Persoonsgegevens  

HvJ EU 7 maart 2024, IT 4498; ECLI:EU:C:2024:214 (IAB Europe tegen Gegevensbeschermingsautoriteit). Het Real Time Bidding-fenomeen is – kortgezegd – een vorm van adverteren waarmee digitale advertenties rechtstreeks kunnen worden gekocht en verkocht. Er vindt een "realtime" veiling plaats waarbij het hoogste bod in de veiling zijn advertentie weergegeven krijgt op betreffend medium. Gebruikers van het medium zullen eerst toestemming moeten geven aan de aanbieder van de website of applicatie voordat hun persoonsgegevens worden verzameld voor (meestal) marketing- en reclamedoeleinden. IAB Europe is een vereniging zonder winstoogmerk die de ondernemingen van de sector van digitale reclame en marketing vertegenwoordigt op Europees niveau. Zij heeft een oplossing uitgewerkt waarvan zij stelt dat deze dat veilingsysteem in overeenstemming kan brengen met de AVG. De voorkeuren van de gebruikers worden hierbij gecodeerd en opgeslagen in een zogenaamd “Transparency and Consent String” (TC-string) die vervolgens gedeeld wordt met makelaars in persoonsgegevens en reclameplatformen. Ook wordt een cookie op het toestel van de gebruiker geplaatst. Deze kan dan met de TC-string gekoppeld worden aan het IP-adres van de gebruiker. De Belgische autoriteit heeft geoordeeld dat de TC-string een persoonsgegeven in de zin van de AVG vormt en dat IAB als verwerkingsverantwoordelijke onrechtmatig heeft gehandeld. IAB Europe betwist dit en heeft hoger beroep ingesteld bij het hof van beroep Brussel (België), dat prejudiciële vragen heeft voorgelegd aan het Hof.

HvJEU AG 22 februari 2024, IT 4496; ECLI:EU:C:2024:162 (I. sp. z o. o. tegen M. W.). De in Polen gevestigde vennootschap I. (hierna: verzoekster) heeft een schuldvordering tegen de vennootschap NMW. Verzoekster is ter inning van deze vordering een tenuitvoerleggingsprocedure ingeleid. Volgens de rechter moet de vraag worden beantwoord of de door NMW gecreëerde databanken met persoonsgegevens in het kader van een tenuitvoerleggingsprocedure kunnen worden overgedragen. Bij een bevestigend antwoord zou het beroep in het hoofdgeding namelijk worden verworpen. De Poolse rechter stelt de volgende prejudiciële vraag:

„Moet artikel 5, lid 1, onder a), [AVG] juncto artikel 6, lid 1, onder a), c) en e), en lid 3, [AVG] aldus worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een nationale regeling die in het kader van een procedure van gedwongen tenuitvoerlegging de verkoop toestaat van een databank in de zin van artikel 1, lid 2, van [richtlijn 96/9] met persoonsgegevens, wanneer de personen op wie die gegevens betrekking hebben niet met een dergelijke verkoop hebben ingestemd?”

Hof Arnhem Leeuwarden 5 maart 2024, IT 4495; ECLI:NL:GHARL:2024:1639 (Appellanten tegen Defam B.V.). Defam B.V. (Defam) heeft in 2017 een kredietaanvraag ontvangen van betrokkene voor een persoonlijke lening van € 45.500,-. Na onderzoek en navraag bij de ING bank, heeft Defam ontdekt dat de gegevens (salarisbijschrijvingen) incorrect zijn. Ingevolge deze ontdekking heeft Defam betrokkene geregistreerd in het incidentenregister en het Extern Verwijzingsregister (hierna: EVR) en is een strafrechtelijke vervolging gestart die tot een veroordelend vonnis heeft geleid. Uiteindelijk is betrokkene vrijgesproken. Het vonnis had geleid tot blokkering van de betaalrekeningen van betrokkene bij de ING bank. Betrokkene doet aan de hand hiervan beroep op de onrechtmatige daad en vordert schadevergoeding wegens schending van de AVG door het onterecht registreren en/of het ten onrechte langer handhaven van de persoonsgegevens van betrokken en haar echtgenoot in het incidentenregister en/of het EVR. De bodemrechter heeft een afwijzende vonnis gewezen waartegen appellanten in hoger beroep zijn gegaan.

Het gebruik van digitale gegevens is onmisbaar in de economie en maatschappij. Grensoverschrijdende regelgeving die zorgt voor een betere verdeling van de grote waarde van data, is daarom essentieel voor bedrijven en consumenten. De EU Data Act is een belangrijke stap om de data-economie als geheel beter te laten werken. Minister Micky Adriaansens (Economische Zaken en Klimaat) consulteert vanaf vandaag de concept Nederlandse uitvoeringswetgeving van de Data Act. Deze geldt straks vanaf september 2025.

