Privacy  

Rb. Midden-Nederland 14 januari 2025, IT 4802; ECLI:NL:RBMNE:2025:552 (Eiser tegen het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Lopik). Eiser verzocht op 6 oktober 2022 om inzage in zijn persoonsgegevens op grond van artikel 15 AVG. Het college vroeg hem op 19 oktober 2022 om zijn verzoek te preciseren, maar eiser hield vast aan een breed verzoek. Na ingebrekestellingen besloot het college op 30 januari 2023 een algemene zoekslag te doen en verstrekte schermprints en een overzicht van de verwerking van zijn gegevens. Eiser stelde opnieuw in gebreke op 23 augustus 2023 wegens het uitblijven van een beslissing op zijn bezwaar. Het college verklaarde het bezwaar op 5 september 2023 ongegrond, waarna eiser beroep instelde. De rechtbank behandelde de zaak op 14 januari 2025, maar eiser verscheen niet. Aangezien hij de uitnodiging had ontvangen en hiervoor had getekend, werd hij correct opgeroepen. De rechtbank is van oordeel dat het beroep ongegrond is.

Vzr. Rb. Midden-Nederland 6 december 2025, IT 4796; ECLI:NL:RBMNE:2024:7507 (Eiser tegen de minister van Financiën). Eiser heeft om inzage in zijn persoonsgegevens die zijn geregistreerd in de Fraude Signalerings Voorziening (FSV) verzocht. De minister weigerde aanvankelijk om de redenen voor de registratie te verstrekken, op grond van artikel 23 van de AVG. De rechtbank oordeelt in dit kort geding dat de minister de noodzaak van deze beperking niet voldoende toelicht en dat het besluit onzorgvuldig is genomen. De rechtbank stelt hierbij dat het recht op inzage in persoonsgegevens, zoals vastgelegd in artikel 15 van de AVG, niet absoluut is, maar dat beperkingen strikt noodzakelijk moeten zijn en goed gemotiveerd moeten worden. De minister heeft onvoldoende onderbouwd dat de bescherming van een externe de reden is voor de beperking. De rechtbank oordeelt dat de belangen van de eiser, waaronder zijn professionele reputatie en de mogelijke impact op zijn cliënten, onvoldoende zijn meegewogen. Daarnaast stelt eiser dat de registratie mogelijk verband houdt met een melding van de maatschap waarin hij werkzaam is. De minister betoogt dat de AVG niet van toepassing is op de maatschap, maar de rechtbank wijst erop dat een maatschap geen rechtspersoon is en dat de verstrekte gegevens wel degelijk naar de eiser herleidbaar kunnen zijn. De rechtbank draagt de minister op om binnen zes weken een nieuw besluit te nemen, waarbij de belangen van de eiser en de noodzaak van eventuele beperkingen beter moeten worden gemotiveerd.

Rb. Amsterdam 19 september 2024, IT 4793; ECLI:NL:RBAMS:2024:5789 (Eiser tegen het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Diemen). Deze zaak gaat over het beroep van eiser tegen de beslissing op zijn verzoek om inzage in zijn persoonsgegevens op basis van artikel 15 van de AVG. Eiser werkte in maart 2022 bij Duo+, een uitvoeringsorganisatie voor gemeenten, waaronder Diemen. Hij stelt dat verweerder en/of Duo+ informatie over hem heeft verzameld. Kort daarna werd zijn dienstverband beëindigd om voor hem onduidelijke redenen. Eiser heeft meerdere inzageverzoeken ingediend op basis van de AVG en de Wet open overheid. Verweerder, het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Diemen, heeft op 28 september 2023 een besluit genomen over dit verzoek. Verweerder stuurde eiser een overzicht van de aanwezige persoonsgegevens. Een deel van de gegevens werd niet verstrekt op basis van uitzonderingsgronden in artikel 41, eerste lid, onder d, h en i van de Uitvoeringswet AVG. Deze gegevens zouden inzicht geven in strategieën en maatregelen tegen fraude. Na bezwaar van eiser heeft verweerder dit besluit op 22 februari 2024 gehandhaafd, mede op advies van de bezwaaradviescommissie. De commissie meent dat het niet verstrekken van deze gegevens noodzakelijk is om strafbare feiten te voorkomen.

