Contracten  

Hof Amsterdam 23 september 2025, IT 4975; ECLI:NL:GHAMS:2025:2472 ([appellant] tegen [geïntimeerde]). Het Gerechtshof Amsterdam doet eindarrest in een geschil over de beëindigde samenwerking bij verkoop en implementatie van SAP-add-ons tussen [appellant] (NL) en [geïntimeerde] (Turkije), na een tussenarrest van 3 december 2024. Partijen twisten over wederzijdse betalings- en schadevorderingen (license fee, cloud service fee, additional development fee en schade wegens niet-opgeleverde projecten). Het hof preciseert per post het contractuele kader: facturatie in twee termijnen (tweede termijn pas bij “go live”), eerste termijn bij levering broncode; voor cloud services is (afhankelijk van de SoW-situatie) een overeenkomst tussen partijen nodig en feitelijke afname door de eindklant; voor additional development is, gelet op onderlinge e-mailafspraken, schriftelijke opdracht van de eindklant én een purchase order vereist. Verweren van [appellant] dat SoW’s ontbreken, go-live niet is gecommuniceerd of dat alleen “compatibiliteit” bestond, worden per project beoordeeld; diverse purchase orders, SoW’s (al dan niet ondertekend), een “client tracker” en een door [appellant] opgesteld overzicht dragen toewijzing van onderdelen. Schadevorderingen van [appellant] wegens niet-opgeleverde projecten stranden omdat geen rechtsgeldige ingebrekestelling is aangetoond (art. 6:82 BW); een beroep op verrekening faalt daarmee eveneens. Beroepen op uitstel van betaling (eigen klant niet gefactureerd/ontvangen) gaan niet op in het licht van de gemaakte afspraken; het hof verwerpt verder bewijsaanbiedingen die niet tot een ander oordeel kunnen leiden.

Rb. Amsterdam 3 september, IT 4964; ECLI:NL:RBAMS:2025:6488 (Vantagepoint tegen Wolters Kluwer). De voorzieningenrechter van de Rechtbank Amsterdam wijst in kort geding de vordering van het Britse advies- en softwarebedrijf VantagePoint Holdings Limited tegen Wolters Kluwer N.V. af. VantagePoint wil op grond van artikel 194 Rv inzage in en afschrift van een groot aantal interne documenten van Wolters Kluwer en haar dochtermaatschappijen Tagetik UK en Tagetik S.r.l., waaronder e-mails, notulen, accountantsverslagen en interne rapportages. Het bedrijf stelt dat het bij de in december 2023 gesloten reseller-overeenkomsten ernstig financieel wordt benadeeld. Volgens VantagePoint heeft Tagetik UK bij het sluiten van de contracten toegezegd dat de niet-opzegbare betalingsverplichtingen zouden worden aangepast als er geen klanten zouden worden aangeleverd, maar is dat niet gebeurd. Verder verwijt VantagePoint Wolters Kluwer dat zij misbruik maakt van haar machtspositie om omzet te kunnen rapporteren zonder daadwerkelijke verkopen en dat zij druk en chantage uitoefent om VantagePoint te laten betalen en externe financiering te regelen. De onderneming wil de gevraagde informatie gebruiken om haar rechtspositie te bepalen in mogelijke procedures in Engeland en Nederland.

Rb. Amsterdam 1 september 2025, IEF 22943; IT 4959; ECLI:NL:RBAMS:2025:6612 ([verzoeker] tegen Booking.com). [verzoeker] heeft via het platform Booking.com een accommodatie geboekt. Eenmaal aangekomen blijkt dit niet aan de verwachtingen te voldoen. [verzoeker] vordert terugbetaling van de kosten voor de accommodatie. Booking.com verweert zich en beroept zich op de beperkte verantwoordelijkheid die zij heeft als online platform. Ook beroept Booking.com zich op de algemene voorwaarden waarin staat dat zij geen partij is bij de reservering en hierom niet aansprakelijk is. 

