Contracten  

Rb. Gelderland 20 maart 2024, IT 4516; ECLI:NL:RBGEL:2024:1567 (Eiser tegen Simuleon). Eiser heeft in 2016 met betrokkene een licentieovereenkomst gesloten voor het softwareprogramma XFlow. Eiser heeft daarnaast overeenkomsten gesloten met betrokkene voor onderhoud en ondersteuning voor dat programma. Het programma XFlow voldoet echter volgens eiser niet aan haar verwachtingen. Eiser heeft de licentieovereenkomst en de overige overeenkomsten buitengerechtelijk vernietigd op grond van dwaling en stelt dat Simuleon rechtsopvolger is van betrokkene. Zij vordert verklaring voor recht dat de overeenkomsten vernietigd zijn en terugbetaling van betaalde bedragen. Simuleon betwist dat zij rechtsopvolger van betrokkene is en voert aan dat zij in naam van Next Limit heeft opgetreden. De rechtbank is van oordeel dat betrokkene zich in haar offerte naar eiser toe gepresenteerd heeft als agent van Next Limit, waardor Next Limit dus de wederpartij is. Het feit dat op de eerste bladzijde van de overeenkomst betrokkene als “Buyer” en “Reseller” staat vermeld doet er in casu niet toe. Ook is niet van belang dat de overeenkomst niet (mede) is ondertekend door Next Limit. Eiser heeft dus geen vordering op Simuleon.

SGOA Amsterdam 2023, IT 4508; (Leverancier tegen Afnemer) Hier is een geanonimiseerd vonnis van een alleensprekend arbiter, afkomstig uit de koker van de Stichting Geschillenoplossing Automatisering (SGOA). De zaak die tot dit vonnis leidde betreft een geschil tussen een leverancier van digitale diensten (verzoekster) en een bedrijf dat op diverse locaties in Nederland opslagruimte verhuurt (verweerster).

Rb. Zeeland-West-Brabant 21 februari 2024, IT 4737; ECLI:NL:RBZWB:2024:1831 (eiser tegen gedaagde) Eiseres in conventie heeft een offerte uitgebracht voor de implementatie van een ERP-oplossing, die door gedaagde in conventie werd ondertekend. Gedaagde in conventie was ontevreden over de voortgang en functionaliteit van de software, met name het bijhouden van de voorraad op partijniveau. Dit heeft geleid tot een geschil waarbij eiseres in conventie betaling van openstaande facturen vordert en gedaagde in conventie de overeenkomst wil vernietigen op grond van dwaling en terugbetaling van reeds betaalde bedragen eiste. Gedaagde in conventie stelt dat de software niet voldoet aan de verwachtingen en dat er geen volledige implementatie heeft plaatsgevonden. De kantonrechter oordeelt dat eiseres in conventie recht heeft op betaling van de openstaande facturen, omdat er duidelijke afspraken zijn gemaakt over het uurtarief en de geleverde diensten. De kantonrechter wijst het beroep op dwaling van gedaagde in conventie af, omdat de teleurstelling over de functionaliteit van de software geen grond voor dwaling oplevert volgens artikel 6:228 lid 2 BW. Verder stelt de kantonrechter vast dat gedaagde in conventie in verzuim is geraakt door het niet tijdig betalen van de facturen, waardoor ook de buitengerechtelijke incassokosten verschuldigd zijn. De vordering van eiseres in conventie wordt grotendeels toegewezen, de reconventionele vorderingen van gedaagde in conventie worden afgewezen.

Hof Den Haag 20 februari 2024, IT 4489, IEF 21932; ECLI:NL:GHDHA:2024:312 (Advisor tegen Dmarcian). De Amerikaanse softwareonderneming Dmarcian is een samenwerking aangegaan met de Nederlandse softwareonderneming Advisor voor de exploitatie van de door Dmarcian ontwikkelde software. Advisor heeft softwareontwikkelaars ingeschakeld voor werkzaamheden aan de software, waardoor een geschil is ontstaan of Advisor mede-auteursrechthebbende is geworden van de nieuw ontwikkelde software (“versie 2.0”). In onderhavige procedure vordert Advisor dat Dmarcian de exclusieve exploitatiebevoegdheid van Advisor in Europa, Rusland en Afrika respecteert. Advisor beroept zich hierbij op een mondeling overeengekomen eeuwigdurende exclusieve licentie en op gemeenschappelijk auteursrecht.

