Dossiers

Rb. Midden-Nederland 24 september 2025, IT 4990; ECLI:NL:RBMNE:2025:5019 ([verzoeker] tegen [verweerster]). De rechtbank beslist dat een tbs-gestelde patiënt geen inzage krijgt in een intern SIRE-rapport van de kliniek. Het rapport is opgesteld na een ernstig incident tijdens onbegeleid verlof op 9 december 2016, waarvoor de patiënt wordt veroordeeld voor onder meer verkrachting en bedreiging. De patiënt beroept zich op artikel 15 AVG en zegt: dit rapport bevat mijn persoonsgegevens, dus ik heb recht om die te zien. De rechtbank erkent dat het rapport inderdaad (in zekere mate) persoonsgegevens over hem bevat en dat er in principe een inzagerecht bestaat. De kliniek weigert echter inzage met een beroep op artikel 41 UAVG, dat toestaat om inzage te beperken als dit risico’s oplevert voor de openbare veiligheid of voor de rechten en vrijheden van anderen. De Autoriteit Persoonsgegevens laat weten dat zij die weigering kan volgen.

Rb. Den Haag 2 oktober 2025, IT 4989; ECLI:NL:RBDHA:2025:18240 ([eiser] tegen AP). [eiser] heeft op 4 juli 2022 per e-mail een klacht ingediend bij het Hof van Discipline. Deze klacht is zoekgeraakt, wat volgens [eiser] een datalek oplevert in de zin van de AVG. [eiser] heeft hierover bij de Autoriteit Persoonsgegevens (hierna: AP) een klacht in de zin van artikel 57 van de AVG ingediend. De AP heeft bij besluit aan [eiser] laten weten geen verder onderzoek te doen. [eiser] is het hier niet mee eens en heeft beroep ingediend bij de rechtbank. De rechtbank stelt allereerst vast dat [eiser] zowel een AVG-klacht als een bejegeningsklacht in de zin van de Awb bij de AP heeft ingediend. De rechtbank is niet bevoegd om te oordelen over de Awb-klacht. Ten aanzien van de AVG-klacht is de rechtbank wel bevoegd.  

Hof Amsterdam 7 oktober 2025, IT 4988; ECLI:NL:GHAMS:2025:2667 (X tegen [geïntimeerde]). De rechter had bepaald dat X (voorheen: Twitter) moest voldoen aan het inzageverzoek ex artikel 15 AVG [IT 4602]. Het Twitter-account van [geïntimeerde] was tijdelijk beperkt nadat hij een tweet plaatste waarin het woord kinderporno voorkwam. Dit bericht ging over de Europese plannen tegen kindermisbruik en linkte naar een artikel van de NOS. De beperking is later opgeheven, maar X heeft [geïntimeerde] daarover niet geïnformeerd. De rechter bepaalde dat Twitter alsnog moest voldoen aan het inzageverzoek op straffe van een dwangsom. Tegen deze beschikking is X in hoger beroep gegaan. X stelt dat volledige inzage in het systeem [y] zou kunnen leiden tot schending van bedrijfsgeheimen, en bovendien mogelijk rechten van derden zou aantasten. X vroeg daarom het hof om dat besluit te vernietigen, of in elk geval te beperken. Daarnaast vroeg zij het hof om een mededelingenverbod op te leggen aan [geïntimeerde] met betrekking tot de inhoud van het systeem. [geïntimeerde] verzoekt het hof zichzelf onbevoegd te verklaren of X niet-ontvankelijk in haar beroep en de bekrachtiging van de beslissing. 

