Internet  

Rechtbank Amsterdam 22 mei 2020, IT 3392, ECLI:NL:RBAMS:2020:2653 (B.V. tegen Google Ireland) Eiseres (B.V.) handelt in computers, smartphones en andere aanverwante apparaten. Google biedt een platform onder de naam Google Maps en daarbinnen Google-recensie aan. Eiseres heeft op dit platform negatieve reviews gekregen, die na een eerder kort geding door Google zijn verwijderd. Recentelijk zien nieuwe recensies geplaatst. Eiseres heeft daarop opnieuw Google verzocht deze recensies te verwijderen. De advertenties zouden nep zijn, onnodig kwetsend en in strijd met het eigen advertentiebeleid van Google. Uitgangspunt bij een dergelijke vordering is dat Google gehouden is om de informatie te verwijderen, indien de inhoud evident onrechtmatig is. Google bepleit echter dat de consument de vrijheid moet hebben om ook negatieve ervaringen met bedrijven te delen. Geoordeeld wordt dat er onvoldoende basis is om Google te verplichten om tot verwijdering van de recensie over te gaan. Eiseres heeft onvoldoende concreet weten te maken waarom de recensie ‘nep’ is. De term ‘vuile oplichter’ is daarbij niet op voorhand onmiskenbaar onrechtmatig.

HvJ EU Conclusie A-G 13 januari 2021, IEF 1970g, IT 3377, IEFbe 3170; ECLI:EU:C:2021:5 (Facebook Ireland tegen Gegevensbeschermingsautoriteit) Op 11 september 2015 heeft de gegevensbeschermingsautoriteit van België een procedure ingesteld tegen Facebook Ltd bij de rechtbank Brussel. De procedure betreft vermeende inbreuken op de wetgeving inzake gegevensbescherming door Facebook, die onder andere inhouden dat op onrechtmatige wijze informatie over het surfgedrag van internetgebruikers in België wordt verzameld en gebruikt. De gegevensbeschermingsautoriteit heeft verzocht Facebook te veroordelen tot staking van het zonder hun toestemming plaatsen van cookies die gedurende twee jaar actief blijven op de apparatuur die zij gebruiken wanneer zij op een webpagina van het Facebook.com-domein of op de website van een derde surfen.

Rechtbank Gelderland 20 november 2020, IEF 19688, IT 3368; ECLI:NL:RBGEL:2020:6145 (Taalhorizon B.V. tegen X) Taalhorizon verzorgde onder andere taaltrainingstrajecten Nederlands aan anderstaligen ten behoeve van inburgering. Taalhorizon had een keurmerk van het onafhankelijk kwaliteitsinstituut Blik Op Werk. Indien het opleidingsinstutuut beschikt over dit keurmerk dan worden de kosten voor het lesgeld en het examengeld vergoedt door de Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO). De inburgeringsplichtigen die taallessen gaan volgen, kunnen voor de financiering van de kosten een lening afsluiten bij DUO. Gedaagde heeft vanaf maart 2018 taallessen gevolgd bij Taalhorizon en heeft zijn (negatieve) ervaringen met het instituut gedeeld via Facebook. Taalhorizon vordert dat gedaagde bij vonnis wordt veroordeeld om een vergoeding van € 5.000,- te betalen vanwege reputatieschade en om alle onrechtmatige uitlatingen over Taalhorizon te verwijderen van Facebook. De kantonrechter wijst de vorderingen van Taalhorizon af en veroordeelt Taalhorizon daarbij in de proceskosten.

Vzr. Rechtbank Noord-Holland 23 oktober 2020, IEF 19598, IT 3331; ECLI:NL:RBNHO:2020:8538 (Kamer van Koophandel tegen BV) Domeinnaamrecht. Handelsnaamrecht. Kort geding. Gedaagde is een BV die zich richt op het aannemen van bouwwerken. Gedaagde is houder van de domeinnaam 'zakelijkuittreksel.nl'. Op die website worden uittreksels uit het Handelsregister van de KVK aangeboden. De KVK heeft een geschillenprocedure bij het WIPO ingediend. Daarin heeft het WIPO bevolen dat KVK de domeinnaamhouder wordt. Gedaagde ontkent enige bemoeienis met de website te hebben en beroept zich in feite op identiteitsfraude. De voorzieningenrechter acht dit verweer niet als onaannemelijk. Om hierover te kunnen oordelen is echter nader bewijs nodig. Voor zover de vorderingen van KVK zien op haar merk- en handelsnaamrechten, kunnen deze niet worden toegewezen. Wat betreft de inbreukmakende domeinnaam, heeft gedaagde niet weersproken dat deze op diens naam staat geregistreerd. Gedaagde wordt veroordeeld om al hetgeen te doen wat van haar zijde nodig is om te bewerkstelligen dat de domeinnaam 'zakelijkuittreksel.nl' aan KVK wordt overgedragen. Indien gedaagde daaraan niet voldoet, treedt dit vonnis in de plaats van de voor de overdracht noodzakelijke wilsverklaring, zodat het vonnis dezelfde kracht heeft als een akte.