Rb. Overijssel 27 februari 2024, IE 21934, IT 4490; ECLI:NL:RBOVE:2024:1070 (De Arbeidsmediators tegen gedaagden). Tussen partijen heeft een geschil bestaan over het gebruik van de handelsnaam ‘Dé ArbeidsMediator’. Partijen hebben in oktober 2022 ter beëindiging van dat geschil een overeenkomst gesloten waarin is bepaald dat de Domeinnaam nog voor een periode van 6 maanden mag gebruiken. Na verloop van deze 6 maanden zal de Domeinnaam worden overgedragen door Partij B aan Partij A. Partij A zegt hierbij toe dat de Domeinnaam voor een periode van 2 jaar vanaf datum overeenstemming niet door haar gebruikt zal worden en gedurende deze periode enkel ter registratie zal worden aangehouden. Partijen vorderen over en weer contractuele boetes vanwege het niet nakomen van een vaststellingsovereenkomst. De kantonrechter merkt ten eerste op dat niet in de vaststellingsovereenkomst staat dat Partij B de Domeinnaam binnen de periode van zes maanden aan De Arbeidsmediators diende over te dragen. Echter staat wel in de overeenkomst vermeld dat Partij B de Domeinnaam nog voor een periode van zes maanden mag gebruiken. Nu vaststaat dat de Domeinnaam na afloop van de periode van zes maanden is blijven doorlinken naar Partij B, schendt Partij B de vaststellingsovereenkomst en wordt de vordering in conventie toegewezen. Ook de Arbeidsmediators schendt de vaststellingsovereenkomst nu vaststaat dat de Domeinnaam vanaf 30 juni 2023 tot 5 september 2023 was doorgelinkt naar de website van De Arbeidsmediators. Ook de vordering in reconventie wordt toegewezen.

Hof 's-Hertogenbosch 23 januari 2024, IT 4732; ECLI:NL:GHSHE:2024:137 (Interconnect tegen X) In 2016 hebben Interconnect en X een aanvulling op een eerdere overeenkomst uit 2014 ondertekend, waarbij X overging van een shared multi-site omgeving naar een dedicated multi-site omgeving. Volgens Interconnect was afgesproken dat X 2.229 GB RAM direct mocht gebruiken en 1.494 GB RAM als reserve had, met daarnaast 3.723 GB RAM als uitwijkcapaciteit bij calamiteiten. X stelt dat zij recht had op het gebruik van in totaal 7.446 GB RAM, verdeeld over twee datacenters, zonder extra kosten. Dit verschil in interpretatie heeft geleid tot een geschil over de vraag of X meer werkgeheugen heeft gebruikt dan contractueel was toegestaan en of zij daarvoor extra kosten verschuldigd is. Interconnect vordert betaling voor het vermeende extra gebruik van werkgeheugen, terwijl X betwist dat zij meer dan de overeengekomen hoeveelheid heeft gebruikt en stelt dat zij geen extra kosten verschuldigd is.

Rb. Midden-Nederland 21 februari 2024, IT 4484; ECLI:NL:RBMNE:2024:704 (Eiseres tegen Gedaagde) Eiseres is een recruitmentbedrijf. Gedaagde is een moedermaatschappij van een aantal bedrijven in de medische branche. Gedaagde heeft eiseres opdracht gegeven voor het zoeken van nieuwe werknemers.

Hof Arnhem-Leeuwarden 6 februari 2024, IEF 21897, IT 4480;ECLI:NL:GHARL:2024:875 (Schwa-Medico tegen Geïntimeerde) Tussen partijen heeft lange tijd een arbeidsovereenkomst bestaan. Deze overeenkomst is met wederzijds goedvinden beëindigd. Vervolgens is geïntimeerde bij een concurrent van Schwa-Medico in dienst getreden. Schwa-Medico verwijt geïntimeerde dat hij haar onrechtmatig concurrentie aandoet.

Rb. Midden-Nederland 14 februari 2024, IT 4730; ECLI:NL:RBMNE:2024:749 (eiseres tegen gedaagde) Eiseres vordert dat gedaagde wordt veroordeeld om de verplichtingen na te komen die voortvloeien uit de arbeidsovereenkomsten met de 25 werknemers van eiseres, die tot het einde van de transitieperiode de datacenterdienstverlening aan onderneming 1 hebben verricht. Eiseres stelt dat de contractwissel een overgang van onderneming in de zin van artikel 7:662 BW inhoudt, waardoor de werknemers van rechtswege zouden overgaan naar gedaagde. Eiseres eist dat gedaagde deze werknemers toelaat tot hun werk, hen het gebruikelijke salaris betaalt en schriftelijk bevestigt dat zij aan deze verplichtingen zal voldoen. Gedaagde betwist de vordering en stelt dat er geen sprake is van een overgang van onderneming, omdat zij geen personeel van eiseres overneemt en de datacenterdienstverlening anders zal organiseren.

Hof Den Haag 6 februari 2024, IT 4476; ECLI:NL:GHDHA:2024:178 (Appellante tegen Geïntimeerde) Appellante en geïntimeerde hebben op 15 mei 2018 een overeenkomst gesloten voor de bouw van software en het op de markt brengen van deze software. Vervolgens heeft appellante de overeenkomst beëindigd. Geïntimeerde heeft appellante in eerste aanleg gedagvaard, omdat hij kosten heeft gemaakt voor het inhuren van Bulgaarse programmeurs die de software bouwden. De rechtbank heeft een deel van de vordering van geïntimeerde toegewezen en appellante veroordeeld in de proceskosten.