Dossiers

Rb. Den Haag 8 april 2024, IT 4771; ECLI:NL:RBDHA:2024:13893 (Eiser tegen de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid). De rechtbank Den Haag heeft geoordeeld dat een digitale handtekening op een proces-verbaal (M105-D) niet rechtsgeldig was, omdat deze niet kon worden geverifieerd. Een vreemdeling die was opgehouden en hiertegen in beroep ging, betoogde dat de M105-D geen natte handtekening bevatte en dat verificatie van de elektronische handtekening onmogelijk was. Verweerder, oftewel de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, erkende ter zitting dat de verificatie niet mogelijk was, omdat het document een gescand bestand was en geen digitaal ondertekende PDF. De rechtbank stelde verweerder in de gelegenheid om alsnog een verifieerbaar document in te dienen, maar het later geüploade bestand bleek wederom niet digitaal verifieerbaar. Omdat de authenticiteit van de ondertekening niet kon worden vastgesteld, oordeelde de rechtbank dat er geen geldig ambtsedig proces-verbaal was opgemaakt. Dit maakte de ophouding van de vreemdeling onrechtmatig.

Rb. Amsterdam 15 januari 2025, IT 4770; ECLI:NL:RBAMS:2025:507 (gemeente Amsterdam tegen ARS) Gemeente Amsterdam heeft met ARS na een aanbestedingsprocedure afgesproken dat ARS een aantal ICT-diensten zou gaan verlenen met betrekking tot het Verkeer Beheer Systeem van de gemeente. Dit systeem bestaat uit een verzameling van applicaties waarmee de vele verkeersregelinstallaties in de gemeente kunnen worden aangestuurd. Afgesproken is dat ARS het beheer van het VBS op zich zou nemen en dat zij daarnaast ook een webapplicatie, het VBS Web Portaal, zou ontwikkelen. Begin 2021 heeft de gemeente de overeenkomsten met ARS ontbonden omdat ARS in haar visie niet voldeed aan haar verplichtingen. De gemeente eist in deze zaak dat ARS de door de gemeente betaalde bedragen terugbetaalt en de schade vergoedt die het gevolg is van de ontbinding en de wanprestatie. Volgens ARS is het juist andersom, en is het de gemeente die haar verplichtingen niet is nagekomen en die onterecht de overeenkomst heeft ontbonden. ARS eist daarom op haar beurt dat de gemeente haar schade vergoedt.

Hof Amsterdam 28 januari 2025 IEF 22495, IT 4765; ECLI:NL:GHAMS:2025:167 (gedaagde tegen Submarine B.V.). Het Gerechtshof oordeelt in hoger beroep dat de aangepaste versie van aflevering 5 van de Submarine-documentaire nog steeds onder het eerdere verbod valt. Dit betekent dat de aflevering niet mag worden uitgezonden en dat appellant de mogelijkheid behoudt om dwangsommen te innen. Appellant gaat in hoger beroep tegen de uitspraak van de voorzieningenrechter, die eerder oordeelde dat de aflevering voldoende was aangepast om alsnog te mogen worden uitgezonden [zie IEF 22456]. Hij stelt dat Submarine nog steeds onvoldoende rekening houdt met zijn recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer. Het hof overweegt dat hoewel Submarine de aflevering heeft aangepast door tendentieuze beweringen te schrappen en wederhoor aan te bieden, deze aanpassingen niet voldoende zijn om het verbod op te heffen. De aflevering blijft grotendeels gericht op beschuldigingen van seksueel misbruik tegen appellant, zonder dat hij een reële kans heeft gekregen om hierop te reageren. Door zijn detentieomstandigheden kan hij de aflevering niet bekijken en is inhoudelijk reageren praktisch onmogelijk. Het hof acht het aannemelijk dat deze beperkingen in de praktijk betekenen dat het wederhoor, hoewel formeel geboden, nauwelijks effect heeft.

