Persoonsgegevens  

Rb. Zeeland-West-Brabant 21 oktober 2022, IT 4128; ECLI:NL:RBZWB:2022:5457 (eiseres tegen Bravis Ziekenhuis) Eiseres is vanaf 1991 tot en met 2018 diverse keren als patiënt behandeld in het Bravis ziekenhuis. De ex-partner van eiseres heeft een boek geschreven over de echtscheiding hem en eiseres. Het boek bevat tevens medische gegevens. Het boek is in mei 2018 uitgegeven door de huidige partner van de ex-partner van gedaagde. De huisige partner was vanaf januari 2007 tot augustus 2018 werkzaam bij Bravis. Eiseres stelt Bravis aansprakelijk voor de schade die zij heeft geleden wegens het onvoldoende beschermen van haar medische en geheime adresgegevens door Bravis. De rechtbank wijst de vordering toe op grond van onrechtmatige daad. Bravis heeft geen passende maatregelen genomen ten aanzien van de controle van de logging.

Rb. Rotterdam 13 april 2022, IT 4095; ECLI:NL:RBROT:2022:7239 (verzoekster tegen rechtbank Noord-Holland) Verzoekster was meer dan 4 jaar werkzaam bij de Belastingkamer van de rechtbank Noord-Holland. Verzoekster heeft op 31 maart 2022 de Raad voor de Rechtspraak (hierna: RvdR) verzocht om inzage in haar persoonsgegevens. De RvdR stuurde dit verzoek door naar de rechtbank Noord-Holland. Ook deed verzoekster enkele verzoeken met betrekking tot haar persoonsgegevens en maakt ze bezwaar tegen de verwerking van haar persoonsgegevens. Verzoekster vordert in dit geschil onder meer inzage in verschillende persoonsgegevens en een materiële en immateriële schadevergoeding. Op grond van artikel 15 lid 1 AVG heeft een betrokkene het recht op inzage in van hem betreffende persoonsgegevens. De rechtbank wijst de vordering tot inzage af ten aanzien van alle gegevens. De rechtbank is dan ook van mening dat er geen sprake is van een inbreuk op de AVG. Hierdoor heeft verzoekster ook geen recht om een materiële en immateriële schadevergoeding en wordt ook deze vordering van verzoekster afgewezen.

Rb. Limburg 14 september 2022, IT 4083; ECLI:NL:RBLIM:2022:6958 (eiser tegen College van B&W) Bij besluit van 16 april 2020 heeft het College van burgemeester en wethouders van de gemeente Maastricht (het College) het verzoek van eiser om een correctie aan te brengen in de hem betreffende persoonsgegevens in de Basisregistratie personen (Brp), afgewezen. Ter onderbouwing van dit verzoek had eiser onder meer een kopie van een Chinees paspoort uit 2010, notariële verklaringen en een DNA-onderzoek overgelegd. Eiser heeft vervolgens bezwaar gemaak tegen het besluit, maar het bezwaar van eiser is ongegrond verklaard. De rechtbank komt in deze zaak tot de conclusie dat het college zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat niet zonder twijfel uit de door eiser overgelegde documenten volgt dat de daarin vermelde persoonsgegevens juist zijn.

Rb. Rotterdam 12 september 2022, IT 4082; ECLI:NL:RBROT:2022:7784 (eiser tegen het College) Eiser heeft op 7 maart 2021 het College van Bestuur van de Erasmus Universiteit Rotterdam verzocht om screenshots van zijn persoonsgegevens te verschaffen. Bij besluit van 19 april 2021 heeft het College het verzoek van eiser, tot inzage van de verwerking van zijn persoonsgegevens, toegewezen. Het verzoek is voor het overige afgewezen. Bij besluit van 13 oktober 2021 heeft het College het bezwaar van eiser ongegrond verklaard. De rechtbank volgt eiser niet in zijn standpunt dat de bestreden besluiten onzorgvuldig en in strijd met algemene rechtsbeginselen tot stand zijn gekomen. Daarnaast oordeelt de rechtbank dat er geen aanleiding bestaat aan te nemen dat er geen sprake was van eerlijke besluitvorming. De rechtbank is verder van oordeel dat het College voldaan heeft aan haar verplichting uit artikel 15 lid 3 AVG. De rechtbank verklaart het beroep ongegrond en wijst het verzoek om schadevergoeding af.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 18 augustus 2022, IT 4068; ECLI:NL:RBAMS:2022:5286 (Eiser tegen ELQ) Kort geding. Eiser wil dat ELQ op straffe van een dwangsom een BKR-registratie verwijderd. Eiser is eenmalig in financiële problemen geraakt door een ongelukkige samenloop van omstandigheden, waar hij niet veel aan kon doen. In dit geval weegt het belang van eiser om verder te gaan met zijn leven en een nieuwe woning te kopen dan ook zwaarder wegen dan het algemene belang van ELQ om de registratie voor de volle vijf jaar te handhaven. De vordering wordt toegewezen. Nu ELQ heeft toegezegd aan een eventueel veroordelend vonnis te zullen voldoen wordt een dwangsom niet nodig geacht.