Hof Arnhem-Leeuwarden 7 oktober 2025, IT 4986; ECLI:NL:GHARL:2025:6167 (KVK tegen VVZBI). Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden doet een tweede tussenarrest in het hoger beroep tussen de Kamer van Koophandel (KVK) en de Vereniging voor Zakelijke B2B Informatie (VVZBI). Het hof kondigt aan prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie van de EU te gaan stellen en legt partijen een concept-verwijzingsarrest voor. Kernvraag 1 is of een openbaar lichaam dat het Handelsregister exploiteert, hier: de KVK, als “fabrikant” in de zin van art. 7 lid 1 Databankenrichtlijn kan gelden en dus het sui-generis databankenrecht kan inroepen, wanneer het register wordt beheerd in uitvoering van een wettelijke taak en (voor zover baten tekortschieten) wordt gefinancierd uit rijksmiddelen volgens een goedgekeurde begroting. Het hof houdt vast aan zijn eerdere voorlopige oordeel dat de vereiste “substantiële investering” vaststaat, maar dat juist het element “initiatief en risicodragerschap” uitleg behoeft. Voorstellen van KVK om ook te vragen of het recht dan aan de Staat toekomt, en om te anticiperen op een toekomstige financieringsstructuur, wijst het hof af; het schuift wel redactionele verbeteringen in de vraag in, zoals het expliciet noemen van het sui-generisrecht en het concreet betrekken van het Handelsregister. Het hof noteert tevens relevante context: eerdere uitspraak Rb Midden-Nederland die oordeelt dat aan KVK geen databankenrecht toekomt, de omvang van rijksbijdragen aan KVK in 2019–2023, en dat de Who (Open-datawet) hergebruik van persoonsgegevens uit openbare registers niet regelt; over dat laatste houdt het hof zijn definitieve oordeel aan.

Rb. Den Haag 20 augustus 2025, IT 4984; ECLI:NL:RBDHA:2025:16216 (Job Finder tegen [gedaagde]). Job Finder B.V. start een procedure tegen de softwareontwikkelaar [gedaagde] (h.o.d.n. [handelsnaam]) over een overeenkomst van 20 november 2023 voor het ontwikkelen van de app “JobFinder 1.0” met o.a. registratie, uren, facturatie, AI-chatbot en een werknemersportaal (prijs € 8.000 excl. btw). De feitelijke leiding bij opdrachtgever lag bij EuroFlex Logistics B.V., die de overeenkomst later aan Job Finder cedeert. Uit WhatsApp-correspondentie en partijenverklaringen blijkt dat in maart–mei 2024 nog diverse bugs bestaan (wachtwoord reset werkt niet goed, gebruikers worden uitgelogd, facturatie functioneert niet), ondanks herhaalde toezeggingen van [gedaagde] dat de app “binnen 48 uur” of “binnen 7 dagen” live kan. EuroFlex stelt [gedaagde] op 23 mei 2024 in gebreke; [gedaagde] betwist op 29 mei 2024 een tekortkoming, waarmee verzuim intreedt (art. 6:83 sub c BW). De rechtbank oordeelt dat geen fatale termijn is overeengekomen (de “1–3 maanden” is slechts een streefduur), maar dat de app niet voldoet aan de overeenkomst en [gedaagde] tekortschiet. EuroFlex heeft de overeenkomst op 31 mei 2024 rechtsgeldig ontbonden; wegens de ongedaanmakingsverplichting moet [gedaagde] het ontvangen bedrag van € 21.295,99 terugbetalen aan Job Finder, met wettelijke rente vanaf 23 juni 2024. Een waardevergoeding (art. 6:272 BW) is niet verschuldigd omdat de app geen waarde voor Job Finder heeft gehad en broncode/data niet zijn overgedragen.

Rb. Amsterdam 15 oktober 2025, IEF 23010; IT 4983; ECLI:NL:RBAMS:2025:7489 (SOMI, DPS tegen Meta). Stichting Onderzoek Marktinformatie (hierna: SOMI) en Data Privacy Stichting (hierna: DPS) komen op voor de belangen van Nederlandse gebruikers van Facebook. DPS komt daarnaast ook op voor de belangen van Nederlandse gebruikers van Instagram. Kernverwijt van DPS en SOMI is dat Meta in strijd met de toepasselijke regelgeving persoonsgegevens van de gebruikers van Facebook en/of Instagram verwerkt. SOMI en DPS willen dat Meta hiermee stopt en de schade aan de achterban van SOMI en DPS vergoedt. De rechter behandelt in dit vonnis haar bevoegdheid. Hoewel er in de service- en gebruikersvoorwaarden een forumkeuze is gemaakt voor Ierland, zijn SOMI en DPS hier niet aan gebonden. Zij zijn immers niet partij bij deze overeenkomsten. Zij voeren deze procedure als zelfstandige belangenbehartiger op eigen naam.  