Hof Amsterdam 17 december 2024, IT 4766; ECLI:NL:GHAMS:2024:3456 (Xlab tegen Contourdetwern) Op 22 augustus 2016 hebben Xlab en Contourdetwern een overeenkomst gesloten met een looptijd tot en met 30 juni 2021 op grond waarvan Xlab aan Contourdetwern een softwareapplicatie (BLIK) levert. Contourdetwern heeft medio 2020 aangegeven op zoek te gaan naar een nieuwe softwareapplicatie en besloot een andere leverancier te kiezen. Xlab betwistte de rechtsgeldigheid van de opzegging door Contourdetwern, omdat deze volgens haar niet voldeed aan het schriftelijkheidsvereiste zoals overeengekomen in de verlengingsovereenkomst. Xlab vordert nakoming van de betalingsverplichting door Contourdetwern, omdat de overeenkomst niet rechtsgeldig is opgezegd en dus automatisch is verlengd. Contourdetwern stelt dat de opzegging wel rechtsgeldig is en dat zij geen verdere betalingsverplichtingen heeft tegenover Xlab. Het hof oordeelt dat de opzegging van de softwareovereenkomst door Contourdetwern rechtsgeldig is. Het hof stelt vast dat de opzegging voldeed aan de contractuele vereisten, waaronder het schriftelijkheidsvereiste. Contourdetwern heeft voldoende bewijs geleverd dat de opzegging schriftelijk is gedaan en tijdig is ontvangen door Xlab. Daarnaast is de opzegging duidelijk en ondubbelzinnig, waardoor het schriftelijkheidsvereiste in overeenstemming met de redelijkheid en billijkheid wordt geacht. De vordering van Xlab tot nakoming van de betalingsverplichting wordt afgewezen.

Rb. Zeeland-West-Brabant 24 december 2024, IT 4764; ECLI:NL:RBZWB:2024:9209 (Real Gen tegen opdrachtgever) Real Gen heeft een overeenkomst gesloten met opdrachtgever voor het leveren van internetdiensten ter verbetering van de marketingpositie en vindbaarheid van opdrachtgever op het internet. Real Gen heeft meerdere facturen gestuurd voor de geleverde diensten, waarvan opdrachtgever alleen de eerste heeft betaald. Opdrachtgever heeft de overige facturen betwist en stelt dat er een mondelinge afspraak was gemaakt om de overeenkomst te beëindigen tegen betaling van een afkoopsom van € 605,00. Real Gen vordert betaling van de openstaande facturen. Opdrachtgever stelt dat hij alleen de afkoopsom verschuldigd is. De kantonrechter oordeelt dat opdrachtgever alleen de afkoopsom hoeft te betalen, zoals mondeling afgesproken tussen partijen. De kantonrechter stelt vast dat Real Gen niet heeft voldaan aan haar inspanningsverplichting om de marketingpositie en vindbaarheid van opdrachtgever te verbeteren, en dat de overeenkomst daarom terecht is beëindigd.

Rb. Midden-Nederland 20 december 2024, IEF 22493, IT 4762; ECLI:NL:RBMNE:2024:7070 (eiser sub 1 c.s. tegen KRO-NCRV). De Rechtbank heeft in een kort geding uitspraak gedaan tussen eiser sub 1 c.s., voormalig bestuurders van de gefailleerde zorginstelling onderneming 1, en de publieke omroep KRO-NCRV. Het geschil betreft een uitzending van een programma waarin misstanden bij onderneming 1 aan de kaak worden gesteld. Eisers vorderen rectificatie, verwijdering van de uitzending en het bijbehorende artikel. Zij stellen dat de publicaties onrechtmatig zijn omdat deze hun reputatie hebben aangetast en hun privacy hebben geschonden. 

Rb. Amsterdam 15 januari 2025, IT 4763; ECLI:NL:RBAMS:2025:365 (eiser tegen gedaagde) Eiser en gedaagde hadden een overeenkomst voor de ontwikkeling van een e-commerce platform, waarbij eiser een werkende website zou opleveren voor een vast bedrag van € 240.000 binnen zes tot acht maanden. Gedaagde stopte met betalen omdat de website niet naar behoren werkte en niet live kon gaan, ondanks meerdere betalingen aan eiser. Eiser vordert in conventie betaling van openstaande facturen voor de verrichte werkzaamheden. Gedaagde vordert in reconventie voor recht te verklaren dat eiser is tekortgesloten, de overeenkomst rechtsgeldig is ontbonden en eiser veroordeelt tot het betalen van schadevergoeding. De rechtbank kan niet vaststellen of eiser is tekortgeschoten in de nakoming van de overeenkomst. Beide partijen hebben feiten en omstandigheden aangevoerd waarom daarvan al dan niet sprake is. De rechtbank vindt het noodzakelijk een deskundige te benoemen. De rechtbank kan al wel vaststellen dat gedaagde geen ingebrekestelling heeft gestuurd en partijen zijn het erover eens dat geen uiterste opleverdatum is overeengekomen. Maar, van gedaagde kan niet worden verwacht dat zij eiser nog een laatste gelegenheid zou geven om na te komen als uit het deskundigenbericht blijkt dat het aan eiser is te wijten dat de oplevering van een goed werkende website te laat is geweest of door toedoen van eiser steeds weer werd vertraagd. Eiser meent dat de website wel goed werkte en live kon gaan, ook hiervoor heeft de rechtbank deskundigenbericht nodig.

