Rb. Rotterdam 5 september 2025, IT 4995; ECLI:NL:RBROT:2025:10973 ([eiser] tegen de Korpschef van politie). De Rechtbank Rotterdam beoordeelt een beroep van een burger tegen de korpschef van politie, omdat volgens hem niet op tijd is beslist op zijn AVG-verzoek om zijn persoonsgegevens te laten verwijderen. Het hof kijkt eerst of er sprake is van misbruik van procesrecht, omdat deze eiser bij veel overheidsinstanties vergelijkbare AVG-verzoeken indient en daarna dwangsommen eist wegens te laat beslissen. De rechtbank vindt in dit geval géén misbruik: de eiser heeft uitgelegd dat hij slechte ervaringen heeft met hoe overheidsinstanties met zijn persoonsgegevens omgaan en daarom bij allerlei instanties (waaronder de politie) heeft gevraagd om verwijdering. Hij mag dus inhoudelijk klagen over de te late beslissing. Wel waarschuwt de rechtbank hem dat als hij dit instrument puur gaat gebruiken om dwangsommen te incasseren, zonder inhoudelijke bezwaren, dat in de toekomst wél als misbruik kan worden gezien.

Rb. Amsterdam 2 mei 2025, IT 4994; ECLI:NL:RBAMS:2025:6840 ([eiseres] tegen Mijn Mediamix Group en [gedaagde 2]). De kantonrechter in Amsterdam behandelt een conflict tussen een ondernemer ([eiseres]) en een marketing/webbureau (Mijn Mediamix Group B.V.) en haar bestuurder ([gedaagde 2]). [eiseres] zegt: ik heb ruim € 9.700 betaald voor een website en online marketing, maar ik heb niets bruikbaars gekregen, dus ik wil mijn geld terug. Ze wil daarnaast ook dat de bestuurder persoonlijk aansprakelijk wordt, omdat de vennootschap kort daarna uit het Handelsregister is uitgeschreven, waardoor zij haar vordering niet meer kan verhalen. [gedaagde 2] zegt dat zij wel aan de opdracht hebben gewerkt en dat de uitschrijving buiten zijn schuld lag (problemen met de boekhouder en de Belastingdienst).

Rb. Noord-Holland 1 oktober 2025, IT 4992; ECLI:NL:RBNHO:2025:11321 (verzoeker tegen betrokkene). De rechtbank beslist dat er een algeheel bewind moet worden ingesteld over alle goederen en het vermogen van een bijna 18-jarig meisje, voor een periode van drie jaar (van 15 oktober 2025 tot 15 oktober 2028). De instelling Parlan had de rechtbank gevraagd om bescherming, omdat zij op haar 18e een groot bedrag uit de erfenis van haar vader krijgt en er zorgen zijn dat zij dat geld niet verstandig kan beheren. Er zijn signalen van impulsief financieel gedrag (abonnementen, aankopen op afbetaling), gebrek aan openheid over inkomsten en uitgaven, en kwetsbaarheid in haar sociale omgeving. Volgens de rechtbank brengt haar komende meerderjarigheid veel financiële verantwoordelijkheid met zich mee, en zal zij vermoedelijk (deels) van haar erfenis moeten leven. Alleen een beperkt bewind over de erfenis zou niet genoeg zijn, omdat er in de praktijk toch voortdurend overleg en begeleiding nodig zou zijn tussen haar en een bewindvoerder.

Hof Amsterdam 28 oktober 2025, IEF 23041; IT 4997; ECLI:NL:GHAMS:2025:2886 (Meta tegen Bits of Freedom). In eerste aanleg is Meta veroordeeld om binnen twee weken zijn aanbevelingssysteem te veranderen [IEF 22962]. In dit incident verzoekt Meta, op grond van artikel 351 Rv, het hof om de in het bestreden vonnis gegeven bevelen te schorsen tot en met 31 januari 2026. Bits of Freedom concludeert tot afwijzing van de incidentele vordering van Meta Ierland. Het hof maakt een belangenafweging die de voorzieningenrechter niet had kunnen doen omdat het daar kort geding betrof.  

Hof Arnhem-Leeuwarden 16 september 2025, IT 4991; ECLI:NL:GHARL:2025:5678 ([appellant] tegen het RBV). Het hof doet uitspraak in een zaak tussen [appellant] en de Stichting Regiecentrum Bescherming en Veiligheid (RBV). [appellant] wil dat RBV zijn hele dossier uit de periode 2015-2018 vernietigt en dat RBV iedereen die zijn gegevens heeft gekregen informeert dat die gegevens zijn gewist. RBV zegt in november 2024 toe dat het dossier wordt vernietigd en doet dat op 7 januari 2025. [appellant] beroept zich op artikel 17 AVG en stelt dat RBV ook derden moet waarschuwen. Het hof zegt: artikel 17 lid 2 AVG verplicht zo’n actieve waarschuwing alleen als gegevens “openbaar zijn gemaakt”, bijvoorbeeld online openbaar voor iedereen. Dat is hier niet gebeurd, dus dat artikel helpt hem niet.