KiFiD Geschillencommissie Financiële Dienstverlening 26 oktober 2020, IT 3318, 2020-871(Consument tegen ING Bank) Internetfraude. Consument heeft een betaalrekening bij ING. Omdat zij een beperking ervaarde in haar account, zocht ze op internet naar het telefoonnummer van de helpdesk van LinkedIn. De man, die zij aan de lijn kreeg, bleek achteraf gezien een oplichter te zijn en heeft haar 600 euro afhandig gemaakt. Consument stelt dat zij geen toestemming heeft gegeven voor de transacties, maar slachtoffer is geworden van cybercrime. Zij verzoekt ING de door haar geleden schade te vergoeden. De Commissie oordeelt dat de klacht ongegrond is en dat de vordering wordt afgewezen, nu consument zelf de transacties heeft verricht en een onbevoegde derde toegang tot haar computer heeft gegeven.

HvJ EU 22 oktober 2020, IT 3311; ECLI:EU:C:2020:856 (Sportingbet en IOE tegen Santa Casa) Prejudiciële verwijzing. Sportingbet en Internet Opportunity Management (‘IOE’) bieden gokdiensten aan via het internet en hebben door middel van Portugese wetgeving een boete opgelegd gekregen omdat zij binnen de staatsmonopolie op gokdiensten zou opereren. Op grond van artikel 8 lid 1 Richtlijn 98/34/EG moeten lidstaten elk ontwerp voor een technisch voorschrift meedelen aan de Europese Commissie. Niet-nakoming van die verplichting is een zeer ernstige procedurefout, die wordt bestraft met de niet-toepasselijkheid van deze technische voorschriften. De vraag is of de wettelijke bepaling een ‘technisch voorschrift’ is. Artikel 1 punt 11 Richtlijn 98/34/EG, gelezen in samenhang met artikel 1 punt 5 van deze richtlijn, moet aldus worden uitgelegd dat een nationale wettelijke regeling waarin is bepaald dat het aan een overheidsinstantie verleende exclusieve recht om voor het gehele nationale grondgebied bepaalde kansspelen te exploiteren zich mede uitstrekt tot de exploitatie van deze spelen op het internet, een ‘technisch voorschrift’ is in de zin van eerstgenoemde bepaling. Het feit dat dit technisch voorschrift niet is meegedeeld aan de Europese Commissie ex artikel 8 lid 1 van die richtlijn, heeft tot gevolg dat de regeling niet kan worden tegengeworpen aan particulieren.

Rechtbank Noord-Holland 4 oktober 2017, IEF 19523, IT 3286; ECLI:NL:RBNHO:2017:11722 (Ambachtzorg tegen gedaagden) Onrechtmatige uitlatingen. Ambachtzorg, een kleine thuiszorginstelling, had bij de voorzieningenrechter een kort geding aanhangig gemaakt tegen gedaagden omdat gedaagden stelselmatig en publiekelijk onjuiste, negatieve, smadelijke en lasterlijke informatie zouden hebben gepubliceerd over Ambachtzorg. Omdat de uitlatingen dateerden vlak na het overlijden van de vader van gedaagden, werden de uitingen niet als onrechtmatig beschouwd. Na het vonnis van de voorzieningenrechter hebben gedaagden wederom meerdere uitlatingen gedaan over Ambachtzorg. Daarin suggereerden gedaagden onder meer dat Ambachtzorg een streng verpleegregime heeft tegen de wil van de vader en zich schuldig zou maken aan dwangverpleging en ouderenmishandeling. Geoordeeld wordt dat gedaagden zich meermalen op onrechtmatige wijze hebben uitgelaten over Ambachtzorg. Het is voldoende aannemelijk geworden dat gedaagden hiermee de eer en goede naam van Ambachtzorg hebben aangetast. Gedaagden moeten de onrechtmatige uitlatingen op internet over Ambachtzorg staken, op straffe van een dwangsom.