Rb. Amsterdam 15 januari 2025, IT 4761; ECLI:NL:RBAMS:2025:342 (Isolin tegen NetApp) Isolin, een IT-distributeur gevestigd in Cyprus, was via een distributieovereenkomst geautoriseerd om NetApp producten en diensten in Rusland te verkopen. Isolin kocht software, hardware en IT-ondersteuning bij NetApp in om door te verkopen aan resellers, die het vervolgens aan Russische eindgebruikers leverden, waarbij Isolin NetApp vooraf betaalde voor deze diensten. Naar aanleiding van de Russische invasie in Oekraïne heeft NetApp de dienstverlening aan Russische eindgebruikers opgeschort per 1 maart 2022, waarop Isolin de distributieovereenkomst en orders partieel heeft ontbonden. Isolin vordert een bedrag van USD 6.022.938,96 van NetApp terug, als terugbetaling van de vooruitbetaalde maar niet geleverde diensten.

Rb. Den Haag 10 december 2024, IT 4760; ECLI:NL:RBDHA:2024:22442 (RWS tegen Vialis) Rijkswaterstaat (RWS) een Europese aanbestedingsprocedure georganiseerd voor de levering van intelligente wegkantstations (iWKS), waarbij Vialis een perceel heeft gewonnen. RWS heeft slechts een beperkt aantal iWKS-en besteld, terwijl Vialis stelt dat RWS contractueel verplicht is om gedurende de looptijd van vijf jaar in totaal 1.000 iWKS-en af te nemen. Vialis vordert onder andere dat RWS wordt veroordeeld om in 2025 maandelijks 40 iWKS-en af te nemen en een bindende planning af te geven.
De voorzieningenrechter oordeelt dat RWS niet verplicht is om maandelijks een vast aantal iWKS van Vialis af te nemen. De voorzieningenrechter vindt dat de contractuele verplichtingen van RWS niet zo ver strekken als Vialis beweert. Er is geen bewijs dat RWS zich heeft verbonden aan de afname van een specifiek aantal iWKS-en per maand. De voorzieningenrechter wijst daarom de vorderingen van Vialis af. De voorzieningenrechter oordeelt dat de gunningsbeslissingen van RWS voldoende zijn gemotiveerd en dat de beoordelingscommissie zorgvuldig en objectief heeft gehandeld. Vialis heeft onvoldoende concrete bewijzen geleverd om aan te tonen dat de gunningsbeslissingen onbegrijpelijk zijn of dat er procedurele of inhoudelijke fouten zijn gemaakt.

Rb. Zeeland-West-Brabant 30 september 2024, IT 4754; ECLI:NL:RBZWB:2024:9059 (Buren A tegen Buren B) In een kort geding hebben buren A en B elkaar beschuldigd van privacyschending door camera’s die op hun woningen zijn geïnstalleerd. Beide partijen vorderen verwijdering of aanpassing van de camera’s van de ander, met als doel hun privacy te beschermen. Buren A hebben aan hun woning twee camera’s aan de voorzijde en een deurbelcamera. Buren B beschikken over een camera aan de voorzijde en een camera aan de zijkant van hun woning. Beide partijen voeren aan dat de camera’s van de ander hun perceel en de openbare weg onrechtmatig in beeld brengen, wat volgens hen een inbreuk vormt op hun recht op privacy. Beveiligingsbedrijven die door beide partijen werden ingeschakeld, hebben echter bevestigd dat de camera’s zijn voorzien van privacy masks, waardoor het zicht op elkaars perceel wordt beperkt. De rapporten stelden ook dat de camera’s van buren B geen audio opnemen.