Hof Den Haag 2 september 2025, IT 4958; ECLI:NL:GHDHA:2025:1772 (ProTech3D tegen upMention). UpMention biedt diensten aan op het gebied van zoekmachineoptimalisatie, SEO. ProTech3D verkoopt 3d-printers. ProTech3D heeft de facturen van UpMention niet betaald want er zou geen overeenkomst tot stand zijn gekomen. De rechtbank oordeelde dat er wél een overeenkomst tot stand is gekomen en veroordeelde ProTech3D tot het betalen van de facturen. ProTech3D is tegen dit vonnis in hoger beroep gegaan.  

Rb. Den Haag 20 augustus 2025, IT 4944, ECLI:NL:RBDHA:2025:15593 (DATS tegen Trio). DATS en Trio sloten een overeenkomst: DATS zou tegen betaling een blockchainproduct ontwikkelen. Volgens DATS bleven facturen aan Trio onbetaald, ze vordert betaling. Trio stelt op hun beurt dat DATS het afgesproken werk niet heeft geleverd. De rechtbank stelt voorop dat niet kan worden bepaald welke werkzaamheden DATS ter uitvoering van de overeenkomst exact heeft verricht. Dat er bepaalde werkzaamheden zijn verricht staat vast, maar ook staat vast dat werkzaamheden ter waarde van $ 56.000 dollar niet zijn verricht. Daarmee is een deel van de vordering van DATS ter hoogte van dat bedrag reeds niet voor toewijzing vatbaar. Verder staat vast dat de tokenisatie (het omzetten van de waarde van de energie van de zonnepanelen in digitale tokens), voor Trio een zeer belangrijk onderdeel van het project, evenmin is afgerond. Omdat niet is komen vast te staan dat tegenover de vordering van DATS door haar verrichte werkzaamheden staan, zal de vordering worden afgewezen. Daarmee is de vordering tot betaling van buitengerechtelijke incassokosten evenmin voor toewijzing vatbaar. 

Rb. Noord-Holland 6 augustus 2025, IT4942, ECLI:NL:RBNHO:2025:9108 (KJM tegen DHL). KJM handelt in smartphones en iPads, en maakt voor de bezorging gebruik van DHL. Ook de levering aan IT Rental verliep via DHL. De eerste zending iPads raakte zoek. Voor de tweede zending, verzekerd voor €24.000, meldde DHL dat het pakket is aangeboden op het distributiecentrum. Daar bleek het label te horen bij een eerdere, al verwerkte zending. DHL stuurde het pakket retour. Bij aankomst tekende een koerier zelf voor ontvangst; een medewerker van KJM weigerde te tekenen. KJM geeft aan dat het pakket nooit is bezorgd en stelt DHL aansprakelijk voor het verzekerde bedrag, €24.285,91, inclusief verzendkosten. Volgens KJM kwam de zending niet op tijd aan. DHL weerspreekt dat er sprake is van verlies, en vermoedt fraude: het pakket zou nooit daadwerkelijk zijn aangeboden. DHL stelt dat KJM het label heeft verwisseld.

Rb. Amsterdam 3 juli 2025, IEF 22856; IT&R 4932; ECLI:NL:RBAMS:2025:4994 (eisers tegen DTT Multimedia B.V.). Eisers, exploitanten van een sporttrainingsapp, hebben met DTT een ontwikkelovereenkomst gesloten voor het bouwen van een nieuwe app in twee fasen. Het totale projectbedrag bedroeg €192.532, met 10% korting onder de voorwaarde dat beide fasen zouden worden afgenomen en fase 2 uiterlijk 31 december 2025 volledig zou zijn betaald. Fase 1 is inmiddels voltooid en betaald, waarna de app in september 2024 live ging. Eisers vorderen in kort geding afgifte van de broncode en bijbehorende documentatie, zodat zij de app door een derde kunnen laten aanpassen. DTT weigert en beroept zich op een contractuele bepaling dat overdracht pas plaatsvindt nadat alle opeisbare vorderingen zijn voldaan. Volgens DTT geldt dit ook voor de nog te betalen fase 2 en heeft zij recht op opschorting. De voorzieningenrechter oordeelt dat eisers bij het sluiten van de overeenkomst opdracht hebben gegeven voor beide fasen. De betaling voor fase 2 is echter pas eind 2025 verschuldigd en dus nog niet opeisbaar. Omdat fase 1 volledig is betaald, is er op dit moment geen openstaande betalingsverplichting die de levering van de broncode in de weg staat. Ook het beroep op opschorting wordt afgewezen, omdat daarvoor eveneens een opeisbare tegenvordering nodig is.