Rb. Rotterdam 20 december 2023, IT 4481; ECLI:NL:RBROT:2023:12763 (Eiser tegen Villasa) Op 29 januari 2023 heeft eiser, samen met een vriend, een club bezocht. De club wordt geëxploiteerd door Villasa. De aanwezigheid van eiser werd vastgelegd op camerabeelden. Op 30 januari 2023 toonde Villasa een foto van eiser aan zijn werkgever vanwege incidenten op die avond. Zijn werkgever vroeg aan Villasa om de camerabeelden te bekijken, wat werd toegestaan.

HvJEU 4 mei 2023, IT 4477, IEFbe 3717; ECLI:EU:C:2023:370 (UI tegen Österreichische Post) Österreichische Post is een vennootschap die actief is als handelaar in adressen en informatie verzameld over de politieke gezindheid van de Oostenrijkse bevolking. Österreichische Post analyseerde, in het kader van haar werkzaamheden, gegevens van UI en concludeerde dat UI een sterke voorkeur had voor een bepaalde Oostenrijkse politieke partij. UI stelt hierdoor immateriële schade te hebben geleden.

HvJEU 25 januari 2024, IT 4475, IEFbe 3716; ECLI:EU:C:2024:72 (BL tegen MediaMarktSaturn) In deze zaak heeft BL een elektrisch apparaat gekocht van MediaMarktSaturn (hierna: MMS). Hierbij werden verschillende persoonsgegevens verwerkt. Door een fout werden zowel het apparaat als de documenten met persoonsgegevens aan een derde overhandigd. BL stelt hierdoor immateriële schade te hebben geleden.

Rb. Zeeland-West-Brabant 5 februari 2024, IT 4728; ECLI:NL:RBZWB:2024:471 (eiser tegen gedaagde) Eiser vordert inzage in het volledige patiëntendossier van haar overleden echtgenoot, inclusief basale logging gegevens en broncodes, om de toedracht van zijn suïcide te onderzoeken. De echtgenoot was in behandeling bij gedaagde voor depressieve klachten en woonde in Polen, maar ontving specialistische hulp vanuit Nederland. Na zijn overlijden door suïcide, meldde gedaagde dit als een mogelijke calamiteit aan de Inspectie Gezondheid en Jeugd en voerde een intern onderzoek uit. Eiser stelt dat er fouten zijn gemaakt in de zorgverlening en dat zij recht heeft op alle relevante gegevens om de werkelijke toedracht te achterhalen. Gedaagde betwist de vordering en stelt dat alle beschikbare gegevens reeds zijn verstrekt en dat verdere gegevens niet voorhanden zijn. De voorzieningenrechter oordeelt dat eiser recht heeft op inzage in het patiëntendossier van haar overleden echtgenoot, voor zover deze gegevens betrekking hebben op de suïcide. De rechtbank stelt vast dat gedaagde al veel gegevens heeft verstrekt, maar dat de basale logging gegevens en broncodes geen onderdeel uitmaken van het patiëntendossier en daarom niet hoeven te worden verstrekt. De voorzieningenrechter maar wijst de vordering af omdat eiser niet voldoende heeft onderbouwd welke specifieke gegevens nog ontbreken. De rechtbank benadrukt dat eiser alleen recht heeft op gegevens die verband houden met de zelfdoding en die tot het patiëntendossier behoren.

Rb. Amsterdam 18 januari 2024, IT 4462; ECLI:NL:RBAMS:2024:229 (Verdachte tegen OM) In deze zaak wordt verdachte onder andere ten laste gelegd dat zij zich schuldig gemaakt heeft aan het vervoeren van gevaarlijke goederen in de nabijheid van bruggen en/of dichtbevolkte gebieden. Het OM stelt met betrekking tot de rechtmatigheid van gebruik van de gegevens van het eNose netwerk dat locatiegegevens via AIS geen inbreuk maken op privacy, omdat het om vervoersbewegingen van het schip niet gaat om persoonsgegevens van de schipper.

Rb. Amsterdam 10 januari 2024, IT 4453; ECLI:NL:RBAMS:2024:83 (Stichtingen tegen TikTok) Drie claimstichtingen (Stichting Onderzoek Marktinformatie, Stichting Take Back Your Privacy en Stichting Massaschade & Consument) menen dat het videoplatform TikTok fundamentele rechten van kinderen en volwassenen schendt en zijn een procedure begonnen. In het tussenvonnis van 25 oktober 2023 is Stichting Onderzoek Marktinformatie ontvankelijk verklaard. De vorderingen van de claimstichtingen die zien op immateriële schade worden door de rechtbank niet ontvankelijk verklaard. De vorderingen tot vergoeding van materiële schade zijn voorlopig ontvankelijk, maar daarover zal na de inhoudelijke behandeling definitief moeten worden beslist [zie IT 4424].