resultatenlijst die wordt weergegeven na een zoekopdracht op de naam van de betrokken persoon. Google was gelast tot verwijdering van die links naar aanleiding van een prejudiciële uitspraak [IEF 18704] (HvJ EU 24 september 2019, ECLI:EU:C:2019:773, Verzoekers tegen CNIL).
De exploitant van een zoekmachine is verplicht om de door derden gepubliceerde links naar websites, inhoudende informatie over een persoon, te verwijderen uit de resultatenlijst die wordt weergegeven na een op naam uitgevoerde zoekopdracht. Bij inwilliging tot verwijdering is hij niet verplicht de links op alle versies van zijn zoekmachine. Het recht op bescherming kent geen absolute gelding, maar moet altijd worden afgewogen tegen andere grondrechten. De exploitant van een zoekmachine krijgt op grond van unierecht wel de verplichting opgelegd om die links te verwijderen voor alle lidstaatspecifieke versies van zijn zoekmachine en maatregelen te treffen teneinde de effectieve bescherming van de grondrechten van de betrokkene te garanderen.

HvJ EU 24 september 2019, IEF 18704, IT 2878, IEFbe 2953; ECLI:EU:C:2019:773 (Verzoekers tegen CNIL) Eisers hebben elk een verzoek bij Google ingediend tot verwijdering van links naar webpagina’s van derden. Die links worden in de resultatenlijst van de Google-zoekmachine weergegeven wanneer een zoekopdracht op de respectievelijke namen van eisers wordt verricht. Google heeft dit geweigerd en ook het CNIL heeft vervolgens de vorderingen om Google op grond hiervan aan te manen, afgewezen.
De exploitant is in beginsel verplicht tot inwilliging van verzoeken tot verwijdering van links naar webpagina’s die onder de genoemde categorieën vallende persoonsgegevens bevatten. In gevallen die zijn uitgezonderd in de richtlijn 95/46, kan de inwilliging van een dergelijk verzoek wel worden geweigerd, mits er is voldaan aan alle andere rechtmatigheidsvoorwaarden uit de richtlijn, behoudens bijzondere situaties waarin de betrokkene in verzet mag gaan. Er moet worden nagegaan of de opname van een link in de resultatenlijst, weergegeven na een zoekopdracht op de naam van deze betrokken, strikt noodzakelijk blijkt met het oog op de bescherming van het recht op vrijheid van informatie van de mogelijk geïnteresseerde internetgebruikers.
Wanneer informatie inzake gerechtelijke procedures niet langer overeenkomt met de actuele situatie, is de exploitant verplicht tot verwijdering van de links in kwestie. Mits vaststaat dat de gewaarborgde grondrechten van de betrokkene zwaarder wegen dan het recht op informatie van geïnteresseerde internetgebruikers.

Ondernemingsrechtbank Antwerpen (afdeling Antwerpen) 29 juli 2019; IEF 18700, IEFbe 2949, IT&R 2877; C-597/19 (M.I.C.M tegen BVBA Telenet) Auteursrecht. Peer-to-peer. Via MinBuza: M.I.C.M is een vennootschap naar het Cypriotisch recht en is houder van bepaalde rechten op pornografische films. Via een bepaald systeem is zij in het bezit van duizenden IP-adressen die verwijzen naar klanten van de verwerende partij, de BVBA Telenet, als internetserviceprovider. Via de connecties waar deze IP-adressen naar verwijzen zouden films uit haar catalogus zijn geüpload, gebruikmakend van het BitTorrent-protocol. M.I.C.M maakt nu aanspraak op de identificatie van deze klanten door Telenet, die zich hier principieel tegen verzet. 

De BitTorrent-technologie bestaat erin dat een bestand in kleine onderdelen ('pieces') wordt gesegmenteerd, die door de gebruiker kunnen worden gedownload en weer tot het oorspronkelijke bestand worden samengesteld. Het uploadproces wordt 'seeding’ genoemd. Zo kan het door vele gebruikers tegelijk worden gedownload. De groep aan downloaders wordt 'swarm' genoemd. Er hoeft dus geen band meer te bestaan tussen de oorspronkelijke seeder en de downloaders. De downloaders worden zelf in de regel seeders: de software is er gewoonlijk standaard zo op ingesteld nu het systeem hiervan afhangt.

Op donderdag 21 november 2019 organiseert de IT-rechtelijke studievereniging LISA haar 14e symposium. Dit jaar is het thema ‘Digitale opsporingsbevoegdheden: op de vlucht in een digitale wereld?!’ Hierbij kan gedacht worden aan de rol en mogelijkheden die de komst van digitale middelen hebben op de opsporing, maar ook de invloed hiervan op het straf(proces)recht als het bijvoorbeeld gaat om digitaal bewijs. Daarnaast wordt besproken hoe de ‘klassieke’ criminaliteit steeds meer verplaatst naar digitale (computer)criminaliteit. Andere deelonderwerpen bij dit thema zijn digitale middelen die de politie kan gebruiken en de manieren waarop zij verdachten opsporen.

Deze maand publiceerde EUIPO het rapport IPR Enforcement Case-Law Collection - The liability and obligations of intermediary service providers in the European Union. Het rapport gaat in op de aansprakelijkheid en verplichtingen van intermediaire dienstverleners in de Europese Unie en geeft een overzicht van relevante beslissingen van het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ EU) en van nationale rechtbanken in 14 geselecteerde EU-lidstaten, waaronder Nederland.

Lees hier het rapport.

Ktr. Rechtbank Limburg 17 september 2019, IT 2874; ECLI:NL:RBLIM:2019:8373 (OR tegen gemeente Maastricht) De gemeente en haar ondernemingsraad hebben vrijwillig en gezamenlijk om een oordeel verzocht over een viertal door partijen zelf opgestelde vragen. Centrale vraag: is onderzoek van e-mailboxen van OR-leden toegestaan? De directe aanleiding voor deze procedure vormt een door en in opdracht van de gemeente uitgevoerd onderzoek waarbij de (zakelijke) e-mailboxen van 41 ambtenaren van de gemeente, waaronder 12 leden van de OR, zijn doorzocht door een extern bureau. Geoordeeld wordt dat de opzet, omvang en wijze van onderzoek niet proportioneel is in relatie tot het nagestreefde doel. Het belang van vertrouwelijke informatie-uitwisseling dient in dit geval zwaarder te wegen dan het belang van de gemeente bij het onderzoeken van de inhoud van de mailboxen.