Privacy  

EHRM 28 november 2017, IT 2484; IEFbe 2480; Application no. 70838/13 (Antović en Mirković tegen Montenegro) Privacy. De school voor wiskunde van de universiteit van Montenegro heeft camera’s opgehangen in de hoorcollegezalen om de veiligheid van studenten en eigendommen te waarborgen. Hiertegen hebben eisers een klacht ingediend bij de nationale DPA. De universiteit heeft op bevel van de DPA de camera’s uit de hoorcollegezalen verwijderd. Eisers vorderde compensatie van de universiteit voor de inbreuk op hun privacy. De nationale gerechten wijzen de vordering af. Het EHRM oordeelt dat de universiteit een ongerechtvaardigde inbreuk heeft gemaakt op het recht op privacy van eisers. Er was geen reden om aan te nemen dat de studenten of eigendommen in gevaar waren. Er is dus geen rechtvaardiging voor het plaatsen van de camera’s. De vorderingen van eisers worden toegewezen.

Conclusie AG 1 februari 2018, IT 2477; IEFbe 2473; C-25/17 (Jehova's getuigen) Privacy. Gelet op een en ander geef ik het Hof in overweging de door de Korkein hallinto-oikeus gestelde prejudiciële vragen te beantwoorden als volgt:

1)      Verkondigingswerk waarbij van deur tot deur wordt gegaan, zoals aan de orde in het hoofdgeding, valt niet onder de uitzonderingen van artikel 3, lid 2, eerste en tweede streepje, van richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens.

Prejudicieel gestelde vragen aan HvJ EU 16 januari 2018, IT 2474; IEFbe 2468; C-673/17 (Planet49) Persoonsgegevens. Via minbuza: Verzoeker is het Bundesverband der Verbraucherzentralen, een organisatie die vermeld staat op de lijst van bevoegde entiteiten in de zin van §4 van de Duitse wet inzake de stakingsvordering. Verweerster biedt kansspelen op het internet aan. Op 24.09.2013 heeft verweerster een kansspel georganiseerd op de website www.dein-macbook.de. Na het invoeren van zijn postcode kwam de gebruiker op een pagina terecht waar hij zijn naam en adres diende in te voeren. Onder de invoervelden voor de adressen stonden twee verklaringen van instemming, welke voorzien waren van selectievakjes. Verzoeker heeft aangevoerd dat de door verweerster gevraagde verklaringen van instemming niet voldoen aan de vereisten uit het Duits burgerlijk wetboek, de Duitse wet betreffende oneerlijke concurrentie en de Duitse telemediawet. 

Uit het persbericht: De Autoriteit Persoonsgegevens heeft op verzoek van de minister van Financiën geadviseerd over het ontwerp van het Implementatiebesluit herziene richtlijn betaaldiensten. Mede met dit besluit kan een nieuwe Europese richtlijn over betaaldiensten omgezet worden in Nederlandse wetgeving. De ontwerpversie van het besluit houdt niet op de juiste wijze rekening met nieuwe Europese privacyregels, de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG). De AP adviseert dan ook de ontwerpversie te herzien.

Ktr. Rechtbank Amsterdam 6 december 2017, IT 2455; ECLI:NL:RBAMS:2017:9875 (Lekkende jeugdbeschermer) Persoonsgegevens. Privacy. Verweerder is in 2013 als gezinsmanager in dienst getreden bij de Jeugdbescherming. Op 28 augustus 2017 is verweerder geschorst, omdat zij een compleet, niet geanonimiseerd en vertrouwelijk, NIFP rapport heeft gelekt naar mensen buiten de organisatie. Op 6 september wordt verweerder op staande voet ontslagen, omdat zij contact blijft zoeken met haar cliënten na haar schorsing. De kantonrechter oordeelt dat het ontslag op rechtsgeldig niet rechtsgeldig is. Ontbinding van de arbeidsovereenkomst in verband met verwijtbaar handelen of nalaten, is wel mogelijk.

ABRvS 20 december 2017, IEF 17398; IT 2453; ECLI:NL:RVS:2017:3527 (Appellant tegen korpschef). Wob-verzoek. Auteursrecht. Privacy. Op 17 juli 2015 heeft appellant de korpschef verzocht hem alle documenten met betrekking tot een door onderzoekers van de Universiteit Leiden opgesteld rapport te verstrekken. De korpschef heeft dit verzoek afgewezen. Hij is van mening dat het verstrekken van deze gegevens aantasting van de persoonlijke levenssfeer en een inbreuk op het auteursrecht van de studentonderzoekers ten gevolg heeft. Appellant heeft, na ongegrondverklaring van zijn beroep door de rechtbank, hoger beroep ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. De Afdeling oordeelt dat de Wob een beperking op het auteursrecht is. De uitspraak van de rechtbank en het besluit tot afwijzing van het Wob-verzoek worden vernietigd. Voornamen en geboortedata en -plaatsen van de studentonderzoekers hoeft de korpschef niet te verstrekken. 

