Overige onderwerpen  

Rb. Amsterdam 24 december 2024, IT 4715; ECLI:NL:RBAMS:2024:8186 (eisers tegen gedaagden) Eisers zijn slachtoffer van beleggingsfraude gepleegd door gedaagde 2 en een aan hem gelieerde vennootschap, waarbij hun pensioengelden via een nepaccountbij VKD Invest zijn weggesluisd. De door fraude verkregen gelden zijn via rekeningen bij ABN AMRO overgemaakt naar de cryptobeurzen van gedaagden 1 en 3, die opereren onder de naam Kraken. Eisers hebben eerder verstekvonnissen tegen gedaagde 2 verkregen voor een totaalbedrag van ruim €750.000, maar deze vonnissen zijn niet nagekomen. Eisers hebben een kort geding aangespannen om de cryptorekeningen van gedaagde 2 bij Kraken te laten bevriezen en transactiegegevens te verkrijgen, omdat de rekeningen kort voor de bevriezing zijn leeggehaald. Eisers verzoeken om inzage in de transactiesmet het oog op verhaal op derden die mogelijk profijt hebben getrokken uit de oplichting. De rechtbank oordeelt dat er een juridische grondslag was voor de ordemaatregel van 26 september 2024, ondanks dat de dagvaarding nog niet was uitgebracht. De rechtbank wijst de vordering tot inzage in de transactieoverzichten toe op grond van artikel 843a Rv, omdat eisers een rechtmatig belang hebben om te achterhalen waar hun geld is gebleven na de fraude. De vordering tot overdracht van de digitale activa wordt afgewezen, omdat de rekeningen van gedaagde bij de cryptobeurzen (nagenoeg) leeg zijn. Gedaagden 1 en 3 worden veroordeeld tot het verstrekken van de transactieoverzichten.

Rb. Amsterdam 18 oktober 2024, IT 4711; ECLI:NL:RBAMS:2024:6485 (Eiser tegen Coin Meester B.V.). Coin Meester exploiteert een website voor de handel in cryptovaluta. Eiser verloor €15.818 aan cryptovaluta nadat zijn account via een wachtwoord-reset werd gehackt. Eiser vorderde schadevergoeding van Coin Meester, stellende dat zij tekort was geschoten in haar zorgplicht door onvoldoende beveiligingsmaatregelen te treffen. Coin Meester betwistte dit en voerde aan dat zij voldoende veiligheidsmaatregelen had genomen, waaronder het verplicht stellen van tweestapsverificatie (2FA) bij registratie, en dat zij klanten expliciet had gewezen op de veiligheidsvoordelen van Google Authenticator (GA) boven 2FA via e-mail. De rechtbank kwalificeert de rechtsverhouding tussen partijen als een overeenkomst van opdracht (artikel 7:400 BW) en oordeelt dat Coin Meester heeft voldaan aan de zorgplicht van een redelijk bekwaam en handelend opdrachtnemer. Coin Meester stelde 2FA verplicht, informeerde haar klanten uitgebreid over het gebruik van GA en de bijbehorende veiligheidsvoordelen, en handelde conform de destijds gangbare beveiligingsstandaarden. Verder oordeelt de rechtbank dat Coin Meester geen aanleiding had om aan te nemen dat het account van eiser was gehackt op het moment van de transacties. Het wijzigen van het wachtwoord en de overboeking van cryptovaluta naar een externe wallet zijn immers gebruikelijke handelingen in de cryptovalutahandel. Coin Meester had bovendien geen verplichting om externe wallets te verifiëren of accounts automatisch te blokkeren bij een wachtwoordwijziging, tenzij er concrete aanwijzingen van misbruik waren. De rechtbank acht Coin Meester niet aansprakelijk voor het verlies van de cryptovaluta. Om die reden wordt de vordering tot schadevergoeding afgewezen.

Rb. Den Haag 5 december 2024, IT 4697 (Eiser tegen MEXC). Eiser is slachtoffer geworden van oplichting. Hij heeft van zijn voormalige Nederlandse samenwerkingspartner een crypto-investering gekocht, met de afspraak dat de crypto aan hem zou worden overgedragen door middel van toezending van twee wallets. Deze wallets heeft hij echter nooit ontvangen. Na onderzoek is gebleken dat de transacties zijn overgeboekt naar een wallet van een gebruiker van MEXC, een cryptobeurs. Op grond van onrechtmatige daad, onverschuldigde betaling of ongerechtvaardigde verrijking start de eiser deze procedure en vordert hij bij de voorzieningenrechter afschrift en inzage van de klant- en transactiegegevens van MEXC. MEXC is niet verschenen, waardoor eerst moet worden beoordeeld of verstek kan worden verleend.

