Dossiers

Rechtbank Amsterdam 12 augustus 2019, IT 2833; ECLI:NL:RBAMS:2019:6005 (Manfield tegen X) Privacy. AVG. Manfield is een bedrijf dat schoenenwinkels exploiteert. X is werknemer bij Manfield. Manfield en X hebben gezamenlijk een verzoek ingediend, omdat zij zich afvragen of X op goede gronden weigert haar vingerafdruk af te staan voor een nieuw ingevoerd systeem van vingerscanautorisatie bij Manfield. Manfield is van mening dat er noodzaak is bij het gebruik van dit systeem om haar gegevens goed te beschermen. X is van mening dat dit een ongerechtvaardigde inbreuk op haar privacy vormt. Allereerst moet worden vastgesteld of een vingerafdruk een persoonsgegeven is in de zin van de AVG. Algemeen uitgangspunt is dat biometrische gegevens niet mogen worden verwerkt, tenzij er een uitzondering geldt. Nu er in dit geval ook alternatieven zijn (die onvoldoende zijn onderzocht) wordt X in het gelijk gesteld.

Tribunal de l'entreprise francophone de Bruxelles 7 augustus 2019, IEF 18630, RB 3332, IT 2832, IEFbe 2924; A/19/00918 (Louboutin tegen Amazon) Het aangevochten gebruik van de rode zool in reclame voor schoenen op de websites van Amazon is aan Amazon toerekenbaar. Het gebruik van een deel van een bekend beeldmerk kan als gebruik van een met het merk identiek teken worden beschouwd nu onze hersenen bedoeld deel aanvullen met het ontbrekend deel.

L’usage de la semelle rouge pour des chaussures sur les sites d’Amazon lui est imputable. L’usage d’une partie d’une marque figurative notoire peut valoir usage d’un signe identique à la marque dès lors que le cerveau humain complète mentalement l’image.

HvJ EU 29 juli 2019, IEF 18628; IEFbe 2922; IT 2832; ECLI:EU:C:2019:629 (Fashion ID tegen Verbraucherzentrale) Privacy. Fashion ID exploiteert een webshop. Op haar website heeft zij de 'like' knop van Facebook overgenomen. Dit heeft tot gevolg dat de persoonsgegevens van bezoekers die de internetsite van Fashion ID raadplegen, worden doorgezonden aan Facebook Ireland. Deze gegevens blijken te worden doorgezonden zonder dat die bezoekers zich daarvan bewust zijn en ongeacht of zij al dan niet lid zijn van het sociaal netwerk Facebook of op de vind-ik-leukknop hebben geklikt. De Duitse rechter wenst van het Hof te vernemen of ook Fashion ID verantwoordelijk kan worden gehouden voor de verwerking van deze gegevens, en in welke gevallen dit wel of niet kan. Beantwoording door het Hof:

Vzr. Rechtbank Noord-Holland 12 augustus 2019, ITR 2830; ECLI:NL:RBNHO:2019:6905 (Actacom tegen SIB, BZK en HCG) Kort geding. Aanbestedingsrecht. Grossman-arrest. Verweerder SIB is een stichting die in opdracht van verweerders BZK en HCG diverse ICT-taken uitvoert. SIB heeft geen winstoogmerk. BZK en HCG ontvangen beide subsidies van de gemeente Haarlemmermeer. SIB had ten aanzien van opdracht 3 (leveringen en diensten voor kantoorautomatisering en werkplekken) eiser Actacom in staat moeten stellen om bezwaar aan te tekenen tegen de gunningsbeslissing aan een andere organisatie. Verweerders zijn publiekrechtelijke instellingen, op hen is daarom de aanbestedingsrechtelijke regelgeving van toepassing. De gunningsbeslissing is echter pas medegedeeld nádat de opdracht aan haar zittende aanbieder is gegund. Verboden wordt om verdere uitvoering te geven aan de naar aanleiding van de aanbesteding van 'opdracht 3' gesloten overeenkomsten. De opdracht moet opnieuw worden aanbesteed, voor zover dat het nog niet uitgevoerde deel betreft.

Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 6 augustus 2019, IT 2829, ECLI ECLI:NL:GHARL:2019:6342 (Boek over moordzaak) Appellant heeft een boek geschreven over de moord op Marianne Vaatstra, en de (volgens hem) werkelijke dader. Geïntimeerde wordt in dit boek genoemd. Geïntimeerde heeft onder meer gevorderd publicatie’s van stukken waarin hij op negatieve wijze voor komt te staken en gestaakt te houden. In dit hoger beroep gaat het in de kern om het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, tegenover het recht om vrij te kunnen uiten. Deze twee rechten weegt het hof tegen elkaar af, waarbij als uitgangspunt geldt dat beide rechten even zwaar wegen. Na alle relevante omstandigheden in aanmerking te hebben genomen is de conclusie dat de onvoldoende gefundeerde zeer ernstige beschuldigingen aan het adres van geïntimeerde een ernstige aantasting vormt van zijn recht op eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer. Het recht hiervan gevrijwaard te worden weegt zwaarder dan het recht om vrij te kunnen uiten.