CvB RCC 21 december 2017, RB 3066; IEF 17386; IT 2448; Dossiernr: 2017/00341 (Google)
Aanbeveling. Vernietiging van afwijzing klacht, aanbeveling strijd met 5 NRC.

5. De werkelijke boodschap van de uitingen zoals die volgens Google is bedoeld, te weten dat de gebruiker via de internet portal kan bepalen dat Google zoekopdrachten niet meer gebruikt om hem sneller betere resultaten te tonen, is zodanig cryptisch in de uitingen verwoord en verwerkt, dat deze de gemiddelde consument waarschijnlijk zal ontgaan. Ook uit de mededeling “Aan of uit? U bepaalt zelf uw privacy-instellingen” en de verwijzing naar het privacy gedeelte van ‘Mijn Account’ op Google.nl volgt dit niet duidelijk. De consument zal daardoor menen dat het uitzetten van de instelling tot gevolg heeft dat in het geheel geen informatie over zijn zoekopdrachten wordt onthouden. Het College oordeelt daarom dat de dagbladadvertentie hierover onvoldoende duidelijk is. Dit geldt voor de online uiting in sterkere mate, nu daarin geen nadere toelichting staat. Over de consequenties van dit oordeel overweegt het College als volgt.

Hof 's Hertogenbosch 19 december 2017, IEF 17376; IT 2446; ECLI:NL:GHSHE:2017:5752 (Eiser tegen val Facebook-profiel). Zie eerder IEF 17217. Hoger beroep. Kort geding. Schadevergoeding ivm digitale verspreiding intieme beelden en/of chatgesprekken. Appel wordt ingediend tegen vonnis voorzieningenrechter. In het kader van hoor en wederhoor wordt appellant in staat gesteld zich bij (antwoord)akte uit te laten over het door de rechtbank Limburg gewezen bodemvonnis.

HvJ EU 20 december 2017, IEFbe 2441; IT 2445; ECLI:EU:C:2017:994; C-434/16 (Nowak tegen Data Protection Commissioner) Zie eerder Conclusie A-G [IT 2320]. Uit het persbericht: De schriftelijke antwoorden op een beroepsexamen en de eventuele opmerkingen van de examinator bij deze antwoorden vormen persoonsgegevens van de kandidaat waartoe deze laatste in beginsel toegang moet kunnen krijgen. Dat de kandidaat het recht daartoe wordt verleend dient immers het doel van de Uniewetgeving, de bescherming te waarborgen van de persoonlijke levenssfeer van natuurlijke personen wat de verwerking betreft van gegevens die op hen betrekking hebben.

Article 2(a) of Directive 95/46/EC of the European Parliament and of the Council of 24 October 1995 on the protection of individuals with regard to the processing of personal data and on the free movement of such data must be interpreted as meaning that, in circumstances such as those of the main proceedings, the written answers submitted by a candidate at a professional examination and any comments made by an examiner with respect to those answers constitute personal data, within the meaning of that provision.

EHRM 7 november 2017, IEF 17358; IEFbe 2432; IT&R 2441; Application no. 24703/15 (Egill Einarsson tegen IJsland). Privacy. Vrijheid van meningsuiting. Een bekende blogger, de heer Einarsson, klaagt over een uitspraak van het IJslandse Hooggerechtshof, waarin werd vastgesteld dat er geen sprake was van laster door de woorden "fuck you rapist bastard" die bij een post op Instagram van de blogger werden geplaatst. Het strafrechtelijk onderzoek naar het plegen van seksueel geweld door deze blogger was net gestaakt. Het EHRM is het niet met de IJslandse rechtbanken eens dat de post een waardeoordeel inhoudt. Het woord 'rapist' is objectief en impliceert een aantijging van verkrachting. Nu het strafrechtelijk proces geseponeerd werd verviel de feitelijke onderbouwing van de aantijging. Het EHRM constateert dat de rechtbanken geen 'fair balance' hebben gevonden tussen het recht van de heer Einarsson op eerbiediging van zijn privé-leven krachtens artikel 8 EVRM en het recht op vrijheid van meningsuiting van de persoon die de opmerking had gepost krachtens artikel 10 EVRM.