Vzr. Rb. Amsterdam 22 oktober 2024, IEF 22399, IT 4687; ECLI:NL:RBAMS:2204:6398 (eiser tegen Automattic) Eiser biedt via zijn website open source WordPress-thema's en plug-ins aan. De website heeft een zoekfunctie en wanneer daar op “Woo”, “WooCommerce” of “WordPress” wordt gezocht, worden als resultaten plug-ins getoond die geschikt zijn voor gebruik met de WooCommerce- respectievelijk WordPress-software. Automattic Inc. en WooCommerce Inc. stellen dat eiser hiermee hun merkrechten schendt en de voorwaarden van de GNU General Public License (GPLv2) overtreedt. Op 4 september 2024 heeft Automattic bij de voorzieningenrechter van de rechtbank in Rotterdam een verzoekschrift op de voet van artikel 1019e Rv ingediend, waarin zij het standpunt inneemt dat eiser inbreuk maakt op hun merkrechten en auteursrechten en dat zij daarnaast ook contractuele bepalingen schendt. Op 5 september heeft Automattic verlof gekregen om conservatoir beslag ten laste van eiser te leggen. In dit kort geding vordert eiser opheffing van de conservatoire beslagen.

Rb. Amsterdam 26 september 2024, IT 4686; ECLI:NL:RBAMS:2024:6472 (eisers tegen gedaagde en Payward) Eisers zijn slachtoffer geworden van een beleggingsfraude die is gepleegd door gedaagde. Zij dachten obligaties te kopen via een account van een investment firma maar dit account bleek nep te zijn. Deze gelden zijn door gedaagde ondergebracht in een crypto-account bij Payward. Eisers hebben bij verstek hun kosten en de rente gevorderd, welke zijn toegewezen door de rechtbank Midden-Nederland en de rechtbank Amsterdam. Tegen deze vonnissen is geen verzet ingesteld door gedaagde, maar eisers hebben de betalingen niet ontvangen. Hierdoor stellen eisers dat zij recht hebben op en belang hebben bij een ordemaatregel die ertoe strekt het account van gedaagde bij Payward te bevriezen. 

Hof Arnhem-Leeuwarden 19 november 2024, IEF 22383, IT 4676 (Eisers tegen BNNVARA). In 2023 heeft BNNVARA een tv-programma van Zembla uitgezonden met de titel ‘Sluiproute Iran’ (hierna: de Uitzending). Hierin wordt aandacht besteed aan de rol van eiser bij het ontduiken van sancties tegen Iran. Eiser stelt zich op het standpunt dat door de Uitzending zijn eer en goede naam zijn aangetast, wat onrechtmatig is, en dat zijn recht op eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer in de gegeven omstandigheden zwaarder moet wegen dan het recht van BNNVARA op vrijheid van meningsuiting. In een kort geding vorig jaar oordeelde de rechtbank dat de persvrijheid in dit geval diende te prevaleren en wees zij de vorderingen af [zie IEF 21408]. In hoger beroep heeft het hof de verbodsvordering alsnog toegewezen.

Hof Den Haag 2 april 2024, IT 4663; ECLI:NL:GHDHA:2024:1406 (Appellante tegen verweerder). Verweerder vordert in deze procedure van appellant onder meer terugbetaling van twee uitgeleende bitcoins. Appellant betwist de bitcoins te hebben ontvangen. Op basis van opgenomen telefoongesprekken tussen partijen, waarin appellant desgevraagd het lenen en het zullen terugbetalen van de twee bitcoins niet ontkent, en ook spreekt over het aan verweerder betalen van exactly the same money what cost a bitcoin, acht het hof bewezen dat appellant de twee bitcoins heeft geleend en moet terugbetalen. De primaire vordering tot betaling van de tegenwaarde in Euro van twee bitcoins, is echter niet toewijsbaar volgens het hof. Bitcoin kwalificeert niet als geld in de zin van Afdeling 11 van Titel 1 van Boek 6 BW, zodat artikel 6:123 lid 1 BW toepassing mist. Het hof vernietigt het vonnis van de rechtbank Rotterdam van 20 april 2022 [zie IT 3924] voor zover appellant daarin is veroordeeld om aan verweerder te betalen een bedrag dat de waarde van twee bitcoins vertegenwoordigde ten tijde van het vonnis. Ze veroordeel appellant om aan verweerder twee bitcoins te betalen op een door verweerde te noemen walletadres.