Rechtbank Midden- Nederland 15 juli 2019, IT&R 2828; ECLI:NL:RBMNE:2019:3644 (X tegen Defam) BKR-registratie. X heeft samen met ex-echtgenoot een geldlening afgesloten bij Defam. Hiervan is een betalingsachterstand ontstaan waar een betalingsregeling voor getroffen is. Defam heeft van de betalingsachterstand melding gemaakt bij het BKR en deze geregistreerd. Uiteindelijk is de schuld voldaan. X vordert verwijdering van de BKR-registratie. De vordering wordt toegwezen.

Rechtbank Den Haag 1 augustus 2019, IEF 18622, IT&R 2827; ECLI:NL:RBDHA:2019:7959 (Sisvel tegen Xiaomi) Octrooirecht. FRAND. Sisvel is onderdeel van de Sisvel-groep en houdster van twee octrooien. Sisvel heeft een verklaring afgegeven dat zij ten aanzien van een lijst van octrooien, waaronder de twee octrooien, licenties zal verlenen in overeenstemming met FRAND -voorwaarden. Xiaomi is producent en aanbieder van mobiele telefoons. Sisvel heeft Xiaomi uitgenodigd een licentieovereenkomst ten aanzien van de octrooien te sluiten, maar is daar niet op ingegaan. In deze zaak vordert Sisvel onder meer winstopgave en onvoorwaardelijke inbreukverboden voor beide octrooien. Xiaomi voert aan dat Sisvel geen spoedeisend belang heeft bij toewijzing van de vorderingen en betwist de geldigheid en inbreuk op de octrooien en voert een FRAND-verweer. De rechter wijst de vorderingen van Sisvel af vanwege het missen van spoedeisend belang en de complexiteit van de zaak. Deze zaak is niet geschikt voor kort geding.

Oberlandesgericht Düsseldorf (Duitsland) 29 juli 2019, IT&R 2826; C-438/19 (Bundesverband der Verbraucherzentralen tegen Frontline Digital) Via MinBuza. Verzoekster (consumentenvereniging Duitsland) maakt bezwaar tegen clausule van datingsite van verweerster parwise.at waarmee herroepingsrecht wordt opgegeven meteen na koop, omdat parwise dan meteen begint met leveren van digitale inhoud. In eerste aanleg heeft het Landgericht gesteld dat een dergelijke verklaring van de consument pas na het sluiten van de overeenkomst, maar niet voor of gelijktijdig met het sluiten van de overeenkomst kan worden gegeven. Hiertegen komt parwise in beroep.

Allereerst wil de verwijzende rechter weten of de overeenkomst betreffende het datingplatform wel of niet uitsluitend betrekking heeft op levering van digitale inhoud. Mocht hierop het antwoord bevestigend luiden, moet worden getoetst of de informatie over de verklaring in lijn is met de toepasselijke voorschriften.

Rechtbank Amsterdam 7 juni 2019, IT&R 2825; ECLI:NL:RBAMS:2019:4363 (eiser tegen ING) BKR-registratie. Eiser heeft een borgtochtovereenkomst gesloten met ING en heeft zich voor een bepaald bedrag borg gesteld voor een krediet dat ING heeft verstrekt. De overeenkomst is door ING beëndigd en heeft de eiser in het informatiesysteem van BKR geregistreerd. Na onderlinge regeling is het bedrag betaald door eiser. Eiser heeft geprobeerd een woning te kopen, maar de hypotheek werd afgewezen vanwege de BKR-registratie van ING. Eiser vordert de registratie te verwijderen. ING voert aan dat de koop van een woning geen bijzondere omstandigheid is op grond waarvan de BKR-registratie moet worden verwijderden en dat de belangen van eiser niet zwaarder wegen dan het belang van de registratie. De verwijdering van de BKR-registratie wordt toegewezen.

Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 25 juli 2019, IEF 18618, IT&R 2824; ECLI:NL:GHARL:2019:6142 (Dexia tegen verweerder) Persoonsgegevens. Verweerder heeft met de rechtsvoorganger van Dexia een effectenleaseovereenkomst gesloten. Verweerder heeft Leaseproces gemachtigd om namens hem in het geschil met Dexia op te treden. Leaseproces heeft namens verweerder verzocht om een volledig overzicht te ontvangen van alle verwerkte persoonsgegevens op basis van artikel 35 Wbp. Dexia voert aan dat zij niet gehouden is deze gegevens te verstrekken op basis van art. 35 Wbp. Verweerder heeft in eerste aanleg verzocht Dexia te veroordelen tot verstrekking van de gegevens. De rechtbank oordeelde dat geen sprake was van misbruik van bevoegdheid, de gegevens moesten worden verstrekt. In hoger beroep stelt Dexia de omvang van het art. 35 Wbp ter discussie en dat de rechtbank ten onrechte geen misbruik van bevoegdheid heeft aangenomen. Dexia is terecht opgedragen alsnog een volledig overzicht te verstrekken van de verwerkte persoonsgegevens.