Hof Amsterdam 26 september 2025, IEF 23008; IT 4981; ECLI:NL:GHAMS:2025:2657 (DPS tegen Meta c.s.). Deze zaak is een collectieve actie volgens artikel 3:305a (oud) BW, dat gold vóór de inwerkingtreding van de Wet Afwikkeling Massaschade in een Collectieve Actie (WAMCA). DPS komt hierin op voor de belangen van Nederlandse gebruikers van Facebook. Het gaat in deze procedure in de kern om de vraag of Meta c.s. onrechtmatig hebben gehandeld bij de verwerking van persoonsgegevens van Nederlandse Facebookgebruikers in de periode van 1 april 2010 tot 1 januari 2020. Meta c.s. hebben hun incidentele vordering ingesteld naar aanleiding van prejudiciële vragen die de rechtbank Rotterdam heeft gesteld aan het HvJEU [IT 4941]. Deze vragen gaan over de WAMCA en de AVG. Ook stelt Meta c.s. dat er extra vragen gesteld moeten worden aan het HvJEU.

Vzr. Rb. Rotterdam 22 september 2025, IEF 23007; IT 4979 ECLI:NL:RBROT:2025:11474 ([eiser] tegen Kindred en Risepoint). Kindred staat aan het hoofd van een groep die wereldwijd via platformen en websites online kansspelen aanbiedt, waaronder via Unibet. Risepoint is een voormalige dochtervennootschap van Kindred. De Nederlandse activiteiten van Unibet werden vanaf circa 2004 tot 1 oktober 2021 geëxploiteerd door Risepoint. Risepoint beschikte hiervoor niet over een vergunning van de Nederlandse kansspelautoriteit, maar bood haar diensten aan onder haar Maltese licentie. [eiser] heeft in de periode tot 1 oktober 2021 deelgenomen aan de door Risepoint via het online casino Unibet aangeboden kansspelen, en geld verloren. De persoonsgegevens van [eiser], waaronder transactiegegevens, zijn in het kader daarvan via de Unibet-websites aan de verwerkingsverantwoordelijke verzonden. [eiser] verzocht inzage in zijn persoonsgegevens. Kindred en Risepoint hebben dit verzoek afgewezen. Nu vordert [eiser] alsnog inzage van gegevens bij Kindred en Risepoint op grond van de AVG.  

Rb. Noord-Holland 1 oktober 2025, IT 4980; ECLI:NL:RBNHO:2025:11343 ([eiser 1] c.s. tegen  [gedaagde]). De kantonrechter Alkmaar verklaart het beroep van elf kopers tegen een webwinkel gegrond: alle koopovereenkomsten worden vernietigd wegens oneerlijke handelspraktijken en schending van informatieplichten. De rechter kwalificeert de kopers als consumenten en de verkoper als handelaar; ook voor de Belgische eiser is de Nederlandse rechter bevoegd en is Nederlands recht van toepassing. De site toont misleidende reviews (o.a. een vaste Trustpilot-grafiek van 4,5 ster en “recente” 5-sterrenbeoordelingen die maandenlang ongewijzigd blijven) zonder redelijke verificatiemaatregelen; dit valt onder de zwarte-lijst-verboden van art. 6:193g onder z en aa BW. Daarnaast ontbrak of klopte essentiële (pre)contractuele informatie niet in het bestelproces of de documentatie (identiteit/adres, herroepingsrecht, kosten van retour), in strijd met art. 6:230m lid 1 (b, c, h, i) en art. 6:230v lid 3 BW. Het verweer dat technische storingen in de Trustpilot-koppeling de oorzaak waren, vindt de rechtbank onvoldoende onderbouwd; de wijze van presenteren kon de gemiddelde consument tot een ander besluit brengen.