Hof Arnhem-Leeuwarden 10 december 2019, IEF 18888, IT 2966; ECLI:NL:GHARL:2019:10564 (Haerst tegen Lizard Apps) Partijen twisten over de vraag of op de proceskostenveroordeling in eerste instantie artikel 1019h Rv (Haerst) of artikel 237 e.v. Rv (Lizard Apps) van toepassing is. Lizard Apps heeft aan haar vordering een inbreuk op het haar toekomende auteursrecht op de door Haerst gebruikte software ten grondslag gelegd. Zij heeft een verbod ten laste van Haerst gevorderd verdere inbreuken op haar auteursrecht te maken. Daarmee is sprake van een vordering tot handhaving van een auteursrecht, wat betekent dat de artikelen 1019-1019i Rv van toepassing zijn. Dat Haerst als verweer heeft gevoerd dat zij op grond van een licentieovereenkomst gerechtigd was de auteursrechtelijk beschermde software te gebruiken, verandert niet het karakter van de handhavingsvordering. Voor de toewijsbaarheid van de vordering was weliswaar beslissend of de licentieovereenkomst al of niet kon worden opgezegd, een vraag uit het algemene verbintenissenrecht, maar die omstandigheid doet er niet aan af dat de grondslag van de vordering handhaving van het aan Lizard Apps toekomende auteursrecht was. Dat betekent dat de proceskostenveroordeling moet worden vastgesteld op grond van artikel 1019h Rv. Het daarop ziende verweer van Lizard Apps wordt verworpen.

SGOA november 2018, IT 2965; (Stichting tegen leverancier) Afnemer is een instelling op het gebied van geestelijke gezondheidszorg die professionele hulp biedt aan mensen met ernstige psychiatrische problemen. Overeengekomen was dat leverancier een software systeem - een web service die bestaat uit een zorginformatiesysteem en EPD-functionaliteit - levert aan de stichting. De afnemer stelt dat leverancier toerekenbaar tekortschiet in de nakoming van de overeenkomst en wil de overeenkomst ontbinden. Geconcludeerd wordt dat leverancier niet in verzuim is geraakt. Er is niet vast te stellen dat de opgeschoven implementatiedatum als fatale datum dient te worden beschouwd. Wel is het aan de leverancier om zorgvuldig te informeren over de beperkingen en risico's van het IT-project. Dat het veel langer duurde dan gedacht om te voldoen aan de wensen van de opdrachtgever betekent echter niet automatisch dat er onrechtmatig is gehandeld door de leverancier. De vorderingen van de stichting worden afgewezen.

Klagers en influencers, purposewashing, rebranding, online reclame en het Nationaal Preventie-akkoord: allemaal onderwerpen die aan de orde komen tijdens het Nationaal Reclamerechtcongres van deLex!

Met het jaarlijkse overzicht van rechterlijke hits and misses door Ebba Hoogenraad, een terugblik van Anne-Jel Hoelen (ACM), Madeleine de Cock Buning (UU) over online en de huidige stand van de regelgeving, en de volgende onderwerpen en sprekers:

• Waarom is klagen leuk?  Otto van der Harst (Stichting Reclame Code) licht toe, en vertelt over het nut van klagen.
• De #Ad campagne Nationale betutteling of niet: het Nationaal Preventieakkoord bestaat nu een jaar. Sarah Arayess licht de juridische kaders toe, en neemt samen met Otto van der Harst, Theo Heere (VBZ), Eva Knipscheer (Albert Heijn) en Peter de Wolf (Stiva) deel aan de paneldiscussie.
• Van Nuon naar Vattenfall: Melle van Diepen (Vattenfall) schetst de praktische ervaringen bij dit rebrandingtraject.
• Commercie en duurzaamheid: een goede combinatie? Willem van der Schoot, CEO bij Havas Lemz, kiest voor de positieve invalshoek en geeft aan hoe creativiteit ten goede kan worden ingezet in een commerciële omgeving.