Rb. Den Haag 19 december 2024, IT 4792; ECLI:NL:RBDHA:2024:23100 (Verzoekster tegen Stripe). In deze zaak wordt Stripe, een betaaldienstverlener, veroordeeld tot afgifte van gegevens van een webshop aan verzoekster. De feiten zijn als volgt. Verzoekster heeft op 2 december 2022 een bestelling geplaatst ter waarde van iets minder dan honderd euro bij een webshop. Het gekochte goed is niet geleverd. Bij de aankoop hiervan heeft verzoekster gebruikgemaakt van de betalingsdiensten van Stripe. In april 2024 heeft verzoekster op grond van artikel 15 lid 1 onder c AVG aan Stripe informatie over de webshop verzocht, zoals het handelsregisternummer, de handelsnaam en het vestigingsadres van de webshop. Stripe zag geen aanleiding om op grond van de AVG meer gegevens te verstrekken dan het e-mailadres en de website. Dit verzoekt verzoekster nu bij de rechtbank, aangezien zij een rechtsvordering wil instellen tegen de webshop. Stripe is bereid mee te werken, maar kan zich niet vinden in de door verzoekster gekozen wettelijke grondslag en stelt dat zij geen verwerkingsverantwoordelijke is in de zin van art. 15 AVG. Op grond van art. 843a Rv zou dit volgens Stripe wel kunnen. De rechtbank vult op grond van art. 25 Rv de rechtsgrond aan. Aan de voorwaarden van afgifte die volgen uit art. 843a Rv is voldaan en dus moet moet Stripe het handelsregisternummer, de handelsnaam, het vestigingsadres van de webshop en de volledige naam van de natuurlijk persoon die de eigenaar is van de webshop verstrekken.

Rb. Den Haag 25 februari 2025, IEF 22558, IT 4791;ECLI:NL:RBDHA:2025:2546 (Eiseres en Stichting Donorkind Den Haag tegen gedaagde). De feiten van deze zaak zullen velen niet zijn ontgaan. Gedaagde is sinds 2007 actief als spermadonor. Met zijn sperma zijn minimaal 550 kinderen verwekt. Eisers zijn de Stichting Donorkind Den Haag (hierna: de Stichting) en eiseres (samen: de Stichting c.s.), procederend voor zichzelf en als wettelijke vertegenwoordiger van haar minderjarige zoon. De spermadonatie van gedaagde heeft geresulteerd in de geboorte van de zoon van eiseres. In 2024 heeft Netflix een documentaire over het donorschap van gedaagde uitgebracht. Hierin komen enkele ouders, waaronder eiseres, aan het woord. Gedaagde wilde niet meewerken aan deze documentaire. Na het verschijnen van de documentaire heeft gedaagde zich door verschillende media laten interviewen, en heeft hij ook zelf een aantal YouTube-video’s geplaatst. Hierin reageert hij op de uitlatingen die gedaan werden door de betrokken ouders. Hij richt zich dan direct en indirect tot zijn donorkinderen en hun ouders, en probeert ze te beïnvloeden met adviezen. In dit kort geding vorderen de Stichting c.s. primair gedaagde te gebieden zijn YouTube-kanaal te verwijderen, subsidiair alle video’s vanaf juli 2021 te verwijderen, en meer subsidiair een aantal video’s te verwijderen. Ook vorderen zij dat gedaagde verboden wordt om in welke vorm dan ook uitlatingen te doen over het donorschap, de donorkinderen en hun ouders.  

Rb. Midden-Nederland 8 januari 2025, IT 4787;ECLI:NL:RBMNE:2025:91 (Eisers tegen Minister van Financiën). Vijf eisers hebben op 14 februari 2023 een verwijderingsverzoek ingediend op grond van artikel 17 van de AVG. Dit verzoek ziet op verwijdering van de BSN-nummers van eisers uit de ambtenarentabel. Het verzoek werd door de minister afgewezen. De ambtenarentabel was een instrument om de fiscale integriteit te waarborgen door medewerkers van het ministerie van Financiën en de Belastingdienst te identificeren. De tabel bevatte BSN-nummers van ambtenaren, hun fiscale partners en hun kinderen. Inmiddels is de tabel niet meer operationeel, maar er wordt wel een kopie van 2020 bewaard in een digitale kluis. Eisers voeren aan dat hun BSN-nummers onterecht in deze tabel staan. De minister heeft geen gerechtvaardigd belang bij het bewaren van de persoonsgegevens en mocht het verzoek om de BSN-nummers te verwijderen dan ook niet afwijzen. 