Rb. Gelderland 1 september 2022, IT 4073; ECLI:NL:RBGEL:2022:5161 (eiser tegen Achmea) In mei 2021 heeft eiser via Independer een autoverzekering afgesloten bij Achmea. Voor het afsluiten heeft eiser telefonisch diverse vragen, waaronder vragen over zijn strafrechtelijk verleden, beantwoord. Op 30 september 2021 heeft eiser aangifte gedaan van diefstal van zijn auto en Achmea hiervan op de hoogte gesteld. Achmea is na deze schademelding een onderzoek gestart. Eiser geeft toe dat hij in de verklaring inzake diefstal object van Centraal Beheer vragen over of hij in het verleden in aanraking is geweest met politie en/of justitie, met nee heeft beantwoord. Eiser is op 13 juni 2022 opgenomen in het Externe Verwijzingsregister (EVR) voor de duur van 8 jaar. Eiser vordert in dit geding dat Achmea wordt veroordeeld zijn persoonsgegevens te verwijderen. De voorzieningenrechter oordeelt dat voldoende aannemelijk is geworden dat in een bodemprocedure zal worden geoordeeld dat eiser de vragen bewust onjuist heeft beantwoord en dat dit mogelijk een bedreiging kon vormen voor de financiële belangen van Achmea. De voorzieningenrechter meent dat er is voldaan aan de voorwaarden voor registratie in het EVR en dat ook de registratie in het Incidentenregister is toegestaan. De voorzieningenrechter komt tot de conclusie dat alle vorderingen van eiser moeten worden afgewezen.

Rb. Den Haag 13 juli 2022, IT 4063; ECLI:NL:RBDHA:2022:9134 (opposanten) Opposanten hebben beroep ingesteld tegen het besluit van de stichting om niet over te gaan tot vernietiging van (persoons)gegevens. De rechtbank heeft zichzelf in de uitspraak van 15 juli 2021 onbevoegd verklaard. Hiertegen hebben opposanten verzet ingesteld. De rechtbank oordeelt dat het verzetschrift niet op tijd is ingediend door opposanten. Opposanten zijn door de griffier in de gelegenheid gesteld om deze termijnoverschrijding toe te lichten en dit hebben zij ook gedaan. Toch komt de rechtbank tot het oordeel dat het verzet niet-ontvankelijk is omdat het verzetschrift te laat is ingediend.

Vzr. Hof Den Haag 30 augustus 2022, IT 4062; ECLI:NL:GHDHA:2022:1552 (Foreburgh tegen geïntimeerde) Foreburgh en geïntimeerde zijn allebei financieel dienstverlener. Zij zijn een overeenkomst aangegaan op grond waarvan de klantgegevens van zijn bij de nationale Hypotheekbond account heeft overgezet op het account van Foreburgh. De voorzieningenrechter had Foreburgh bij vonnis van 18 januari 2021 bevolen om aan geïntimeerde onmiddellijk toegang te verlenen tot de database van de Nationale Hypotheekbond om hem in staat te stellen klantinformatie te raadplegen. 

Rb. Rotterdam 8 oktober 2021, IT 4060; ECLI:NL:RBROT:2021:13605 (eiser tegen Directie van de RDW) Eiser heeft de Directie van de RDW (hierna: Directie) verzocht om - indien verweerder persoonsgegevens van eiser verwerkt – inzage te geven. De Directie heeft het inzageverzoek van eiser gedeeltelijk afgewezen. Bij besluit van 24 december 2019 heeft de Directie het bezwaar van eiser tegen het primaire besluit ongegrond verklaard. Hiertegen heeft eiser beroep ingesteld. De rechtbank stelt vast dat de Directie de gegevens wel heeft verstrekt, maar dat zij heeft geweigerd of er gegevens met de politie of opsporingsdiensten zijn gedeeld en om welke gegevens het dan zou gaan. De rechtbank oordeelt dat het niet in strijd met de wet of kennelijk onredelijk is dat de Directie geen nadere informatie verstrekt wanneer er nog strafrechtelijke procedures lopen. Daarnaast stelt de rechtbank vast dat er geen doorzendplicht bestaat. Hierdoor heeft eiser ook geen recht op een schadevergoeding wegens het niet doorsturen van het verzoek om gegevensverstrekking aan de politie. Het beroep wordt ongegrond verklaard.

Hof Amsterdam 26 juli 2022, IT 4056; ECLI:NL:GHAMS:2022:2192 (appellant tegen Travelex) Appellant wilde in april 2018 geld omwisselen voor dollars bij Travelex, maar deze transactie werd geweigerd. Appellant verzocht om mededeling van de belastende gegevens op grond waarvan de transactie geweigerd werd. Travelex heeft dit niet gedaan omdat zij meent deze gegevens niet te mogen mededelen op grond van wetgeving betreffende het voorkomen van witwassen en het financieren van terrorisme (Wwft). De vordering van appellant wordt door de rechtbank Amsterdam afgewezen. Appellant vordert in hoger beroep dat Travelex meedeelt wat de belastende gegevens zijn op grond waarvan de transactie geweigerd werd. Het hof stelt vast dat als Travelex de gevraagde gegevens aan appellant had verstrekt, Travelex haar geheimhoudingsplicht zou hebben geschonden. Het hof begrijpt echter niet waarom er door Travelex geen kopie van de verwerkte gegevens als bedoeld in artikel 15 lid 3 AVG is verstrekt. Het hof komt tot het oordeel dat het verzoek zal worden afgewezen met betrekking tot de gevraagde belastende gegevens. Het verzoek zal echter worden toegewezen voor zover het ziet op de verwerkte persoonsgegevens. Het vonnis van de rechtbank wordt vernietigd voor zover het gaat over de persoonsgegevens als bedoeld in artikel 15 lid 3 AVG.