Ebba Hoogenraad (Hoogenraad & Haak) en Willem Leppink (Ploum) staan garant voor een inspirerend en nieuw programma. Waar en wanneer? Op donderdag 12 december 2019 in het West-Indisch Huis. Het volledige programma is hier bijgevoegd. Meteen inschrijven kan ook.

We zien u graag tegemoet op 12 december!

Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Amsterdam 3 december 2019, IT 2964, LS&R 1767; (Accountant tegen verzekeringsarts) Klaagster is accountant en heeft sinds juli 2015 diverse artsen bezocht vanwege maag-, darm-, gewrichts- en spierklachten. Zij was/is werkzaam als zelfstandig ondernemer, maar was arbeidsongeschikt. Om deze reden is er een claim bij haar arbeidsongeschiktheidsverzekeraar ingediend. Die verzekeraar heeft een medisch adviesbureau ingeschakeld voor de medische beoordeling van de arbeidsongeschiktheidsclaim. Verweerder is werkzaam voor dit medisch adviesbureau. Uit het schriftelijke advies, uitgebracht door de verzekeringsarts en zijn collega onder wiens verantwoordelijkheid hij werkte en tegen wie eveneens klachten aanhangig zijn, blijkt dat er volgens verweerder geen aanleiding bestaat om de arbeidsongeschiktheid vanaf de claimdatum niet kan worden vastgesteld. Klaagster heeft vervolgens haar klacht aanhangig gemaakt, inhoudende onder andere dat verweerder een onjuiste rapportage heeft uitgebracht, die gebaseerd is op onjuiste feiten en die verweerder weigert te corrigeren. De verwijten die klaagster verweerder maakt, zijn volgens het college ongegrond. De conclusies die verweerder heeft getrokken, zijn onderbouwd en de gegevens die deze aannames steunen, zijn vermeld in het rapport van het adviesbureau.

Rechtbank Noord-Nederland 4 december 2019, IT 2963, ECLI:NL:RBNNE:2019:5063 (A tegen Arriva) A was in dienst van Arriva als buschauffeur, net zoals zijn vrouw, B. Beiden waren werkzaam op de vestiging Dordrecht. Arriva heeft een onderzoek laten instellen naar de communicatie op de werkvloer. De uitkomsten van het onderzoek zijn neergelegd in een rapport dat niet is gepubliceerd of ter inzage aan de betrokken personeelsleden gegeven, omdat het als vertrouwelijk rapport is aangemerkt. Er heeft vervolgens een werk gerelateerd incident plaatsgevonden, waarbij A en B betrokken waren. Enkele maanden na dat incident heeft Arriva A en B overgeplaatst, beiden wegens pesten op de werkvloer. A en B hebben Arriva herhaaldelijk gevraagd om toezending van of inzage in het rapport. Arriva heeft dit geweigerd en uiteindelijk slechts enkele citaten gestuurd. De verwerking van persoonsgegevens heeft niet in overeenstemming met de geldende wet- en regelgeving plaatsgevonden. Ook is geconstateerd dat het herhaalde indienen van verzoeken niet bewerkstelligt dat de termijn voor indiening van het verzoekschrift opnieuw begint te lopen. Als gevolg van het te laat inzenden van het verzoekschrift wordt A niet-ontvankelijk verklaard.

Rechtbank Den Haag 16 oktober 2019, IEF 18871, IT 2962; ECLI:NL:RBDHA:2019:10905 (Cardiac Output tegen X) Cardiac Output heeft een fotograaf ingeschakeld voor het maken van foto’s op een dansproject. Zij zijn overeengekomen dat Cardiac Output de exclusieve licentierechten krijgt voor het gebruik van de foto’s en dat de auteursrechten bij de fotograaf blijven. Met instemming van Cardiac Output heeft de fotograaf een van de foto’s op zijn Instagram-account geplaatst. De twee gedaagden hebben deze vervolgens gerepost op hun eigen Instagram-account. Cardiac Output meent dat er sprake is van inbreuk en schade door deze publicatie.