Rb. Amsterdam 17 januari 2025, IT 4781; ECLI:NL:RBAMS:2025:882 (Eiser tegen Hoist). In juli 2008 sloot eiser een doorlopend krediet van € 28.000 af bij DNV (later Hoist), maar vanaf januari 2010 ontstonden betalingsproblemen, wat leidde tot een achterstand. DNV registreerde in december 2014 een achterstandscode A in het BKR en in april 2015 een bijzonderheidscode 2, wat duidt op een opeisbare vordering. In januari 2016 diende eiser een klacht in bij het Kifid over het krediet, maar deze werd in augustus 2016 afgewezen. In maart 2021 trad eiser toe tot de WSNP, wat in maart 2024 succesvol werd afgerond, waarna Hoist de vordering grotendeels afschreef en een bijzonderheidscode 3 registreerde, die tot maart 2029 zichtbaar blijft. Op 17 april 2024 verzocht eiser Hoist om de registratie te verwijderen, maar dit verzoek werd afgewezen. Eiser vordert in deze procedure de doorhaling van de registratie bij het BKR te Tiel, alsmede een schadevergoeding ter hoogte van € 10.500 inclusief de wettelijke rente over het gevorderde bedrag vanaf 5 juli 2024 en veroordeling van Hoist in de proceskosten en nakosten.

Rb. Midden-Nederland, 31 december 2024, IT 4779; ECLI:NL:RBMNE:2024:7445 (eisers c.s tegen gedaagden c.s). In deze zaak hebben eisers gevorderd dat gedaagden hun camera’s verwijderen, omdat deze inbreuk maken op hun privacy. De rechtbank heeft eisers in het gelijk gesteld en geoordeeld dat de camera’s een onrechtmatige inbreuk op hun persoonlijke levenssfeer vormen. Gedaagden zijn veroordeeld om de camera’s te verwijderen en verwijderd te houden. De camera’s van gedaagden zijn gericht op het privé-terras van gedaagden en de gemeenschappelijke tuin behorend bij het appartementencomplex, evenals de parkeerplaatsen behorend bij het appartementencomplex. De camera’s hebben geen zicht op het privé-woongedeelte van eisers, maar enkel op dat van gedaagden zelf en op de gemeenschappelijke tuin en de parkeerplaatsen. Toch is hier sprake van een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer, omdat het recht op privacy zich volgens vaste rechtspraak ook uitstrekt tot dit soort, (semi)publieke ruimtes. De camera’s registreren 24 uur per dag beelden, wat volgens de rechtbank een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van eisers oplevert. Dit blijft het geval, zelfs als de beelden na zeven dagen automatisch gewist worden, aangezien de claim van gedaagden hierover niet voldoende is onderbouwd.

Rb. Amsterdam 2 februari 2025, IT 4778; ECLI:NL:RBAMS:2025:700 (LinkedIn c.s. tegen gedaagde) Bij vonnis van 7 juni 2024 heeft de voorzieningenrechter LinkedIn c.s. het plaatsen dan wel uitlezen, op de apparaten van gedaagde, van tracking cookies te staken. Gedaagde heeft aan elk van eiseressen de verbeurte van € 25.000,00 aangezegd wegens het overtreden van het door de voorzieningenrechter uitgesproken gebod, vervolgens heeft gedaagde executoriaal beslag gelegd. LinkedIn c.s. vorderen gedaagde te bevelen de beslagen op te heffen. In reconventie vordert gedaagde het bedrag van de verbeurde dwangsommen vast te stellen op € 100.000,00, waarbij elk van eiseressen € 25.000,00 heeft verbeurd.

Rb. Den Haag 2 februari 2025, IT 4777; ECLI:NL:RBDHA:2025:1113 (eiseres tegen de Staat) Het Presidium van de Tweede Kamer heeft samen met de Griffier opdracht gegeven aan Hoffmann Bedrijfsrecherche om een extern feitenonderzoek uit te voeren naar aanleiding van twee anonieme brieven. Deze brieven beschuldigden een voormalig Kamervoorzitter van ongewenst gedrag jegens ambtenaren. De opdracht en de reden voor het onderzoek lekten uit naar de pers voordat de voormalig Kamervoorzitter op de hoogte was gesteld, wat leidde tot politieke onrust en media-aandacht. De voormalig Kamervoorzitter, eiseres in deze zaak, vordert schadevergoeding en vernietiging van haar persoonsgegevens, stellende dat het onderzoek onrechtmatig was en dat de samenvatting van de onderzoeksresultaten niet gepubliceerd had mogen worden. Zij betoogt dat het Presidium en de Griffier niet bevoegd waren om de opdracht te geven en dat het onderzoek onzorgvuldig was vormgegeven en uitgevoerd.