Dossiers

Rb. Rotterdam 9 oktober 2024, IT 4665; ECLI:NL:RBROT:2024:10035 (Akten tegen Lexxos) Partijen hebben een aantal jaren samengewerkt op het gebied van brandmeldinstallaties, waarbij Lexxos als onderaannemer de installaties installeerde die Akteon leverde. Akteon stelt dat Lexxos haar werk niet goed gedaan heeft en vordert schadevergoeding van Lexxos wegens vermeende tekortkomingen in de uitvoering van werkzaamheden bij diverse projecten, waaronder City Hub Nieuwegein en DC05 Utrecht. De rechtbank oordeelt dat Akteon haar vorderingen onvoldoende heeft onderbouwd, met name door het ontbreken van facturen en betalingsbewijzen voor de gestelde herstelkosten. Lexxos betwist de gestelde tekortkomingen en de rechtbank vindt dat Akteon niet aan haar bewijs- en substantiëringsplicht had voldaan. De vorderingen van Akteon worden afgewezen. Daarnaast wordt geoordeeld dat eerdere beslissingen van de rechtbank Midden-Nederland gezag van gewijsde hadden voor andere projecten, zoals Hudson Bay Warenhuis Den Haag en Albert Heijn in Oss.

Rb. Amsterdam 11 september 2024, IT 4664; ECLI:NL:RBAMS:2024:5950 (HyperAI tegen Graphcore) HyperAI stelde dat er een overeenkomst was gesloten voor de levering van hardware, software en technische ondersteuning door Graphcore. Graphcore betwistte dit en stelde dat er slechts onderhandelingen waren gevoerd zonder bindende afspraken. De rechtbank oordeelt dat er geen sprake was van een bindende overeenkomst, omdat de communicatie tussen partijen geen concrete verplichtingen inhield. HyperAI had hardware aangeschaft van Boston Server & Storage Solutions GmbH, maar dit werd niet gezien als bewijs van een overeenkomst met Graphcore. De rechtbank verklaart zich onbevoegd om van de vorderingen van HyperAI kennis te nemen, omdat de plaats van uitvoering van de vermeende verbintenis buiten Nederland lag. Ook de subsidiaire vordering van HyperAI, gebaseerd op onrechtmatige daad, wordt afgewezen. De rechtbank oordeelt dat de onderhandelingen niet onrechtmatig waren afgebroken door Graphcore.

Hof Den Haag 2 april 2024, IT 4663; ECLI:NL:GHDHA:2024:1406 (Appellante tegen verweerder). Verweerder vordert in deze procedure van appellant onder meer terugbetaling van twee uitgeleende bitcoins. Appellant betwist de bitcoins te hebben ontvangen. Op basis van opgenomen telefoongesprekken tussen partijen, waarin appellant desgevraagd het lenen en het zullen terugbetalen van de twee bitcoins niet ontkent, en ook spreekt over het aan verweerder betalen van exactly the same money what cost a bitcoin, acht het hof bewezen dat appellant de twee bitcoins heeft geleend en moet terugbetalen. De primaire vordering tot betaling van de tegenwaarde in Euro van twee bitcoins, is echter niet toewijsbaar volgens het hof. Bitcoin kwalificeert niet als geld in de zin van Afdeling 11 van Titel 1 van Boek 6 BW, zodat artikel 6:123 lid 1 BW toepassing mist. Het hof vernietigt het vonnis van de rechtbank Rotterdam van 20 april 2022 [zie IT 3924] voor zover appellant daarin is veroordeeld om aan verweerder te betalen een bedrag dat de waarde van twee bitcoins vertegenwoordigde ten tijde van het vonnis. Ze veroordeel appellant om aan verweerder twee bitcoins te betalen op een door verweerde te noemen walletadres.

Rb. Midden-Nederland 22 oktober 2024, IEF 22362, IT4662; ECLI:NL:RBMNE:2024:5958 (Broadcom tegen Philips). Deze zaak betreft een kort geding tussen Broadcom en Philips. Broadcom, een softwareontwikkelaar, had een licentieovereenkomst met Philips voor het gebruik van haar Clarity-software. Broadcom ontbond deze overeenkomst buitengerechtelijk per 30 april 2024, omdat Philips volgens haar de contractuele verplichtingen niet nakwam, met name door niet tweemaal per jaar te rapporteren over het gebruik van de software en door onjuiste gebruikersaantallen door te geven. Philips betwistte de geldigheid van de ontbinding en stelde dat zij de overeenkomst niet had geschonden. De voorzieningenrechter oordeelde dat Broadcom de licentieovereenkomst niet terecht had ontbonden. De rechter vond dat de tekortkomingen van Philips, zoals het niet tweemaal per jaar rapporteren, niet ernstig genoeg waren om ontbinding te rechtvaardigen. Bovendien had Broadcom deze werkwijze gedurende de looptijd van de overeenkomst geaccepteerd.

Na vele jaren met plezier bij bureau Brandeis te hebben gewerkt, zijn wij, Frank Peters en Vita Zwaan op 1 november 2024 van start gegaan met een nieuw litigation kantoor, samen met onze teams: Rubicon Impact & Litigation. 

Met Rubicon Impact & Litigation willen we impact maken door middel van litigation, op het gebied van ondernemingsrechtelijke geschillen, ESG en collectieve acties.