Hof Den Haag 21 april 2020, IEF 19433, IT 3251; ECLI:NL:GHDHA:2020:1657 (ITT tegen Karl Dungs) Domeinnaamrecht. Merkenrecht. Zie eerder [IEF 18133], [IEF 17998], [IEF 17017] en [IEF 15548]. Beslissing na terugverwijzing door de Hoge Raad. Karl Dungs is houdster van het Uniewoordmerk DUNGS. ITT gebruikt de domeinnaam dungs.nl waar producten van het merk DUNGS worden aangeboden. Het uitgangspunt is dat de domeinnaamhouder alleen gedwongen kan worden de domeinnaam aan een ander over te dragen, als hij daartoe rechtens verplicht is. Die plicht kan berusten op een overeenkomst of ontstaan omdat registratie of gebruik van de domeinnaam jegens de ander onrechtmatig is, zoals wanneer daardoor inbreuk wordt gemaakt op een merkenrecht van de ander. Het gaat erom of door het gebruik van het merk DUNGS in de domeinnaam door ITT de indruk kan worden gewekt dat er een commerciële band bestaat tussen ITT en Karl Dungst. De tekst op de website wekt de indruk dat er een bijzondere samenwerkingsverband bestaat tussen ITT en Karl Dungs. ITT heeft met de domeinnaam dungs.nl derhalve inbreuk gemaakt op het Uniemerkenrecht van Karl Dungs. Karl Dungs handelde niet onrechtmatig door de domeinnaam aan zich te laten overdragen. Het hof bekrachtigt het vonnis van de rechtbank Den Haag van 16 december 2015 [IEF 15548].

Vzr. Rechtbank Limburg 3 september 2020, IEF 19423, IT 3244; ECLI:NL:RBLIM:2020:6611 (Terhagen tegen Witran) Kort geding. Handelsnaamrecht. De domeinnaam “[domeinnaam 1]” staat sinds 2009 geregistreerd bij de SIDN op naam van een (voormalige) eenmanszaak van de bestuurder en enig aandeelhouder van Terhagen. Terhagen heeft met Witran in 2015 een overeenkomst gesloten op grond waarvan Witran tot juni 2020 het alleenrecht heeft op exploitatie van [domeinnaam 1]. Witran heeft in juni 2020 [domeinnaam 2] laten registreren bij de SIDN en voert tevens de handelsnaam "[domeinnaam 2]". Terhagen vordert veroordeling van Witran om de handelsnaam [domeinnaam 2], dan wel [domeinnaam 1], te verwijderen van al haar bedrijfsuitingen en deze naam op geen enkele wijze meer te bezigen op grond van art. 5 Hnw. Centraal staat de vraag of Witran met het gebruik van [domeinnaam 2] en de handelsnaam “[domeinnaam 2]” inbreuk maakt op het handelsnaamrecht van Terhagen. Terhagen heeft niet aannemelijk gemaakt dat zij het handelsnaamrecht op [domeinnaam 1] heeft verworven, noch heeft zij aangetoond dat de handelsnaam ooit door haar zelf is gevoerd, zodat de vorderingen worden afgewezen.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 9 september 2020, IT 3241; ECLI:NL:RBAMS:2020:4435 (Eisers tegen YouTube) Mediarecht. Vrijheid van meningsuiting. Kort geding. Eiser 1 heeft interviews gehouden met eiser 2, een huisarts, die op het YouTube-kanaal van burgerjournalistiek platform Café Weltschmerz zijn geplaatst. In de video’s wordt gesteld dat het geneesmiddel Hydroxychloroquine werkt tegen Covid-19. YouTube heeft de interviews verwijderd op grond van het door haar opgestelde ‘Beleid tegen misleidende medische informatie over COVID-19’. Eisers vorderen samengevat YouTube te veroordelen de video’s terug te plaatsen. Volgens eisers grijpt YouTube te diep in op hun vrijheid van meningsuiting en pleegt zij daarmee censuur. Strikte toepassing door YouTube van haar beleid om uitsluitend content die in lijn is met de WHO en het RIVM toe te laten wordt te beperkt geacht, maar het gaat erom hoe YouTube haar beleid inzet. De interviews worden als desinformatie aangemerkt en mochten derhalve door YouTube worden verwijderd. De vorderingen van eisers worden afgewezen.