Vzr. Rb. Den Haag 27 juni 2025, IT 4921; ECLI:NL:RBDHA:2025:11349 (RWS tegen VMware). Rijkswaterstaat (RWS) beheert vitale infrastructuur en maakt daarbij al meer dan 15 jaar gebruik van VMware-producten, waarvoor zij deels eeuwigdurende licenties heeft. Voor het functioneren van deze producten is voortdurende support noodzakelijk, die RWS steeds via supportovereenkomsten afnam. Na de overname van VMware door Broadcom in 2023 werd het licentiemodel gewijzigd naar een abonnementsvorm, met aanzienlijk hogere kosten. RWS kreeg pas laat inzicht in de nieuwe voorwaarden en prijzen, waardoor zij niet tijdig kon overstappen op alternatieven. De supportovereenkomst liep af op 22 juli 2024, waarna deze in stappen werd verlengd tot 22 juli 2025. RWS stelde dat zij afhankelijk is van VMware-producten en dat het ontbreken van support risico’s oplevert voor de infrastructuur. RWS vordert in kort geding dat Broadcom verplicht wordt om na 22 juli 2025 gedurende maximaal drie jaar exit-ondersteuning te bieden voor de producten met eeuwigdurende licenties. Subsidiair vordert RWS toegang tot de broncode om zelf in support te kunnen voorzien.

Rb. Midden-Nederland 28 mei 2025, IT 4912; ECLI:NL:RBMNE:2025:3067 (Eiseres tegen gedaagde).Tussen eiseres en gedaagde is een overeenkomst gesloten voor de implementatie van een ERP-systeem bij gedaagde. Eiseres trad op als extern adviseur en was volledig verantwoordelijk voor de implementatie en begeleiding van het project. Na de livegang van het systeem op 1 juli 2024 deden zich ernstige technische en organisatorische problemen voor, waardoor het systeem niet naar behoren functioneerde. Gedaagde schortte daarop de betaling van twee facturen op en stelde eiseres aansprakelijk voor de geleden schade. Eiseres vorderde betaling van de openstaande facturen over juni en juli 2024, terwijl gedaagde ontbinding van de overeenkomst en schadevergoeding eiste vanwege tekortkomingen in de nakoming.

Rb. Midden-Nederland 11 juni 2025, IT 4899; ECLI:NL:RBMNE:2025:2811 (Eiseressen tegen gedaagden). Eiseressen is actief in de autobranche. Gedaagde sub 1 is een reclamebureau dat zich ook bezighoudt met softwareontwikkeling. Gedaagde sub 2 werkt bij Gedaagde sub 1. Eiseressen is een overeenkomst aangegaan met Gedaagde sub 1, voor – kortweg – ontwikkeling van software en andere digitalisering en rebranding door Gedaagde sub 1. Dit zou binnen 24 maanden gebeuren. Deze termijn werd vervolgens met twaalf maanden verlengd. Vier jaar na de start van de overeenkomst tussen de partijen is echter alleen de website opgeleverd, die niet werkte zoals afgesproken. De overige websites en applicaties waren nog niet (volledig) opgeleverd. Daarom hebben Eiseressen de overeenkomst ontbonden. Zij vordert een verklaring voor recht dat Gedaagde sub 1 toerekenbaar is tekortgeschoten in de nakoming van de verbintenis, althans dat Gedaagde sub 1 en Gedaagde sub 2 onrechtmatig hebben gehandeld ten opzichte van Eiseressen. Ook vordert Eiseressen hen hoofdelijk te veroordelen tot (a) terugbetaling van € 342.938,- aan betaalde facturen, (b) een voorschot van € 250.000,- aan vergoeding van de schade die Eiseressen hebben geleden en nog zullen lijden en (c) vergoeding van alle overige schade die Eiseressen heeft geleden en nog zal lijden, nader op te maken bij staat.