Wij zullen samen met Ianika Tzankova Rubicon Impact & Litigation leiden. Daarbij zullen Anita van Wees als Head of Governance Disputes, Nathan van der Raaij als Head of Consumer Protection en Jacob van de Velde als Head of Tech & Privacy met hun expertises leidinggeven aan de specialistische teams op deze gebieden. Onze andere collega’s zijn Michelle Krekels, Stefan Vissink, Sarah Stapel, Maxime Eljon en Nikki Nilwik, waaraan nieuwe collega’s zich binnenkort zullen toevoegen.

Pinsent Masons Nederland is verheugd aan te kondigen dat Carly van der Beek per 14 oktober 2024 is gestart als Senior Associate bij het Life Sciences & IP team. Carly komt over van Vondst Advocaten, waar zij een belangrijke rol speelde in diverse complexe octrooi en life sciences zaken. Carly heeft uitgebreide ervaring in de farmaceutische en life sciences sector, met een sterke nadruk op octrooirecht en regulatoir recht binnen zowel de Europese als Nederlandse context. Ze adviseert en procedeert in nationale en grensoverschrijdende zaken, vooral met betrekking tot de introductie van (generieke) geneesmiddelen en de regelgeving rondom farmaceutisch onderzoek, zoals data- en marktexclusiviteit en aanvullende beschermingscertificaten. Met haar uitgebreide ervaring en expertise zal Carly een waardevolle aanvulling zijn op het team van Pinsent Masons. Haar komst versterkt het IP & Life Sciences team van Pinsent Masons Nederland.

Rb. Amsterdam 1 november 2024, IEF 22349, IT 4718  ECLI:NL:RBAMS:2024:6660, (Dyslexiefont tegen Microsoft) Dyslexiefont heeft een lettertype ontwikkeld dat mensen met dyslexie helpt. Vier medewerkers van Microsoft kochten elk een businesslicentie voor persoonlijk gebruik. Dyslexiefont stelt dat een bedrijf een businesslicentie alleen kan aanschaffen op basis van het totale aantal medewerkers en eist betaling van misgelopen licentiegeld. Microsoft betoogt dat de licentieovereenkomst alleen tussen Dyslexiefont en de vier medewerkers is gesloten en dat deze medewerkers niet bevoegd waren om namens heel Microsoft te handelen.

HvJ EU 4 oktober 2024, IT 4658; ECLI:EU:C:2024:854 (Patērētāju tiesību aizsardzības centrs) In Letland heeft een journalist een zaak aangespannen tegen de autoriteit PTAC vanwege een video die zonder zijn toestemming werd verspreid en zijn imago beschadigde, waarbij hij compensatie voor immateriële schade eiste. De zaak is voorgelegd aan het Hof van Justitie van de EU om verduidelijking te krijgen over art. 82 AVG. Het Hof benadrukt dat een inbreuk op de AVG op zichzelf niet voldoende is om te kunnen spreken van schade in de zin van art. 82 AVG, zie [IT 4477]. Verder oordeelt het Hof dat het aanbieden van excuses een passende vergoeding voor immateriële schade in de zin van art. 82 AVG kan vormen, met name wanneer het onmogelijk is om de toestand te herstellen, mits de geleden schade op die manier volledig wordt vergoed. Tot slot mag met betrekking tot de hoogte van de te vergoeden schade op grond van art. 82 AVG, alleen rekening worden gehouden met de daadwerkelijk geleden schade. Er mag dus geen rekening worden gehouden met de houding en beweegredenen van de verwerkingsverantwoordelijke om de betrokkene een lagere vergoeding toe te kennen dan de schade die hij daadwerkelijk heeft geleden.

Rb. Rotterdam 20 december 2023, IEF 22343, IT 4655; ECLI:NL:RBROT:2023:13081 (dBV tegen gedaagden) dBV, een Nederlands bedrijf, en de gedaagden, een Amerikaans bedrijf en haar aandeelhouder en voormalig bestuurder, hebben voorheen een samenwerkingsovereenkomst gehad waarin ze beide software aanboden aan klanten. De vraag in deze zaak gaat over de uitleg van deze overeenkomst en aan wie het auteursrecht van de software toekomt. dBV stelt dat beide partijen auteursrecht hebben en doet een voorstel voor een verdeling. De gedaagden stellen dat alleen zij auteursrecht op de software hebben en hebben dit ook gevorderd bij de Amerikaanse rechter.

Het Molengraaff Instituut voor Privaatrecht van de Universiteit Utrecht is op zoek naar een Universitair Docent op het gebied van het privaatrecht, in het bijzonder het intellectueel eigendomsrecht.

Als Universitair Docent binnen het Molengraaff Instituut voor Privaatrecht ben je actief in zowel onderzoek als onderwijs.

Je wordt ingezet in het onderwijs in de vakken van de afdeling Privaatrecht van het departement Rechtsgeleerdheid. De nadruk ligt daarbij op de vakken op het gebied van Intellectueel Eigendom (IE) in de bacheloropleiding Rechtsgeleerdheid. Dit zijn bijvoorbeeld Beginselen IE en andere vakken in het kader van de minor Recht, Innovatie en Technologie. Daarnaast verzorg je onderwijs binnen de masteropleiding Intellectueel Eigendomsrecht, Innovatie en Technologie.