Rb. Midden-Nederland 24 september 2025, IT 4990; ECLI:NL:RBMNE:2025:5019 ([verzoeker] tegen [verweerster]). De rechtbank beslist dat een tbs-gestelde patiënt geen inzage krijgt in een intern SIRE-rapport van de kliniek. Het rapport is opgesteld na een ernstig incident tijdens onbegeleid verlof op 9 december 2016, waarvoor de patiënt wordt veroordeeld voor onder meer verkrachting en bedreiging. De patiënt beroept zich op artikel 15 AVG en zegt: dit rapport bevat mijn persoonsgegevens, dus ik heb recht om die te zien. De rechtbank erkent dat het rapport inderdaad (in zekere mate) persoonsgegevens over hem bevat en dat er in principe een inzagerecht bestaat. De kliniek weigert echter inzage met een beroep op artikel 41 UAVG, dat toestaat om inzage te beperken als dit risico’s oplevert voor de openbare veiligheid of voor de rechten en vrijheden van anderen. De Autoriteit Persoonsgegevens laat weten dat zij die weigering kan volgen.

Rb. Den Haag 2 oktober 2025, IT 4989; ECLI:NL:RBDHA:2025:18240 ([eiser] tegen AP). [eiser] heeft op 4 juli 2022 per e-mail een klacht ingediend bij het Hof van Discipline. Deze klacht is zoekgeraakt, wat volgens [eiser] een datalek oplevert in de zin van de AVG. [eiser] heeft hierover bij de Autoriteit Persoonsgegevens (hierna: AP) een klacht in de zin van artikel 57 van de AVG ingediend. De AP heeft bij besluit aan [eiser] laten weten geen verder onderzoek te doen. [eiser] is het hier niet mee eens en heeft beroep ingediend bij de rechtbank. De rechtbank stelt allereerst vast dat [eiser] zowel een AVG-klacht als een bejegeningsklacht in de zin van de Awb bij de AP heeft ingediend. De rechtbank is niet bevoegd om te oordelen over de Awb-klacht. Ten aanzien van de AVG-klacht is de rechtbank wel bevoegd.  

Hof Amsterdam 7 oktober 2025, IT 4988; ECLI:NL:GHAMS:2025:2667 (X tegen [geïntimeerde]). De rechter had bepaald dat X (voorheen: Twitter) moest voldoen aan het inzageverzoek ex artikel 15 AVG [IT 4602]. Het Twitter-account van [geïntimeerde] was tijdelijk beperkt nadat hij een tweet plaatste waarin het woord kinderporno voorkwam. Dit bericht ging over de Europese plannen tegen kindermisbruik en linkte naar een artikel van de NOS. De beperking is later opgeheven, maar X heeft [geïntimeerde] daarover niet geïnformeerd. De rechter bepaalde dat Twitter alsnog moest voldoen aan het inzageverzoek op straffe van een dwangsom. Tegen deze beschikking is X in hoger beroep gegaan. X stelt dat volledige inzage in het systeem [y] zou kunnen leiden tot schending van bedrijfsgeheimen, en bovendien mogelijk rechten van derden zou aantasten. X vroeg daarom het hof om dat besluit te vernietigen, of in elk geval te beperken. Daarnaast vroeg zij het hof om een mededelingenverbod op te leggen aan [geïntimeerde] met betrekking tot de inhoud van het systeem. [geïntimeerde] verzoekt het hof zichzelf onbevoegd te verklaren of X niet-ontvankelijk in haar beroep en de bekrachtiging van de beslissing. 

Hof Arnhem-Leeuwarden 7 oktober 2025, IT 4986; ECLI:NL:GHARL:2025:6167 (KVK tegen VVZBI). Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden doet een tweede tussenarrest in het hoger beroep tussen de Kamer van Koophandel (KVK) en de Vereniging voor Zakelijke B2B Informatie (VVZBI). Het hof kondigt aan prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie van de EU te gaan stellen en legt partijen een concept-verwijzingsarrest voor. Kernvraag 1 is of een openbaar lichaam dat het Handelsregister exploiteert, hier: de KVK, als “fabrikant” in de zin van art. 7 lid 1 Databankenrichtlijn kan gelden en dus het sui-generis databankenrecht kan inroepen, wanneer het register wordt beheerd in uitvoering van een wettelijke taak en (voor zover baten tekortschieten) wordt gefinancierd uit rijksmiddelen volgens een goedgekeurde begroting. Het hof houdt vast aan zijn eerdere voorlopige oordeel dat de vereiste “substantiële investering” vaststaat, maar dat juist het element “initiatief en risicodragerschap” uitleg behoeft. Voorstellen van KVK om ook te vragen of het recht dan aan de Staat toekomt, en om te anticiperen op een toekomstige financieringsstructuur, wijst het hof af; het schuift wel redactionele verbeteringen in de vraag in, zoals het expliciet noemen van het sui-generisrecht en het concreet betrekken van het Handelsregister. Het hof noteert tevens relevante context: eerdere uitspraak Rb Midden-Nederland die oordeelt dat aan KVK geen databankenrecht toekomt, de omvang van rijksbijdragen aan KVK in 2019–2023, en dat de Who (Open-datawet) hergebruik van persoonsgegevens uit openbare registers niet regelt; over dat laatste houdt het hof zijn definitieve oordeel aan.