RvS 23 oktober 2024, IT 4719; ECLI:NL:RVS:2024:4237 (Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid tegen vreemdeling) De staatssecretaris van Justitie en Veiligheid op 22 augustus 2023 een vreemdeling in bewaring gesteld. De maatregel van bewaring was ondertekend met een elektronische handtekening door een medewerker van de Dienst Terugkeer en Vertrek. Bij het valideren van deze handtekening ontstond een foutmelding, waardoor de geldigheid van de handtekening in twijfel werd getrokken. De rechtbank oordeelde aanvankelijk dat de maatregel rechtsgeldig tot stand was gekomen, ondanks de foutmelding. De vreemdeling ging in hoger beroep tegen deze uitspraak. De Raad van State oordeelt dat de maatregel van bewaring rechtsgeldig was ondertekend, ondanks de foutmelding bij de validatie van de elektronische handtekening. De Raad stelt vast dat de foutmelding het gevolg was van een automatische omzetting van het bestand door de Rechtspraak, waardoor de handtekening beschadigd raakte. De originele handtekening bleek bij onafhankelijke validatie door de deskundige wel geldig te zijn.

UPC CFI LD Mannheim 20 oktober 2024, IEF 22329, IT 4650, IEFbe 3813; UPC_CFI_471/2023 (DISH & Sling tegen AYLO). DISH heeft een octrooi op een methode voor het presenteren van snelheidsaanpassende streams en Sling heeft een exclusieve licentie. AYLO biedt videobestanden en mediaspelers aan via haar websites en levert aan eindgebruikers die, wanneer ze op de eindgebruikersstations werken, de in het litigieuze octrooi geclaimde methode uitvoeren. In deze procedure verzoeken eisers dat verweerders worden gelast informatie te verstrekken over de wijze waarop de via hun streamingdiensten toegankelijke videobestanden zijn gecodeerd. Dit is een verzoek tot het verstrekken van informatie overeenkomstig Rule 191 RoP.

Hof Arnhem-Leeuwarden 8 oktober 2024, IEF 22300, IT 4636; ECLI:NL:GHARL:2024:6204 (KVK tegen VVZBI). In dit tussenarrest van het hof wordt de keuze om prejudiciële vragen te stellen over de uitleg van de Databankenrichtlijn en de Open Data Richtlijn toegelicht. De zaak betreft een geschil tussen de Kamer van Koophandel (hierna: KVK) en de Vereniging voor Zakelijke B2B Informatie (hierna: VVZBI). De KVK heeft in 2020 nieuwe gebruiksvoorwaarden vastgesteld over de verstrekking en het gebruik van Handelsregistergegevens, zoals bedoeld in de Databankenwet. Daarin is bepaald dat voor het hergebruiken van het hele handelsregister of substantiële delen daarvan voortaan databankrechtelijke toestemming van de KVK is vereist. Het doel van deze voorwaarden is het grootschalige hergebruik van handelsregistergegevens tegen te gaan. De VVZBI is opgericht door commerciële dienstverleners met als doel het behartigen van collectieve belangen van zakelijke informatieleveranciers. De leden zijn grootafnemers van handelsregistergegevens. De VVZBI is van mening dat de KVK geen databankenrecht heeft op het handelsregister, omdat niet aan de materiële vereisten voor databankrechtelijke bescherming is voldaan. Subsidiair stelt de VVZBI zich op het standpunt dat, als de KVK dat recht wel heeft, de manier waarop de KVK de nieuwe voorwaarden doorvoert onrechtmatig is. In het vonnis in eerste aanleg werd de primaire vordering van VVZBI grotendeels toegewezen [zie IEF 20423] en werd vastgesteld dat de KVK inderdaad geen databankenrecht toekomt. De KVK is tegen dit vonnis in hoger beroep gekomen.