Rechtbank Amsterdam 15 oktober 2019, IEF 18869, IT 2961; ECLI:NL:RBAMS:2019:8643 (Fotografe tegen gedaagde) Eiseres is professioneel fotografe en heeft omstreeks september 2011 een foto gemaakt van een persoon. Deze foto stond in 2017 op de website van eiseres. Over de lengte van de rechterzijde van de foto staat in witte letters de naam van haar bedrijf gedrukt. Op 23 maart 2017 heeft gedaagde een oude column uit het NRC van de gefotografeerde persoon geplaatst op zijn weblog. Bij deze column stond de hiervoor genoemde foto afgebeeld. Gedaagde heeft geen toestemming verkregen voor het gebruik van de foto. Gevorderd wordt schadevergoeding wegens inbreuk op auteursrechten en  persoonlijkheidsrechten, en wegens materiële en immateriële schade door uitlatingen van gedaagde. Er is sprake van inbreuk op het auteursrecht van eiseres, waarvoor gedaagde schadeplichtig is. De eer en goede naam van eiseres worden niet zodanig aangetast door de teksten van gedaagde dat daarvoor het recht van vrijheid van meningsuiting van gedaagde dient te wijken.

Data, Cybersecurity and Privacy (DCSP) is hét magazine voor professionals in adviesbureaus, advocatenkantoren, wetenschappelijke en educatieve instellingen, bedrijfsfirma’s, overheidsinstellingen en het bedrijfsleven.
In de derde editie onder meer Eva de Vries (SOLV.)”Connected cars: winning the consumers’ trust”, Wilfred Steenbruggen en Berend van der Eijk (Bird & Bird) “One year GDPR Enforcement: first blood and lessons learned”, Anton Ekker over “Profiling the poor: Automated Decision Systems (ADS) in the digital welfare state” en een interview met Martijn van Lom (Kaspersky Northern Europe) door Roel van Rijsewijk.

Vrz. Rechtbank Amsterdam 28 november 2019, IEF 18861; ECLI:NL:RBAMS:2019:8879 (Café tegen Eredivisie) Uitzendingen van de Eredivisie zijn auteursrechtelijk beschermd. Eredivisie Media & Marketing exploiteert deze live uitzendingen via een gesloten exploitatiesysteem op de televisiezenders van FOX Sports. Fox Sports biedt licenties aan voor de zakelijke markt. Een café in Amsterdam had zo’n licentieovereenkomst. Nadat er een betalingsachterstand ontstaan was, heeft FOX Sports de licentieovereenkomst stopgezet. Een door Eredivisie ingeschakelde deurwaarder heeft een paar dagen later geconstateerd dat er toch een wedstrijd werd uitgezonden in het café.

Rechtbank Amsterdam 3 december 2019, IT 2959; ECLI:NL:RBAMS:2019:8968 (FNV tegen Picnic) Picnic is een online supermarkt. Via de Picnic-app kunnen klanten een bestelling plaatsen. De boodschappen worden vervolgens aan huis geleverd. De vraag is of Picnic c.s., dan wel een of meerdere van de Picnic-vennootschappen, onder de werkingssfeer van de supermarkt cao vallen. Iedere Picnic vennootschap (10 in totaal) verricht een eigen activiteit. Denk hierbij aan het ontwikkelen van de app, overslag van goederen, marketing, etc. FNV stelt dat de vennootschappen zich gezamenlijk bezighouden met de exploitatie van een online-supermarkt en zodoende allemaal als "winkel" in de zin van de cao moeten worden aangemerkt. De cao is volgens Picnic pas van toepassing als een werkgever een fysieke én virtuele inrichting exploiteert. Dit betoog wordt echter niet gevolgd. Een virtuele winkel op zichzelf is ook een winkel. Geoordeeld wordt verder dat onder het begrip werkgever in de cao niet kan worden verstaan een werkgever die in groeps- of concernverband activiteiten uitoefent die dienstig zijn aan de exploitatie van een winkel. Per rechtspersoon die werknemers in dienst heeft moet worden gekeken of de cao van toepassing is. Dit blijkt alleen het geval voor Picnic B.V. en niet voor alle andere Picnic-vennootschappen.